"Çekil önümden!"
"Hayır burdan gidemezsin"
"Neden izin vermiyorsun neden anlamıyorsun"
"Seni seviyorum ve gitmene izin veremem"
"Beni burdan zorla tutamazsın"
"Eminmisin?"
Yavaş yavaş üstüme yürümeye başladı.
"Evet! böyle bir hakkın yok"
"Emin ol benim olanı ne olursa olsun asla bırakmam"
"Senin olduğumu kim söyledi bay kim"
"Ah bekle ve gör o zaman Jeon Jungkook"
Tam dibine gelip dudaklarıma kısa bir öpücük bıraktı. Ve hemen ardından belime kollarını sarıp yüz üstü yatağa fırlattı. Daha olayın şokunu atlatamadan arkadan iki elimi birleştirip yandaki çekmecede uzun bir bez parçası gibi bir şey çıkardı diziyle kalkmam için belime baskı yaparken iki elimide bağlamıştı hemde çok sıkı. Omuzlarımdan tutup beni kendine doğru döndürdü.
"Ne yaptığını sanıyorsun"
"Benim kim olduğumu unutun sanırım Jeon Jungkook "
"Kim olduğun umrumda bile değil şu an yaptığın bir suç"
"Naparsın polise mi şikayet edersin"
"E-evet"
"Sana bir sır veriyim mi güzelim"
Kulağıma eğilip fısıldayarak konuştu
"O beni şikayet edeceğin polislerin hepsi benim için çalışıyor ben bu dünyayı hükmediyorum ve ben ne istersem o olur"
"Ha bu arada,seni hiçbir şeyi istemediğim kadar çok istiyorum"
"Sen benimsin ve bu asla ama asla değişmeyecek"
"Senin değilim aslada olmuycam kaçıcam burdan ve senin ruhun bile duymayacak"
"Eğer burdan kaçmayı aklının ucundan bile geçirisen sana yemin ederim ki tanıdığın herkesi gözlerinin önüden hiç acımadan öldürürüm ve annemin babamın üzerine yemin ederim ki bunu yaparım"
"S-sen-"
"Evet yaparım"
"Nolur izin ver gidiyim"
"Hayır!"
Son kelimesi bu olmuştu üzerimden kalkıp bileğinden yakaladığı gibi ayağa kaldırdı ve peşinden sürükledi. O kesinlike iyi değildi eğer burdan gidersem gerçekten ailem dediğim insanlara arkadaşlarıma zarar vericekti ve emin olduğum bir şey varsa o da gerçekten yapıcağıydı. Odadan çıkınca beni başka bir odaya getirip hiçte yumuşak olmayacak bir şekilde odanın içine fırlattı dengemi zar zor kurup ona baktım kapıyı yüzüme kapayıp kilitledi ve ellerim hâlâ bağlıydı. Ah . Etrafıma bakıp işime yarıyacak bir şey aradım ama yoktu bu iplerden kurtulmam gerekiyordu.
...
Yaklaşık 4 saattir bu odadaydım kimse gelip gitmiyordu uyumak istedim ama o da pek mümkün değildi. Fazlasıyla bunalmıştım. Kaçmak için planlar yapsamda sonunda hiçbirini denemiyeceğimi bildiğim için aklımdakileri çöpe attım. Ve hâlâ o gizledikleri şeyi öğrenmek istiyordum. Kapının kilidi çevrilince tüm dikkatimi o yöne çevirdim. Wendy gelmişti. Acaba ondan yardım istesem bana yardım edermiydi.
"Jungkook... "
Kapıyı kapatıp yanıma yatağa oturdu.
"Wendy lütfen bana yardım et "
"Yapamam"
"Peki madem gidiyorum bu evden bari o sakladığınız şeyi söyle"
"Söylersem gidersin ve gidersen hiç iyi şeyler olmaz"
"Neden gideceğime bu kadar eminsiniz"
"Senin yerinde kim olsa duyduktan sonra burdan giderdi"
"Ah anladığım kadarıyla söylemiyeceksin o zaman çık dışarı! "
"Ne? "
"Çık dışarı kimsenin yüzünü görmek istemiyorum"
"Yapma böyle kook"
"Kalbini kırmak istemiyorum o yüzden çık dışarı!"
"Ah peki ama şunu bilmelisin ki sana söylemeyi çok istedim kook ve üzgünüm"
Cevap vermeden odadan çıkışını izledim. Artık kimseyi görmek istemiyordum. En azından o şeyi öğrenirceye kadar..
