You Will Never Know

Chapter 1

I never know that one day malalate ako! ay potek namang bubble gum nato! kung maka dikit sa bagong sapatos ko parang linta ay ewan!

Madali kong pinara ang tricycle na papalapit dahil 7:00 am na at wala pa ring mga jeep na dumadaan, hay nako first day na first day late ako ano ba yan!

Huminto ang tricycle sa harapan ko, madali akong pumasok sa loob at umupo nang gumalaw ng kunti yung katabi ko kaya napalingon ako dito.

Kunot noo akong napalingon sa kanya habang siya naman ay napatingin din sa akin, Napa iwas ako ng tingin, grabe ha umagang umaga may gwapo akong nakita nako naman I never know talaga na may makaka sabay akong gwapong nilalang sa tricycle nato!

Tahimik akong tumitingin sa mga puno na dinadaanan namin ng tumikhim bigla yung katabi ko.

Pinagsawalang bahala ko lang iyon ngunit tumikhim ulit siya kaya napalingon ako sa kanya. Hindi naman ako na gulat na sa paglingon ko naka tingin siya sa akin.

Tinaasan ko siya ng kilay, anong problema ng lalaking to?

"Miss yung sapatos mo inapakan yung sapatos ko" He said kaya napatingin ako bigla sa paa namin at dali daling hinila yung sapatos ko na naka patong sa sapatos niya, napa hinto ako at namutla ng napagtanto ko na yung may bubble gum na sapatos ko ang naka apak sa sapatos niya.

"Sh1t..." mahina kong mura at hindi na alam ang gagawin.

"Tss... sige na hilahin mo na yang sapatos mo nang hindi na mas lalong dumikit yang bubble gum sa sapatos ko"

Nahiya may hinila ko ang sapatos kong naka tapak sa sapatos niya at kita ko talaga ang naiwang bubble gum doon.

Napakagat labi ako dahil subrang kintab pa naman ng school shoes niya tapos pinasahan ko lang ng bubble gum, ano ba yan na kakahiya naman!

"S-sorry..." I said then look away kasi hindi ako sanay na humingi ng tawad.

"It's fine but do you have some tissue?" he asked.

"umm..." nag panik kong binuksan ang bag at naghalungkat ng napagtanto ko na gagi hindi pala ako mahilig mag dala ng tissue or kahit wet wipes man lang.

I looked at him a bit shy at same time apologetic.

Gumalaw yung labi niya kaya lumutang yung dalwang dimples niya.

Oh my god!

Wait stop! wag ka ngang malandi Joanne naka sala ka na nga't lahat ano ba yan! mag isip ka naman ng solusyon nakakahiya sa kanya mukha pa naman siyang mayaman na maarte!

I just look away at kumuha ng scratch papel sa bag ko bago yumuko para kunin yung bubble gum na dumikit sa sapatos niya, napa singhap pa siya sa gulat pero huli na ang lahat dahil tapos ko nang na kuha ang bubble gum sa sapatos niya gamit ang scratch paper bago umayos ako ng upo.

"Ayan wala na" I give him a smile before his shock reaction change huminto na ang tricycle malapit sa paaralan kaya nag madali akong bumaba at nagbayad bago mabilis na tumakbo dahil p*king ina ngayon lang ulit pumasok sa isip ko na late na ako!

→→→→

Don't forget to vote thank you!