Kafam çok katışıktı ne olduğunu hiç anlamıyordum o adamın jeon'lardan bizden, benden ne istediğini bilmiyordum yada şu an ne yapacağımı. Adamın kollarından kendimi kurtarıp onlardan uzaklaştım. Bir şeyleri kendimce anlamaya çalışıyorum taehyung babası ne alaka ahh kafam bok gibi şu an.
Taehyung'un büyük babası adamlarını alıp burdan hızla gittiler. Ben ise ayakta durmuş ne yaşadığımı çözmeye çalışıyordum. Taehyung yanıma gelip kolarını belimde sıkıca sarıldı.
"Sana dokunan o parmakları tek tek kırıcam"
"Canın acıyormu ?"
Kollarını benden ayırıp yanaklarıma yerleştirdi. Ve hızla vücudumu süzmeye başladı. Bileğimi tutunca küçük bir çığlık attım. Canım acımıştı. Hızla elbisemin kollarını kaldırıp moramış çürümüş gibi gözüken bileğime baktı. Sinirle derin bir nefes alıp yüzüme baktı.
"Ahh bunu onlar istedi!"
Hızla yanımdan geçip arabadına doğru ilerledi konuşmama bile izin vermeden arabaya binip evden uzaklaştı herşey o kadar hızlı olmuştu ki neye uğradığımı şaşırdım. Bu sefer wendy yanıma gelip konuştu.
"Gel içeri geçelim kook"
"T-tamam"
Koluma girip eve doğru ilerledi.
"Wendy"
"Efendim kook"
"Taehyung-"
"Ah boşver ha adamları sorucaksan sorma çünkü şu an o adamlar yok"
"Anladım"
Eve girdiğimizde önümdeki iki baygın adama bakıp küçük bir şok geçirdi.
"Sen mi yaptın bunu?"
"Şey onlar saldırınca-"
"Kookkk bana da dövüşmeyi öğret lütfen"
"Ne?"
"Çok güzel benzetmişsin lütfen bana da öğret"
"T-tamam"
"Gel yaralarını temizleyelim şimdi"
"Ben hallederim wendy"
"Hayır kook yaralısın sen,ben yaparım"
"Gerek yok gerçekten kendim yaparım wendy"
"Eminmisin?"
"Evet"
"Tamam"
"Bekle sağlık malzemelerini getiriyim"
"Tamam"
Kendimi hemen yanımdaki koltuğa bıraktım gözlerimi kapatıp başımın ağrısının geçmesini bekledim. Çalan kapıyla gözlerimi ağır ağır açtım içeriye giren kişiyle yavaşça ayağa kalktım. Hızla yanıma gelip yaralarıma baktı sonrada arkamda baygın duran adamlara.
"Getirdim kook"
"Ups pardon"
"Onları bana ver"
"Tamam kuzen"
Yanımıza gelip kutuyu taehyung'a verdi sonra arkasına dönüp gitti bizi başbaşa bırktı.
"Otur"
"Taehyung...jeon'lar size-"
"Sonra konuşalım güzelim otur"
Sözümü kesip elindekini yanındaki masaya bıraktı ve omuzlarıma baskı yaparak oturmamı sağladı. Dizlerinin üstüne çöktükten sonra sağlık kutusundan bir kaç bir şey çıkardı ve yavaş hareketlerle patlayan dudağıma pamuğu bastırdı. Yaram yanmıştı ama tepki göstermedim.
"Acıyormu"
"Hayır"
"Üzgünüm"
"Neden"
"Benim yüzümden bu haldesin"
"Bana söyleyecek misin artık"
"Jungkook... "
"Neden"
"Çünkü söylersem... Ah ısrar etme jungkook"
"Neden jeon'lardan bu kadar nefret ediyor büyükbaban ve neden beni öldürmek istiyor"
"Sana dokunmasına asla izin vermem"
"Sorularıma cevap ver"
"Söyleyemem"
"Neden taehyung"
"Bugünü hiç yaşamamış gibi yapsan olur mu güzelim"
"Ah peki"
Tabikide bu kadar kolay bırakmıycaktım peşini. Nedenini elbet öğrenicektim. Elindeki kıremi hızla alıp kendim sürmeye çalıştım.
"Napıyorsun jungkook"
"Kendim hallederim"
"Çocukça tirip mi atıcaksın"
"Ne ? çocukça mı ah cidden..."
Elimdeki kıremi masaya gelişi güzel fırlatıp ayağa kalktım. Onu arkamda bırakıp merdivenlerden çıktım. Odaya geldiğimde kapıyı kapatıp yatağa uzandım. İçimde bir his burda kalmaya devam edersem daha çok canımın yanacağını söylüyor ve bu hem fiziksel hemde ruhsal bir acı olucak. Ama Taehyung'u da bırakmak istemiyordum. Yavaşça açılan kapıya doğru kafamı çevirdim.
"Jungkook?"
"Uyumak istiyorum"
Söylediğim şeyi duymazdan gelip kapıyı kapattı. Yavaşça yürüyerek hemen yanıma gelip dikildi.
"Beni yanlız bırakır mısın"
"Jungkook yapma böyle"
"Duymuyor musun beni?"
Yatağın diyer tarafına doğru ilerleyip benim gibi uzandı. Ona sinirliydim söylemediği şey önemli bir şeydi ve benden saklıyordu. Böyle yapması daha da sinirlenmeme sebep oluyordu. Yavaşça yataktan kalktım bileğimi hafif bir şekilde yakalayıp beni durdurdu.
"Nereye"
"Başka bir odada kalıcam"
"Saçmalama jungkook"
"Yanlız kalmak istiyorum"
"Ah başımın belasısın"
Bileğimi bırakıp bacaklarının üstüne emekleyerek bana doğru biraz daha yaklaştı. Belime kollarını sarıp tekrardan yatağa uzandırdı bir bacağını diğer yanıma atıp üstüme çullandı. Ve bu saniyeler içinde olmuştu.
"Seni seviyorum..."
