ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို

အခန်း ၂၈

အခန်း ၂၈

ဘယ်လိုတောင် ပေါက်ကရေတွေ ပြောနေတာလဲ။

ကျန်တပည့်နှစ်ယောက် သူ့ကို ဆွံ့အစွာဖြင့် ကြည့်မိလိုက်သည်။

ဒီအိမ်မှာ မကောင်းတာတွေသာ ဖြစ်မနေခဲ့ရင် သူတို့က ဒီကို ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ။

သို့သော် ဖုန်းလီက အမူအရာတစ်ချက် မပြောင်းဘဲ ခေါင်းညိတ် လာခဲ့၏။

"မင်း မှန်တယ်"

သူ ကျန်းလော့ကို ချီးမွမ်းပြီး အထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည်။

ဝမ်စန်းထန်းနှင့် တခြားတစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် မယုံနိုင်စွာဖြင့် ကြည့်မိလိုက်ကြ၏။

လူကြီးမင်းဖုန်းက လူတွေကို ချီးမွမ်းခဲသည် သို့သော် ထိုကဲ့သို့သော လူကြီးမင်းဖုန်းက ကျန်းလော့ကို အခု ချီးကျူးသွားခဲ့တာပင်။

သူတို့ မျက်လုံးချင်း တခဏလောက် စုံသွားမိသည်၊ ဖုန်းလီက ဒီလို အဖြေမျိုးကို ကြိုက်တာလား။

လူငယ်လေးက သူတို့ကို ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေကြသော အမေနှင့် သမီးရှိရာဆီ သူတို့ကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။

ငိုရလွန်း၍ မျက်လုံးတောင် နီရဲနေပြီဖြစ်သော ဟွမ်းယွီလန်နှင့် သူမသမီးဖြစ်သူက သူတို့ဝင်လာတာကို တွေ့ချိန်မှာ လက်ကိုင်ပုဝါထုတ်ပြီး မျက်ရည်တွေကို သုတ်ကာ သူတို့ကို အားတင်း၍ ပြုံးပြလာခဲ့သည်။

"လူကြီးမင်းဖုန်း ... ကျေးဇူးပြုပြီး ထိုင်ပါ"

ဖုန်းလီက ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျန်းလော့ကတော့ ကျန်နှစ်ယောက်နှင့်အတူ သူ့အနောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

"ပြောပါ"ဖုန်းလီ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့် မေးလိုက်သည်။ "ကျွန်တော့်ကို ခေါ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းက ဘာများလဲ"

ဖုန်းမိသားစု၏ ကောင်းကင်ဘုံ ဆရာသခင်ဖြစ်သူ ဖုန်းလီ၏ ယခုကဲ့သို့သော ကိစ္စအသေးအမွှားလေးတွေကို ဖြေရှင်းပေးရန်အတွက် သွားလေ့သွားထမရှိပေ။ သို့သော် ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ သူကလည်း ယွင်နန်ကို ရောက်နေခဲ့ပြီး ဟွမ်းယွီလန်က ယခင်ကောင်းကင်ဘုံ ဆရာသခင်ဟောင်းနှင့်လည်း အသိအကျွမ်းတွေဖြစ်တာကြောင့် သူ လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။