Hiraeth || Nanami Kento [✓]

𝟰

sınır 20 oy ve yorum

︶꒦꒷♡꒷꒦︶

"Bu nasıl oldu?" diye sordun, lila elbisenin önünü hafifçe yukarı çekiştirdin ve aynada kendini süzdün. Açık konuşmak gerekirse, giydiğin her elbiseyi muhteşem bir şekilde üstünde taşıyordun.

"Ne giyseniz yakışıyor Y/N Hanım. Denediğiniz diğer elbiseler gibi bu da harika oldu." dedi güler yüzlü kadın, sana bakmaya devam ederken. Bu ufak ama sevimli butiğe her zaman geliyordun, çalışanlar senin tanıdık simana çoktan alışmıştı.

"Ah, çok teşekkürler." Gülümsedin ve son bir kez daha aynada kendine baktın. Saçlarını arkaya atarak kabine ilerledin ve kabinin kapısını kilitledin. Yaklaşık beş dakika sonra, denediğin ve almaya karar verdiğin tüm elbiseleri alarak kabinden çıktın. Onları kasaya bıraktıktan sonra diğer kıyafetlere göz gezdirmeye başladın.

"Y/N Hanım, istediğiniz elbise bu sabah geldi. Haber vermeyi unuttum." Genç kadın elinde tuttuğu siyah elbiseyle beraber senin yanına geldi, elbiseyi sana uzattı. Uzun zamandır beklediğin elbisenin gelmiş olması seni fazlasıyla mutlu etmişti. Elbiseyi kadının elinden aldın ve bir süre inceledin.

"Kataloğunda göründüğünden daha güzel.." diye mırıldandın, hayranlıkla elbiseyi incelemeye devam ettin.

"Sizin üstünüzde çok daha güzel görünecektir. Şimdi denemek ister misiniz?"

"İsterim, nasıl duracak çok merak ettim." Heyecanlı bir şekilde elbiseyi üzerine tuttun. Tam kabine doğru ilerleyecektin ki, bir korna sesi duymanla beraber dışarıya baktın ve Nanami'nin arabasını gördün.

"Geldiler," diye mırıldandın, aceleyle siyah elbiseyi de kasaya bıraktın. "Her neyse, evde denerim artık."

"Pekâlâ." Kadın elbiseleri tek tek poşetlere koydu ve sana uzattı. Aldıklarının ücretini ödedikten sonra hızlıca Nanami'nin arabasına doğru yürüdün ve poşetleri arka koltuğa bırakarak ön koltuğa oturdun.

"Epey bir şey almışsın." Nanami hafifçe başını arkaya çevirdi ve poşetlere baktı. Alışveriş yapmak seni mutlu ediyordu, bunu en iyi bilen kişi de kendisiydi. Tekrardan önüne döndü ve arabayı çalıştırdı.

"Evet, uzun zamandır almak istediğim şeylerdi." dedin sakince, ardından arkana döndün ve Yuji'ye baktın. "Anneciğim, siz de eğlendiniz mi bakalım?"

"Evet!" Yuji heyecanla oturduğu yerde zıpladı. "Önce marketten dondurma aldık, sonra da parka gittik. Babam beni salıncakta en yükseğe uçurdu!"

"Öyle mi?" Gülümseyerek oğlunu dinliyordun, Yuji'nin yaşadığı olayları heyecanla anlatması seni her seferinde güldürüyordu. Hatta, yola odaklı olmasına rağmen can kulağıyla sizi dinleyen Nanami'nin bile sırıttığını fark etmiştin.

"Bugün çok eğlendik fakat bir o kadar da yorulduk." Nanami derin bir nefes verdi. Büyük elleri direksiyonu sıkıca kavramıştı, bu sebepten dolayı kollarındaki damarlar net bir şekilde belli oluyordu. Gözlerini kaçırdın ve camdan dışarıyı seyretmeye başladın.

Alışveriş merkezinde yaşanan tatsız olaydan sonra, daha önce konuştuğunuz gibi ata binmeye gitmiştiniz. Daha doğrusu, keyfin olmadığından dolayı sen sadece bir köşede oturup Yuji ve Nanami'yi izlemiştin. Yuji yeterince mutlu görünüyordu, onun mutlu olması ve eğleniyor olması bile senin için yeterliydi.