Ayrılık ,belki de bir başlangıçtı
Bilemezdim ne doğru ne yanlıştı
Zaman mı hızlı yoksa ben mi yavaş
Akreple yelkovanın savaşı mı öldüren zamanı
Hayallerle süsledim kalan hayatımı
Bir gün gerçek olur diye ,
Dua niyetine karalıyorum şu mısraları
Belki göçüp giderdim bu diyardan
Kimse bilmezdi nereye gittiğimi
Bir dava koyup sırtıma,bir ayet alıp başım üstüne
Çekip giderdim çok uzaklara..
Orada tutulup kaldırılırdık belki
Rahman'a adanmıştı erlerin yürekleri
Rızasına mübtela ,sırat-ı müstakimeydi niyetleri
Sevgiyle harmanlanmış bitmeyen çabaları vardı
Muhabbet vardı , gönüllere şefkat üfleyen gönüller
Nice harap benlikleri birliğe götüren yiğitler
Belki bir gün, gerçek olacaktı hayaller
O'nu sevende dünyalık dert çok olur
Ama hakiki seven O'nda derdi unutur
Ne olursa olsun, hiç pes etmeyecektim o zaman
Onu hakiki tanımaktı belki her şeye çare olan
Yanan kalplere ab-ı hayat içirebilmek bir zaman
Sonsuz nurun sevdasına uyandırmak yürekleri
Benim tek hayalim ,belki de hayatımın anlamıydı hicret..
Bu uğurda canlar feda edilir..
Gözler görmez ,kalpler işitmez olur şerleri..
Nasıl olsa her şerde hayrı yaratan Rahman'ın tecellisi yeterdi...
Rümeysa Türker
