"S-sen"
"Evet ben"
Yavaşça oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi.
"Evet,en son nerde kalmıştık"
"Ben evime kaçar size iyi akşamlar bay Kim"
Yanından geçip kapıya doğru yöneldim. Ellerini cebine koymuş dikkatle beni izliyordu. Kapıya iki defa tıkladım ama açmıyorlardı.
"Bu gece ne olursa olsun bu kapı açılmıycak Jeon"
"Kendini ne zannediyorsun aç şu kapıyı"
"Ah demek benim söylediklerimi dikkate almıyorsun"
"Bu kapıyı hemen şu an açmazsan-"
Hızla yanıma gelip bir elini belime diğerinide arkamdaki kapıya yasladı.
"Ee ne yaparsın"
"Şu an senin yerinde başka biri olsaydı yaşama şansı bile yoktu ve bana emir vermeyi kesmessen Jeon Jungkook sonucuna katlanırsın"
"Bay Kim anlaşabiliriz bence"
"Hımm nasıl"
"Siz beni bırakın sonra başka birini çağırın onunla ne yapıyorsanız yapın"
"Ama ben seninle yapmak istiyorum"
Belimdeki tutuşunu sıkılaştırıp vücutlarımızı sert bir şekilde birleştirdi.
"Ahh jungkook"
İnlemiş miydi o.
"Bay Kim anlaşmayı kabul ediyor musunuz?"
"Jeon şu an seni herşeyden çok istiyorum"
"Size cevabımı verdiğimi hatırlıyorum"
"Ama şu an benim odamda benim kollarımdasın"
"Meraklı değilim size izin veririseniz gidicem zaten"
"Malesef gidemezsin"
"Ya siz kimsinizde beni burda tutuyorsunuz"
"Kim miyim görmek ister misin"
Bileğimden tuttu ve
"AÇIN ŞU KAPIYI!! "
Diye bağırdı ,olduğum yerde hızla sıçradım. Kapının açılmasıyla hemen korumaların karşısına geçti.
"Silahımı ver!"
Silahmı demişti o.
Adam silahı çıkarıp taehyung'a uzattı silahı eline alıp hiç düşünmeden karşısındaki korumanın kafasına ateş etti. Gözlerim kocaman açılırken neye uğradığımı şaşırdım.
"Kimmişim ben"
Adamı gözlerimin önünde öldürdü. Aklıma gelen ailemin ölümüyle gözlerim doldu . Onlarda böyle ölmüştü onlarında bu adam gibi hiçbir suçları yoktu. Onlar masum insanlaradı.
"Seni uyarmıştım Jeon Jungkook benimle düzgün konuş"
Sinirlenip hiç düşünmeden karşımdaki adama tokat attım. Yanımızdaki korumalar hem korkarak hemde şok olmuş bir şekilde bize bakıyorlardı. Yaptığım şeyi yeni anlayınca bildiğim bütün küfürleri içimden saymıştım kendime.
"S-sen ne"
Diğer bileğinden de tutup hızla arkamdaki duvara sert bir şekilde çarpmama neden oldu canım çok acıdı ama şu an korkunun önüne geçemezdi.
"HERKES ŞİMDİ BURAYI TERK ETSİN!"
Adamları hâlâ hareket edemiyorlardı. Ve şu an karşımdaki adamın gözlerinden alevler çıkıyordu.
"HADİ LAN!"
Bu sefer hepsi hızla evden çıkmıştı.
"Ö-özür di-dilerim"
Yanımdaki duvara sertçe bir kaç defa vurmaya başladı o ânın korkusuyla gözlerimi sıkıca kapatım. Tekrar bileğimi tutup peşinden sürüklemeye başladı. Dolan gözlerimden yaşlar akıyordu. Beni tekrar odasına getirip kapıyı kilitledi arkasına dönüp gözlerimin içine baktı çatılan kaşlarını düzeldi ve sıktkğı çenesini de serbest bırakmıştı. Siktir yanağı çok kızarmıştı.
"O...o a-adamı öyle gö-görünce a-aklıma ailemin ö-ölümü ge-geldi o yüzden v-vurdum ö-özür di-dilerim"
Üstündeki ceketi çıkarıp hızla yere fırlattı. Kıravatınıda çıkardık'tan sonra gömleğinin düğmelerini açmaya başladı. Bense sadece ağlayarak onu izliyordum.
"Özür dilerim"
Bu sefer tekte kekelemeden söyleyebilmiştim.
"Ağlama!"
Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim ama hemen ardından yenileri geliyordu.
"A-adamı öldürdün masum bir insanı öldürdün sen"
"Masum falan değildi!"
"N-ne?!"
"Ajandı ve zaten ölücekti Jeon Jungkook"
"Ama"
"Daha fazla konuşma şu an çok sinirliyim neden hâlâ seni öldürmediğimi de bilmiyorum"
"Özür dilerim istemeden oldu"
"Bir kere daha özür dilersen bu sefer karşımda değil altımda olursun"
"Gel buraya"
Yavaş adımlara yanına gittim.
"Çıkar üstündekileri"
