"Sakin ol güzelim"
"hayır seni dinlemek istemiyorum"
"özür dilerim seni burda yanlız bırakmamalıydım"
"Öldüğünü sandım!"
"şşş... gel buraya"
"Dokunma bana!"
Söylediklerimi duymazdan gelip kollarını sıkıca belime sardı ne kadar kolarından kurtulmak icin bir savaş açsamda bir işe yaramıyordu.
"Nefet ediyorum sizden!"
"Bırak beni taehyung"
"Sendende, abimdende, ailemden de hepinizden nefret ediyorum"
"benim sevgim ikimizede yeter güzelim"
"istemiyorum, senin sevginide senide istemiyorum!"
"gözlerime bak"
Çenemden tutup kaldırınca göz göze geldik.
"Seni seviyorum,seni cok seviyorum jungkook ,seni kaybetmekten cok korkuyorum"
"Sevme beni,sevmesin kimse, sevince gidiyorlar..."
"sana söz veriyorum ben sen istemsende senden asla gitmem"
"Gitme..."
"gitmiycem güzelim"
Elini bacaklarıma ve belime sarıp kucağına aldı.Kollarımı kaldırıp sıkıca boynuna sarıldım.Tanrıya sükür ki yaşıyordu.O da gitseydi sanırım kaldıramazdım.Bu kadarına kalbim dayanamazdı.Odaya gelip beni yavaşça yatağa uzandırdı arkasını dönüp gidicekken bileğinden tutup
durdurdum.
"Gittme"
Ağlamaktan sesim fazla kısık ve boğuk çıkmıstı.
"Tamam bebeğim"
Yatağın diğer köşesine gelip uzandıktan sonra ona yaklaşıp sıkıca sarıldım buna karsılık başta şaşırsada o da kollarını belime sardı.Kokusunu çok özlemiştim ve onuda.
Bir Kaç Gün Sonra
"Daha iyimisin güzelim"
"hı hı"
Önümde özenle hazırlanmış akşam yemeği ile taehyungun dedği şeye onay verdim iyiydim...İyimiydim bilmiyorum.Yemegimi bitirip taehyung'un odasına çıktım.Kitaplığı biraz karıştırıp içinden hoşuma giden bir kitap seçtim.Tam okumaya başlıycakken kapının çalmasıyla gir diye seslendim korumalardan biri odaya girince ne olduğunu sordum.
"sizinle konuşmak isteyen biri var"
"kim?"
"buyrun efendim"
Elime telefonu sıkıştırıp hızla odadan çıktı.Telefonu kulağıma yakınlaştırıp konuşmaya başladım
"Alo"
"jeon..."
"S-sen"
"Gel senle biraz gercekleri konuşalım"
"Ne sacmalıyorsunuz"
"Bunu yüz yüze soylemek isterdim ama"
"Aileni kim öldürdü bilmek istermisin"
"Neden sana inanayım"
"bana inanmak zorundasın jungkook"
"gelelim sadede şu an... ailenin katiliyle aynı evde yaşıyorsun evlat"
"ne sana inanmıyorum!?"
"Aileni Taehyung öldürdü"
Elimden kayıp düşen telefonla küçük bir gürültü çıkmıştı.O kesinlikle yalan söylüyordu sırf taehyung'tan nefret ediyim diye öyle dedi.
"Yalan söylüyor"
"O yapmaz böyle bir sey"
"O bana yalan söylemez taehyung bana yalan söylemez"
"Sen yalancısın"
"Taehyung'tan nefret ediyim diye söylüyorsun"
"Hayır jungkook hayır sakın inanma buna"
"Sorucam ona ben yapmadım diycek"
"O yapmaz ki"
Hızla odadan çıkıp asağı kata inmeye başladım ama daha basamakları yarılamadan bulanan miğdemle yerimde durup soluklamaya çalıştım kalbim acıyordu, göz yaşlarım benden izinsiz akıyordu, canım çok acıyordu.
Aşağı kata gelip taehyung'u aramaya başladım.Yoktu hiçbir yerde yoktu.Son olarak bahceye çıkıp baktığımda orda olduğunu gördüm koşar adımlarla yanına yaklaştığımda hızla ayağa kalkıp bana doğru bir kaç adım attı.Aramızdaki mesafeyi kapatıp karşısında dikildim.
"Ne oldu güzelim iyimisin bir şey mi o-"
"Ailemi sen mi öldürdün"
"ne!"
"Sen mi o gece bizim evi... SEN Mİ YAPTIN TAEHYUNG"
"B-ben..."
"Hayır hayır.Ben yapmadım de.Sen onları tanımıyorsun bile"
"Lütfen taehyung bir şeyler söyle lütfen..."
"Yalvarırım ben yapmadım de"
"Jungkook ben..."
"Hayır HAYIR sen yapmadın sen yapmassın"
"Özür dilerim...Özür dilerim jungkook.Kücüktüm bilmiyordum yemin ederim bilmiyordum"
"İnanmıyorum sana sen yapmasın ki inanmıyorum"
"Özür dilerim..."
"SUS DUYAMAK İSTEMİYORUM YALAN SÖYLÜYORSUN ONLAR SENİN YÜZÜNDEN ÖLMEDİLER SEN YAPMASSIN"
"jungkook ben yaptım benim yüzümden öldüler"
Artık ne duyuyor ne konusuyor ne de susabiliyordum.Bitmiştim... tükenmiştim... ölmeden öldürülmüştüm. Gözlerim kararıyor miğdem bulanıyor ve başım çatlıyordu gerçeklik duygularımı kaybetmiştim.
Ailemi, abimi ,sevdiğim adamı hespini kaybetmiştim.
"Jungkook konuş lütfen susma yalvarırım susma bağır çağır hakaret et ama susma"
Omuzlarımdan tutucakken bir adım geriledim
"Hayır...jungkook yalvarırım benden uzaklaşma"
"S-sen-"
Sözümü bitrmeden kapanan gözlerimle taehyung'un kucağına düştüm. ve son duydugum şeyler bunlar olmuştu.
"Lütfen beni bırakma"
...
Uzun bir aradan sonra ayy helööö
