"ဘာ!"
ဂ်က္ရဲ့ ေအာ္သံေၾကာင့္ စားပဲြဝိုင္းကလူေတြအကုန္လံုး လန႔္ဖ်တ္ကုန္သည္။
ဘားခို႔က "အိမ္မေျပာင္းေတာ့လို႔ရလား" လို႔ေျပာလိုက္တာကို သူ႔ကအားႀကီးနဲ႔ထေအာ္တာကိုး။
"တ တကယ္လား ဘားခို႔။
မေျပာင္းေတာ့တာ ေသခ်ာလား"
"အင္း ေျပာင္းေသးဘူး"
"အဲ့တာဆို အန္တီပန္က ပိုႀကိဳက္တာေပါ့သားေလးရယ္။
အန္တီပန္က အစထဲကေျပာင္းေစခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"
"လာ သြားမယ္"
"ဟမ္!"
"ဟဲ့ ဘယ္သြားမွာတုန္း။
ဘယ္ကိုေခၚေနတာလဲ"
ဂ်က္က ရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ၿပီး ဘားခို႔ကိုသူနဲ႔လိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚသည္။သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကို ေဒၚပန္အပါအဝင္ က်န္တဲ့သူေတြလည္းနားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္။
"ဂ်က္ ဘယ္သြားမွာလဲ?
ဒီေန့ ရံုးမသြားဘူးမို႔လား။
ဘားခို႔ကိုေရာ ဘယ္ေခၚေနတာလဲ"
"အကိုဘိုင္ရယ္ ခနေလာက္တိတ္တိတ္ေလးေနေပးပါလား။
ကၽြန္ေတာ္အာရံုစိုက္လို႔မရဘူး"
"ျဖစ္ရတယ္ ဂ်က္ဆာတာရယ္။
အကိုတစ္ေယာက္လံုးကိုေတာင္ အာ့လိုေျပာရတယ္လို႔။
ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ပ်က္ေနလား။
ငါမသိဘူးမထင္လိုက္နဲ႔ေနာ္ ဟင္း ဟင္း"
"အာ အကိုဘိုင္ ဘားခို႔ခုမွသတိရတယ္။
ညက အသစ္ဖြင့္ထားတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္သြားခ်င္တယ္လို႔ ကိုကို႔ကို ပူဆာထားတာ။
ခု အဲ့ကိုသြားမွာမို႔လား ကိုကို"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
အေမနဲ႔အေဖေရ႔ွမွာ သူတို႔အထုပ္အျဖည္ခံရမည္စိုးတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ျပာျပာသလဲႏွင့္ေရွာင္ထြက္သြားၾကေလသည္။
"ဘိုင္ဘယ္"
"ဗ်ာ ေမေမ"
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ခ်ိန္ကျပန္တၫ့္သြားတာလဲ"
"သားမသိလိုက္ဘူး ေမေမ၊
တၫ့္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္တၫ့္ေနတယ္ေနာ္"
"ေအး"
ဂ်က္နဲ႔ဘားခို႔ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ဘိုင္ဘယ္တို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ အတင္းေျပာရင္းက်န္ခဲ့ေလသည္။
YOU ARE READING
I want to be near You♡︎
Fanfictionအချစ်ကို အချစ်လို့ ဝန်ခံတတ်လာအောင် ဘယ်အရာက သင်ပေးလိုက်တာလဲ? ဒီမေးခွန်းရဲ့ အဖြေကို ဒီ Fiction လေးထဲမှာဝင်ရှာလိုက်နော် ဟီး🤭🙆♀️ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို ချစ်တဲ့ စိတ်ကြောင့် ဉာဏ်မှီသလောက်ပုံဖော်မိတဲ့ ပထမဆုံး Fan fictionလေးမို့ အမှားပါသွားရင် ဒီနေရာကနေကြိ...
