ထေနာင္းကသူ႔စကားကိုျပန္ဆက္သည္။
"အဲဒီလိုရာဇဝင္တြင္ခဲ့တဲ့အတုမရွိေက်ာင္းႀကီးကိုအဂၤလိပ္ေတြကစစ္တန္းလ်ားအျဖစ္တပ္စြဲပစ္လိုက္တာမီးေလာင္ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္"
(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၅၅ ခုႏွစ္မွာမီးေလာင္ပ်က္စီးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္)
"ႏွေျမာစရာႀကီး"
"ဟုတ္ပ...၁၉၉၆ ခုႏွစ္က်မွအသစ္ျပန္တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တာ။ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုနဂိုမူလပံုစံအတိုင္းအုတ္ျမစ္ကေနစၿပီးပံုစံတူျပန္တည္ေဆာက္ထားတာ။အခုမင္းျမင္ရတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ၿပီးေတာ့ေလွကားေရွ႕ကထေနာင္းပင္ေလးေတြ႕လား"
"အင္းေတြ႕တယ္"
"ငါတို႔စြယ္ေတာ္လာဖူးတုန္းကလူႀကီးတစ္ေယာက္ကေျပာျပတယ္။အဲဒီေလွကားနဲ႔ထေနာင္းပင္
ေလးကသၾကၤန္မိုးဇာတ္ကားထဲမွာမင္းသမီးခင္
သန္းႏုေက်ာင္းေပၚကေနေရႊေျခက်င္းနဲ႔ဆင္းလာတဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္းကို႐ိုက္ခဲ့တဲ့ေနရာတဲ့။အခုေတာ့ထေနာင္းပင္ေလးေတာင္ေတာ္ေတာ္အိုၿပီပဲ"
ထေနာင္းကစကားေျပာရင္းစားရင္းနဲ႔ကုန္သြားတဲ့ေရခဲမုန္႔ခြက္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး-
"အခုေနကိုဖိုးသန္းဝင္းသာပါလာရင္မင္းတို႔ေရခဲမုန္႔ခြက္ေတြလမ္းေဘးမွာမပစ္ၾကနဲ႔လို႔ေျပာမွာေသခ်ာတယ္"
"မပစ္ဘူးေလ။ဆိုင္ကယ္ျခင္းထဲထည့္ယူခဲ့မယ္။အမိႈက္ပံုးေတြ႕မွပစ္ၾကတာေပါ့"
ႏွစ္ေယာက္သားေရခဲမုန္႔ခြက္ေတြဆိုင္ကယ္ျခင္းထဲထည့္ၿပီးအတုမရွိေက်ာင္းႀကီးေရွ႕ကထြက္
လာၾကသည္။အခုခ်ိန္မွာေအာင္စုေက်ာင္းဆရာဘဝကိုေမ့သြားၿပီ။သူငယ္ငယ္ကဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာထေနာင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္
ကလိုက္ခဲ့ရတာကိုျပန္သတိရသည္။ထေနာင္းကအကိုႀကီးပီသစြာသူ႔ကိုေက်ာင္းအႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးခဲ့သည္။
အဲဒီတုန္းကလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့လူငယ္ဘဝ။အခုမ်ားေတာ့ျဖင့္အိမ္ေထာင္သည္၊ကလးအေဖ၊ေက်ာင္းဆရာ၊ေယာက္်ားကေနရာခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔မြန္းၾကပ္လြန္းလွသည္။ေနာင္းေနာင္းနဲ႔ေနရတဲ့ဘဝပဲေကာင္းတယ္။ေအာင္စုကထေနာင္းခါးကိုဖက္ထားၿပီးမ်က္ႏွာကိုေက်ာေပၚမွာအပ္ထားသည္။ထေနာင္းက-
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
