Hikayemin çok başından başladığımın farkındayım ama ileride bu olanları unutmak istemiyorum.
Annem sabah kahvesini yudumlarken işini yapıyormuş ve aniden kapısı çalmış. Birisini beklemediği için şaşırmış. Kapıyı açtığında,
- Günaydın!
Annem bu adamdan nedense rahatsız olmaya başlamış sanki habire önüne çıkıyormuş gibi hissediyormuş.
- Günaydın?
- Nasılsınız? Biliyorum daha çok erken uyandırmadım inşallah.
- Hayır, bi süre işlerimi evden yapıyo...
- Ah ne güzel! Uyandırmamışım o zaman. Şey diyecektim beraber kahvaltıya gitmeye ne dersiniz?
Annem içinden 'daha iki günlük insanla hemen kahvaltıya mı gidilir canım?!' Diye düşünürken...
- Kusura bakmayın demiştim işim var.
- Hmm... anladım. İşiniz ne zaman biter peki?
- Beyefendi biraz hızlı gidiyorsunuz ama! Daha dün tanıştık.
- Yanlış anlaşıldıysam kusuruma bakmayın. Yeni taşındığım için bu civarlarda hiç bir tanıdığım yok. Sizinle de dün tanıştık belki arkadaş olabiliriz diye düşünmüştüm. Yanlış anlaşıldıysam tekrardan kusura bakmayın.
Diyerek başını yere eğmiş ve yavaş yavaş dairesine doğru yürürken,
Annem adamdan ne kadar hoşlanmasa da yaptığının bir kabalık olduğunu düşünerek;
- O zaman öğlen kahve içmeye ne dersiniz? Bu kadar sert biri değilim ben. Fakat hem sabah olduğu için sinirim üzerimde kusura bakmayın.
- Tamam ben 2 de sizi alırım o zaman.
- Tamam iyi günler!
- İyi günler...
Annem işine geri dönmüş. Bu adam hakkında içinde kötü bi his varmış ama tam tanımadığı için de bişey diyemiyormuş. Saat 1.40 olmuş annem tam hazırken kapısının önünde sesler duymuş sessizce kapısını dinlerken
- Merhaba! Ben yeni komşunuzum. Buraları tam bilmiyorum o yüzden bu civarlarda arkadaşım da yok. Size kahve ısmarlasam ne dersiniz?
- Merhaba! Hayırlı olsun. Tabi hem buraları da gezdirmiş olurum size. İki dakika bekleyin hemen geliyorum.
Annem o sıra şok olmuş. Bu adam bana söz vermemiş miydi? Diye düşünürken birden kapısı çalmış. Delikten baktığında o adamı görmüş. Kapıyı açmış.
-Merhaba! Hazırsanız çıka... o sırada telefonu çalmış ve acil bir işi çıktığını söyleyip başka bir zamana plan yapmışlar.
Annem kapısını örtmüş. 5-10 dk sonra adamla komşusu aşağı inmişler. Apartmanda bunları konuşurken duymuştu ama adamın telefonu çaldığında işim var deyip benimle planını iptal etmişti normal olarak bu kadınla da iptal etmesi gerekmiyor muydu?! Gizlice onları takip etmeye başlamış. Bir kafeye oturmuşlar. Onlardan çok uzakta oturduğu için konuştuklarını duyamıyormuş fakat hareketlerini görebiliyormuş. Siparişlerini vermişler daha sonra adam kadının yanından kalkıp tuvalete gitmiş. Annem de tuvalete yakın bir yerde oturduğu için adamın onu göreceğini düşünerek kafasını başka tarafa çevirmiş. Sonra adamın telefonla bir konuşma yaptığını duymuş:
- Abi benim Bora. Konuştuğumuz gibi kadını getirdim.
Annem şaşırmış ama aynı zamanda anlamaya da çalışıyormuş.
- Tamam. Evet evet yanımda ilaç. Tamam abi görüşürüz.
İlaç mı?? Neler dönüyordu burada? Diye düşünürken adam yerine geçmiş. Kadın tuvalete gitmek için kalkmış o sırada adam kahvesine ilacı döküvermiş. Annem şok olmuş. Acaba bana da mı böyle yapacaktı?! İçimde kötü bir his olduğunu biliyordum. Demiş. Hemen ardından tuvalete komşusunu uyarmak için tam kalktığında komşusu ondan önce davranıp yerine oturmuştu bile. Onu uyarmalı mıydı? Ama uyarsa adam onu görecekti. Ne yapacağını bilemeyerek çaresiz bir şekilde oturmaya devam etmiş.
Kadın bir kaç yudum aldıktan sonra elini başına götürmüş, kötü olduğu her halinden belliymiş. Adam hemen kadının koluna girip kahveden çıkmışlar. Annem de arkalarından tabi. Siyah bir arabaya binip gözden uzaklaşmışlar. Annem de hemen bi taksiye atlayıp peşlerinden gitmiş. Gittikleri yere yakın bir yerde durup sessizce yürümeye başlamış. Bir ormana gelmişler. Ormanın içinde bi kulübe varmış o kulübeye kadını götürmüş, kadın artık uyanık değilmiş. Onlar içeri girince annem de gizlice pencereden onlara bakmaya başlamış. Bir de ne görsün! İçeride birden fazla insan cesedi???
Şaşkınlığından ağlamaya başlamış ne yapacağını bilemeden durduğu yerde yığılmış. Koşarak evine geri dönmüş. Eve gittiğinde kapısının her yerini kilitlemiş arkasına bir sürü eşya koymuş, perdelerini kapatmış. Olduğu yerde yığılıp kalmış. Bu olanlar ona çok ağır gelmiş. 'Ya o kadının yerinde bende olsaydım' diye düşünürken yerde uyuya kalmış.
