Büyük bir zorlukla va yavaşlıkla gözerimi aralamaya çalıştım ağladığım için fazla acıyorlardı.Herşey netleşince ilk dikatimi çeken şey kolumdaki serum ve karşımda uyuya kalmış o kişiydi. İsmini söylemek bile öfkemi,nefretimi,üzüntümü,hayal kırıklığımı açığa çıkarıyordu.Herkesten nefret ediyordum ama en çok'ta ondan.Sevgimi nefrete dönüştürmüştü.Tıpkı doğrularımı yanlışlara dönüştürdüğü gibi.Tıpkı inancımı ihanete dönüştürdügü gibi...
Hareketlerimi duymuş olacak ki yerinden fırlayarak uyandı.
"Uyandın mı?"
Sorduğu soruyu görmezden gelip ağır hareketlerle ona sırtımı dönüp uzandım. Onunla konuşmak göz göze gelmek istemiyordum.Yeni bir kabuslu uyku seansı için gözlerimi kapattım.Ama o arkamda durmadan konuşurken pek mümkün olmuyordu.
"İyimisin?"
"Bir yerlerin ağrıyor mu jungkook?"
"İstersen doktor çağıra bilirim"
Neden susmuyor,sussun artık lütfen...
"Açmısın?"
"Su getiriyim mi?"
Yalvarırım sus...Sesini duymak bile canımı acıtmaya yetiryor.
"Benden nefret ediyorsun biliyorum"
"Ama sadece anlatıcaklarımı dinle"
" Yeri ve zamanı mı bilmiyorum ama hani sana bahsetmiştim ya ailemi bir trafik kazasında kaybetmiştim o kaza aslında kaza değildi çünkü buna biri sebep olmuştu o kişi senin baban dı jungkook.Ben tabi bunu ögrenince baya sinirlenmiştim ama asla sana kardeşine veya annene zarar vermek istememiştim. Buyük babamın dolduruşuna gelerek öyle bir hata yaptım ve daha 17 yaşımdaydım jungkook sana yemin ederim böyle sonuçlanacağını bilseydim öyle bir şey asla yapmazdım."
"Bu anlattıklarım beni asla haklı çıkarmaz ama ne olur benden nefret etme"
Duyduklarıma inanamıyordum .Kime inanıp kime inanmıycağımı bilmiyorum babam neden böyle bir şey yaptı bilmiyorum. Hayır babam asla böyle bir şey yapmaz...Kimi kandırıyorsun jungkook abim yapmaz da demiştim ama yaptı babamda yaptı.Ahh ölmek istiyorum artık yeter.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum yine onun yanında.
"Ağlama..."
"Dayanamam..."
Yapamıyorum, durduramıyorum.Canım çok acıyor kabime binlerce bıçak saplanıyor.Bunce sene sadece kandırılmışım.Aptalım ben aptal aptal...
"Yalvarırım ağlama jungkook"
O...Ağlıyordu.
"Herşeye dayanacak gücüm var ama sen üzüldüğünde bütün gücümü kaybediyorum"
Senin yüzünden ,en çok sen üzüyorsun beni ,en çok sen yakıyorsun bu aptal canımı.Bu yüzden kendimden bile nefret ediyorum.
"Ağlama"
Sen ağlama...
"Seni seviyorum hiç üzülme olur mu..."
Kapı kapanma sesi geldiğindi içimde tuttuğum herşeyi göz yaşlarımla kustum.Dayanamıyordum herşey çok fazla geliyordu.
Sanırım ölmeyi hiç bu kadar istememiştim...
Kısa oldu üzgünüm diğer bölümde görüşmek üzere.Yeni bir fic yazıyorum okumak isterseniz hesapta.
