■Just like a baby but dangerous■
^Boss...ဆရာကေတာ္ဆီက ဖုန္းလာပါတယ္^
Interconက ထြက္လာတဲ့ Secretaryရဲ႕အသံေၾကာင့္ ရံုးခန္းထဲမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ Koreaႏိုင္ငံရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုး လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ Parkသူေဌး လိုင္းခြဲကေန ဖုန္းကိုင္လိုက္ရသည္။
"Hello!!!"
"Yeobo...Chanေလး ေနမေကာင္းဘူး။ မနက္ကတည္းက ဘာမွမစားဘူး။ ဒီတစ္ရက္ေတာ့ ေက်ာင္းမလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့။ ေတာ္ၾကာ ေက်ာင္းမသြားဘူးဆိုၿပီး ရွင္ဆူေနမွာစိုးလို႔ ႀကိဳေျပာတာ"
Chanေလးအေမစကားက သူ႔ကိုျပံဳးသြားေစသည္။ ဒီသားအေၾကာင္းမသိရင္ခက္မယ္။
"အင္း...အဲဒါဆို ဆရာဝန္ပင့္လိုက္"
"Chanေလးက ဆရာဝန္မေခၚနဲ႔တဲ့။ အနားယူလိုက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာပါတဲ့"
"ဟာ...ေနမေကာင္းတာကို.. ဆရာဝန္ျပရမွာေပါ့။ ကိုယ္အခု ဆရာဝန္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး လႊတ္လိုက္မယ္...ဒါပဲေနာ္"
သူအလ်င္အျမန္ဖုန္းခ်လိုက္ရတာ ChanေလးOmmaရဲ႕ ပြစိပြစိအသံေတြမၾကားခ်င္လို႔ပါ။ သူမက Chanေလးဆို ေသမတတ္အလိုလိုက္၏။ ဒါကိုပဲ သေကာင့္သားက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အေဖကြယ္ရာဆို အေမကို ခၽြဲၿပီ။ University ေတာင္ ေရာက္ေနတဲ့သူကို ကေလးအရြယ္လုပ္ၿပီး အေမျဖစ္တဲ့သူက Chanေလး Chanေလးနဲ႔ ပါးစပ္ကေတာင္မခ်။ အလိုလိုက္လို႔ ကမ္းတတ္ေနတာအသိသာႀကီးပါ။
သူအတင္းတက္ခိုင္းတဲ့ Seoulရဲ႕ နာမည္ႀကီးUniversityကိုေတာ့ မၿငီးမျငဴးတက္ရွာပါသည္။ လိမၼာလို႔ေတာ့မဟုတ္ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုမရွိလို႔ျဖစ္သည္။ သူက စည္းကမ္းႀကီးသူပီပီ ေက်ာင္းလစ္တာဆို မုန္းလြန္းေပမယ့္ ငပ်င္းျဖစ္တဲ့သူ႔သားကေတာ့ လစ္ရင္လစ္သလို(ဒီေန႔လို သူအလုပ္ေစာေစာလာရတဲ့ေန႔ေတြဆို) ေက်ာင္းေျပးဖို႔အျမဲေခ်ာင္းေနတတ္၏။
*ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ငChanရာ*
သူ႔phone no.တစ္ခုကို ေခၚလိုက္သည္။
"Hello...Doctorလား"
"..."
"အိမ္ကသားက ေနမေကာင္းလို႔တဲ့။ သြားလိုက္ပါဦးဗ်ာ"
