82.Bölüm

2.9K 138 95
                                    

Selamlarrr hemen multiyee bakııın 🥰!!!!!

Yorum bekliyoruuuuum.

(Multi Zeynep Kara)


-Yorum ve vote sayıları gittikçe azalıyor gerçekten çok üzülüyorum hevesle yazdığım bölümler çok az etkileşim alıyor okunma sayısı gayet iyi ama yorum ve vote sayısı çok düşük lütfen birazdaha etkileşim istiyorum sizden ricam.Bende bölümleri geç atmak istemiyorum ama böyle olunca atasımda gelmiyor.😊

Miray

3 gündür hastahanedeydik bu gün çıkıyorduk.Dikişlerim alınmamştı kendimi toparlasamda hareket etmek zordu hala benim için.Herkes hergün gelip bizi görüyordu ama Ekin sürekli kovuyordu insanları.Kalabalık olmasını istemiyordu.Ekin Zeynebe çok ilgili ve çok düşkündü.

Ekin Zeynebi pusetine koyuyordu bir yandan Metin abiyle konuşuyordu.

"Abi gelmeyin diyorum biz çıkıyoruz zaten ya,Hayır gerek yok Samet burda,Abi kapatıyorum gerek yok çıktık biz."diyip kapattı.

"Ya niye öyle davranıyorsun Ekin."dedim.

"Miray ne gerek var kalabalığa çocuk küçük hasta olur."dedi.

"SAMETTT."diye bağırdı Ekin.

"Çocuk var Ekin napıyorsun."dedim.

"Ayyy unuttum benn özür dilerim kızım."diyip öptü.Samet içeri girdi.

"Heh Samet şu çantaları al sana zahmet hadi Miray çıkalım artık ben valla bunaldım burda."dedi.Samet benim çantamı ve Zeynebin çantasını aldı.Ekin koluma girdi bir elinede puseti aldı yavaş yavaş yürüyerek odadan çıktık.Arabaya gittik Ekin önce puseti ortaya koydu sonrada beni yanına oturttu Ekinde pusetin diğer tarafına oturdu.Samette eşyaları bagaja koyup arabayı sürmeye başladı.

"Yenge abi tekrardan hayırlı olsun Allah analı babalı büyütsün."dedi Samet.

"Amin amin saol Samet."dedi Ekin.

"Teşekkürler Samet."dedim.

"Kızım evimize gidiyoruz."diyip elini okşadı Ekin.

"diyip elini okşadı Ekin

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ekin bana dönü.

"Senn iyimisin."dedi.

"İyim ben ağrım falan yok dikişler alındığında rahatlıcam."dedim.Yanağımı okşadı.

"Samet yavaş sür çovuk sarsılmasın."dedi Ekin.Samette bende güldük.

"Niye gülüyorsunuz."dedi Ekin.

"Hiiç öyle."dedim gülerek.

Ekin yol boyunca Zeynebin elini bırakmadı.Eve geldiğimizde Gece bizi kapıda karşıladı.Kısıs sesle havlıyordu.

MecburiyetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin