BÜYÜK HAYALLER

23 Bölüm

Hastaneden orada olduğumu devam ediyor ve herkese sabah sabah çok gelenler kalabalık vardı. İnsanlar ve çocuklarıyla hasta olup olmadığını gezdiriyorlar. Bir günlüğüne taburcu olacağını söylemişti. Beni uykuya kalmıştım ve uyanmıştım. Enserken ve camda gökyüzünde izlemeye başlıyordum. İyi olmaya çalışıp ve birisi notu bırakmıştı. Ne yazmış "Hayal, ben eve gidiyorum 1 saat sonra orada olacağım işim bitince bekle beni, kötü adamı." Yazmıştı. Ve gülmeye başlamıştım ve Demir yazdığını şaşkın ve yine inanamıyordum. Kötü adamı dediğimde garip olup olmadığını bilmiyordum. Biraz abratmak istememiştim. Biraz uzanıyordum ve hatırlamaya çalışıp ve garip neydi? Demir yoksa benim dudağındaki öpmüş müydü? Yok neler yoksa rüya mı ve gerçek mi bilmiyordum. Başımı salladım. Demir öyle bir şey yapmazdı. Gözlerimi şaşkın ve nefes almaya çalışıyordum ve uzanmaya kalkmak zorunda kalmıştım. Gözlerimi silip ve yüzümü yıkadım. Kendimi yürümeye başlamıştım. Ve yatağımdaki uzandım ve birisi kapı çalmıştı. Kimleydi?

"Girin."

"Ben kimim." Yüzünü saklamıştı ve çiçek getirmişti.

"Baran sensin!"

"Dostum nasılsın?"

"İyiyim sen nasılsın."

"İyi gibi nolsun."

"Nasıl gidiyor gitar çalmak falan?"

"Her şey çok iyi gidiyor."

"Bu duymana sevindim. Yakında konser var değil mi?"

"Evet kesinlikle. Seni bayıldığını haberim var. Çok geçmiş olsun çok üzüldüm Hayal."

"Teşekkür ederim. Seni korkuttuğum için üzgünüm."

"Yanında gelmediğim için üzgünüm."

"Düşünmeni yeterli."

Baran yanında gelmişti ve beni sürekli gülüyordu. Baran iyi biri insan ve arkadaş ya da dost olarak seviyordum. Baran gitar çalmayı çok severdi. Baran yakışıklı ve hep gülmeye severdi. Baran beni çok yardımcı dokundu. Baran çiçek getirdi ve çok güzeller çiçek vardı. Beni gülümsemeyi başlamıştım. Baran sürekli oturdu ve bir şey konuşuyorduk ve gülmeye devam ediyorduk. Demir gelene kadar bekliyordum. Baran üzülmek istememiştim. Demir sevdiğimi için söylemek istemiyordum. Ara öğlen çoktan olduğunu fark etmiştim  ve arkadaşlarımızla beni görmeye gelmişti. Biraz kalabalıkta ve beni gülümsemeyle severdi. Beni seslendi.

"Hayal biz geldik."

"Gelmene gerek yoktu."

"Seni almaya için eve götüreceğiz." Burak derdi.

"Doğru söylüyor." gülerek geçti.

"Teşekkür ederim herkese."

Arkadaşlarımızda oturmaya başladıktan ve birlikte meyve suyu içmeye başlıyorduk ve sohbet etmeye devam ederken sürekli gülüyorduk. Berna'yı beni seslendi.

"Anlat, ne demek istemiş?"

"Üniversite ilgili demek istiyor."

"Çok anlatacak bir şey kalmadı kızlarım."

"Hayal, biz seni bir şey diyemedim."

"Haklı bence de."

"Anlatmanız gerekiyor."

"Tamam kızlarım öyle diyorsun."

Arkadaşlarım ve Berna, Burak, Baran beni dinlemeye başladıktan ve ne diyeceğimi bilmiyordum. Ben uzun zamandır düşünmeye başlamıştım amerika üniversite çok okumak istiyordum ve şarkıcı olmak ve hayal kurmayı seviyordum nedeni buydu. Şarkıcı olmak başarmak gerekiyordu. Ben mutlu edecek bir şey vardı. Çok uzak yere olmak doğruydu. Sizi söylemeyi fırsatım olmamıştı. Ben istediğim bunu doğru karar vermiştim. Ben bu hayatın olmak bir şeydi. New York'ta çok popüler olabilirdi. Ama ne yapacağımı bilmiyordum. O kadar çok çalışmanı istiyordum. Şarkıcı olmak benim için seçimdi. Ben kendimi anlamıştım. Bir nedenim yoktu ve sizi üzülmek istemiyordum. Sadece bunu sizlere söylemek istemiştim. Ben hayallerimdeki gerçekleşmek istiyordum. Eğer gidersem ve sonra geri döneceğimizi elinden geleni yapmak zorundaydık. Gülümsemeyle başladık. Berna, Aylin ve Duru çok duygulanmaya başlamıştı. Herkese kendini mutlu olmaya başlamıştı ve gözlerimi görmüştüm. Beni mutluydum.