Çoban sessizce köyünün içinden geçerken elinde değnek ile gelen yaşlı kadını farketti. Kadın yanından geçip gidecek sanırken yüzünü yere eğerek önünde durdu. Baktı..
Çoban da ona baktı ama tanıyamadı. Tam kimsin diye soracakken kadın sağından geçti ve bir şeyler söyledi. Tam anlayamadı ilk çoban. Sonrasında kelimeler anlaşıldı zihninde yeni bir pencere açıldı.
'Züleyha Allahı bulduğunda Çoban aşka kavuştuğunda Derviş korâ tutunduğunda güneş doğar yeniden. Sabretmek dervişlik âlametidir. Delikanlı dağıt kafandaki dumanları. Görme vaktin geldi..'
Durdu kaldı çoban. Ne hareket edebildi ne konuşabildi. Dizlerinin üzerine çöktü de elini kalbine dayadı.
'Kördüm.. Kör. Gördür beni Allahım.'
