အခန္း(၅၅)🦋

550 59 6
                                    

ဇမၺဴ အိပ္မက္ထဲမွာကိုထေနာင္းနဲ႔ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနသည္။ကိုထေနာင္းကသူ႔ကိုေႏြးေထြးစြာေပြ႕ဖက္ထားသည္။သူကိုထေနာင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကိုကေလးတစ္ေယာက္လိုမိ်ဳးတိုးဝင္လိုက္သည္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲသူ႔ႏွာေခါင္းထဲကိုျပန္တိုးဝင္လာတဲ့ကိုထေနာင္းရဲ႕ကိုယ္သင္းန႔ံေလးကိုသေဘာက်လိုက္တာ။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ဇမၺဴ ႕စိတ္ထဲမွာတစ္
မိ်ဳးႀကီးျဖစ္လာသည္။တစ္ခုခုေတာ့မွားေနသလိုပဲ။ဒါကပံုမွန္မဟုတ္ဘူး။ကိုထေနာင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေနရတာေနသားမက်ျဖစ္လာသည္။သူသိတာကသူပဲကိုထေနာင္းကိုအၿမဲတမ္းဖက္တြယ္
ထားခဲ့တာ။ဟုတ္တယ္။သူကကိုထေနာင္းကိုဖက္တြယ္ထားတာကမွအမွန္။

ဇမၺဴ ထေနာင္းရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေန႐ုန္းထြက္ၿပီးထ
ေနာင္းကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ခါတိုင္းလုပ္ေနက်အတိုင္းကိုထေနာင္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚကိုေျခေထာက္နဲ႔ပါခြတင္ပစ္လိုက္ေတာ့ထေနာင္းဆီကအသံထြက္လာသည္။

"မင္းမနက္စာမစားခ်င္ေတာ့ဘူးလား"

"ဟင္..."

ရင္ခြင္ထဲကေနသူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ထေနာင္းကိုသူကလည္းျပန္ငု႔ံၾကည့္ေနမိသည္။ထေနာင္းကသူူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ။ဒါဆိုခုနကသူ႔ေနာက္ေက်ာကေနသိုင္းဖက္ထားတာကိုထေနာင္းပဲလား။

"ဖယ္ေတာ့ငါထမင္းခ်က္ရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ"

"အသက္"

"ဘာလဲ"

"ေစာေစာကေနာက္ကေနဖက္ထားတာအသက္လား"

"အင္း..."

"တကယ္ႀကီးလား"

"အင္းပါဆို"

"အား..."

"ဘာျဖစ္တာလဲ"

"မနက္စာမစားေတာ့ဘူး။မခ်က္နဲ႔ေတာ့"

"ဘာ"

"ဒီအတိုင္းပဲေနေတာ့မယ္။အလုပ္မသြားေတာ့ဘူး"

"အ႐ူး"

"မ႐ူးဘူး။ကိုယ္မ႐ူးဘူး။အလုပ္ကဘယ္အခ်ိန္လုပ္လုပ္ရတယ္။အသက္ကိုယ့္အေပၚစိတ္ေကာင္းဝင္တဲ့အခ်ိန္ကရွားတယ္"

"ဘာကြ"

"ကိုယ္ဒီေန႔တစ္ေနကုန္အိမ္မွာပဲေနေတာ့မွာမို႔အသက္လည္းကိုယ့္အနားမွာပဲေန။ဒီေယာက္်ားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ"

ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora