Kang Yujin, Lee Minho ile iyi giden ilişkisinin bir anda böylesine bozulmasını beklemiyordu.
"Madem hayatında yer bulamayacağım.
Şimdi karar ver Lee Minho, tüm hayatın mı ben mi?"
[Lee Minho & girl, fanfic, tamamlandı]
☆kitap kapağı @kontesruna tar...
"Zamanı durdurur musun? Eğer bu an sona ererse sanki hiç yaşanmamış gibi seni kaybetmekten korkuyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. Bölüm
Elimdeki telefonu indirmeden rastgele bir banka oturduğumda gülümsedim. Sevdiğim bir sanatçının yeni şarkı yayınladığını fark emiştim. Yeni okulumun dönüş yolunda dinlenecek kadar harika bir şarkı olmasını umarken çantamı kulaklıklarımı bulmak amacıyla karıştırmaya başladım.
"Selam." Aniden yanıma oturup konuşan genç çocukla gözlerimi kırpıştırdım. Onu tanımıyordum ama bana selam vermişti?
"Selam?" Bir yanım korkuyla dolarken diğer taraftan merak içindeydim. Kalabalık insanların içinde olduğuma kendimi inandırıp biraz daha cesur olmak için çabaladım.
"Sen Kang Hera'nın arkadaşısın değil mi?" Arkadaşımın ismini duymamla gözlerimi ona çevirdim. Yüzü tanıdık gelen benim yaşlarımdaki bu çocuk da kimdi? Büyük ihtimalle onu okulda görmüştüm.
"Şey evet ama siz de kimsiniz?" Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Bu kadar güzel gülmesi haksızlıktı. Elini uzattı tanışmak amacıyla.
"Ben Lee Minho, seninle aynı üniversitede uçak mühendisliği ikinci sınıfta okuyorum. Arkadaşın Kang Hera'dan birazcık hoşlanmış olabilirim ama beni yanlış anlama kötü bir niyetim yok. Acaba bir kez olsun buluşmamızı sağlayabilir misin?" Sözlerini ardı ardına sıralayıp cevap beklercesine bana döndüğünde gözlerimi kırpıştırdım.
"Şey Hera ile ben de daha yeni yakın oldum ama konuşacağım. Tanıştığıma memnun oldum Lee Minho." Az önce uzatıp konuşurken indirdiği elinin yerine ben elimi uzattım ona karşı. Gülümsemeye devam ederken elimi sıktı.
Vay canına Hera'dan hoşlanan bu çocuk gerçekten yakışıklıydı ama Hera'nın kabul edeceğini sanmıyordum. Lisede de peşinde olanın çok olduğunu ama hepsinden ayrı ayrı rahatsız olduğunu anlatmıştı ilk tanıştığımızda bana. Yine de ona söyleyecektim, belki bu çocuğa bir şans verirdi. Üzerimi düzeltip ayağa kalkmamla o da ayaklandı.
"Tanıştığıma gerçekten çok memnun oldum Kang Yujin. Bana yardım edeceğine inanıyorum bu sebeple de şimdiden çok teşekkür ediyorum sana karşı." Oldukça kibardı, elimi hafifçe sıkıp rahatsız olmamam için hemen geri çekmişti. Ve şimdi de nazik cümlelerini sıralıyordu.
Yalan söyleyemeyecektim, etkilenmiştim. Yaşıtlarımın aksine kendisini hırpalayan ya da onu zorlayan bir ilişki istemeyen ben, çoktan karşımdaki nazik çocuğa bakmaya başlamıştım ama sıkıntı o en yakın arkadaşımdan hoşlanıyordu.
Arkamı dönüp yürüyüşüme devam ederken onu düşünüyordum. Birkaç adım attıktan sonra arkamı hızla döndüğümde gülümseyerek beni izlediğini fark etmiştim. Aklıma aniden gelen şeyle ona doğru yürüdüm.
