Chapter-10- (ZG)

182 7 0
                                    


"ဘာ!!"

"လန႔္လိုက္တာ ျဗဴရယ္၊
ဘာလို႔ ထေအာ္တာလဲ"

"လန႔္ရမွာ ငါပါကြ၊
မင္းဒီေလာက္ ျမန္ျမန္ႀကီး ဖြင့္ေျပာလိုက္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္လို႔ေလ"

"ငါလည္းမေျပာခ်င္ပါဘူး။
ကိုကိုက ေခ်ာင္ပိတ္ၿပီးေမးေနတာကို"

"အာ့ေတာ့ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဘားခို႔တင္"

"အာ့လိုျဖစ္သြားတယ္ ဟီး"

"သူက ဘာျပန္ေျပာလဲ?"

"အိမ္ျပန္ၾကတာေပါ့တဲ့"

"ေအာ္ ေအးေပါ့ ဟမ္!!!
ဘာ အိမ္ျပန္တာလဲ၊ဖြင့္ေျပာတဲ့ကိစၥကို ဘာမွမေျပာဘူးလား"

"ေျပာဘူးေလ ဟီး"

"Aww ငါ့ႏွယ္၊
မသိရင္ သူဖြင့္ေျပာလိုက္တာကို ဟိုက
လက္ခံလိုက္တဲ့အတိုင္းပဲ တဟီးဟီးနဲ႔ လာၿပီး
အူျမဴးေနတာ။
အိမ္ျပန္ၾကတာေပါ့လို႔ ေျပာတာေလးကိုမ်ား"

အားမလို အားမရျဖစ္ေနသၫ့္ ျဗဴကိုၾကၫ့္ၿပီးဘားခို႔ သေဘာက်မိပါသည္။
သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္ၿပီး လိုက္ပူပန္ေပးေနတာကိုး။

"အနဲဆံုးေတာ့ ငါဖြင့္ေျပာလိုက္ရတယ္ေလ။
ရင္ထဲေပါ့သြားတာေပါ့။
က်န္တာ ေနာက္မွၾကၫ့္လုပ္ရမွာေပါ့ ဟီး"

"လာျပန္ၿပီ ဟီး"

"ဟီး"

ျဗဴကေတာ့ သူ႔အေပၚ
အားမလိုအားမရျဖစ္စြာတျဗစ္ျဗစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာေနရင္းပင္။

___________________×__________________

"ဘားခို႔ မနက္စာစားၿပီးရင္ အဝတ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္လဲၿပီး ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့"

ဖြင့္ေျပာၿပီးေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း ကိုကို႔ဘက္ကဘာမွအေထြအထူးမတံု႔ျပန္ခဲ့ပါ။

ဘားခို႔ထင္ထားသည္မွာ ဘားခို႔အေပၚစိတ္ခုတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ တျခား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုခုရိွလိမ့္မည္ဟုထင္ထားေသာ္လည္း
ထင္ထားသလို မဟုတ္ခဲ့ေပ။

မသိက်ိဳးကၽြန္ပံုစံမ်ိဳးသာေနသည္။
ဘားခို႔ကေတာ့ သူ႔အေပၚစိတ္မဆိုးသည္ကပင္ေတာ္ေသးသည္ဟုယူဆကာ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနလိုက္သည္။

I want to be near You♡︎Where stories live. Discover now