Mecburiyet

40.Bölüm

Merhabalarr umarım beğenirsiniz..

Yorumları bekliyoruum.

(Multi Ekin Kara)

Yorum sayımızda ciddi bir düşüş var lütfen bol bol yorum yapın.

Miray

Bu gün günlerden Salıydı.5 gün olmuştu ondan ayrı kalalı gerçi ayrı gibi değildik her boş bulduğumuzda görüntülü konuşuyorduk mesajlaşıyprduk an an herşeyden haberi oluyordu bende anlatıyordum.Nöbetleri ve randevuları bir arada götürdüğüm için biraz yorucu oluyordu.5 gündür gecem gündüzüm karışmıştı resmen ne yiyip ne içtiğimi bilmiyordum.

Berat iyi bir nöbet arkadaşıydı onunla nöbet tutmak iyi oluyordu ama Pelinle nöbet tutmak ölüm gibiydi.Fazla çalıştığımın Ekinde farkındaydı her aradığında söyleniyordu buraya geldiğinde nasıl tutucaktım bilmiyorum.Öğle arası hastahanede olduğum sürece Eren geliyordu öğle arası beraber yemek yiyorduk Metin abi Esma abla hep arayıp soruyorlardı.

Bu gün 3 tane randevulu hastam vardı Esma abla bu gün zorla beni akşam yemeğine çağırmıştı Melisde gelicekti.Son hastam çıktı koltuğa uzandım.Bu gün Samet getirmişti beni bazen yorgun olduğum zaman Samet getirip götürüyordu.

Odamda telefonla oynuyordum.Bir numara aradı.

"Alo."dedim yorgun bir şekilde.

"Miray."dedi kalın bir erkek sesi.

"Buyrun siz kimsiniz."dedim ciddi bir şekilde.

"Kızım babanı tanımadınmı."dedi babamdı arayn.

"Bana kızım deme benim senin gibi bir babam yok."dedim sert bir şekilde.

"Çıktım hapisten"dedi.

"Umrumda değilsin sen benim hiçbirşeyimsin duydunmu."dedim.

"Ulan bir kere aramadın gelmedin ziyaretime nasıl evlatsın ."dedi sinirle.

"ANNEMİ ÖLDÜRDÜN SEN ANNEMİ."diye bağırdım.

"YANLIŞLIKLA OLDU hiç bişi bilmiyorsun sen"dedi.

"Ben o gün herşeyi öğrendim seninle ilgili sen anneme daha öncede şiddet uygulamışsın sen benim gözümün önünde annemi öldürdün beni arama benim senin gibi bir babam yok."diyip telefonu kapattım.Sinirle koltuğa oturdum ağlamıcaktım o adam yüzünden ağlamıcaktım.

Derin derin nefes aldım tekrar aradı açmadım iki kere üst üste aradı.

"Ne istiyorsun."dedim sinirle.

"Miray Kara olmuşsun."dedi.

"Derdin belli oldu"dedim gülerek

"Dün çıktım şuan anneni öldürdüğüm koltuğun üstüne oturuyorum."dedi pişkince.

"Sen iğreç bir insansın utanıyorum senden"dedi tiksinerek.Sesim titriyordu olanlar göümün önünce geldi.

"Gelicem İstanbula o zaman görüşürüz."dedi.

"Sen buraya gelirsen sağ çıkamazsın."dedim.

"Kocan mafya ona güveniyorsun galiba dikkat ette sonun annen gibi olmasın."dedi kahkaha atarak.

"Ekin senin gibi değil dokunmaya kıyamıyo senin gibi değil ve evet kocama güveniyorum senin bende bitirdiğin o güven duygusunu ben onda kazandım ben o günden sonra ilk defa onun yanında ağladım biliyormusun senin bitirdiğin duyguların hepsini onun yanında tekrar tattım ben."dedim.