little a way || gxg

Bölüm 1: Miray Saygıner

Merhabalar efendim yeni bir kitapla karşınızdayım.

Hadi bir ilk bölümü okuyun ben en aşağıdayım, bekliyorum sizi 😽

•••

"Efendim Berke?"

"Nasılsın Asel?"

"İyiyim sağol sen nasılsın?"

"İyiyim bende. Proje nasıl gidiyor?"

"Bitmek üzere. Üzerinden geçiyorum. Kontrol amaçlı."

"Bir sıkıntı yok umarım?"

"Hayır hayır. Herhangi bir sorun yok da sen hayırdır bu saatte aramazsın normalde?"

"Ya şey.."

"Ney?"

"Lavin ve Emre konuşurlarken duydum. Yarın gelecek müşteriler içerisinde alanında çok başarılı bir kadın varmış. İsmi Miray ve biliyorsun ki bizde şirketi yeni yeni tanıtmaya başladık."

"Ee?"

"Eesi bu kadının bizim projeye onay vermesi demek şirketin bir anda yükselmesi demek."

"Yani? Ne yapmalıyım anlamadım."

"Bak Asel bu kadın şirketiyle çalışmaya başlamadan önce şirket iflasın eşiğindeymiş ama onun yürüttüğü projelerle şu anda olduğu konuma gelmiş. Görmüyor musun nasıl bir yöneticiyse şu anda en tanınan holdinglerin başında."

"Evet biliyorum Berke."

"Heh işte bende onu diyorum. Yarın olabildiğinde samimi ol kadınla. Yakın ol ki kendini değerli hissetsin. Belki o zaman şansımız biraz daha artar."

"Nasıl bir yakınlıktan bahsediyorsun?"

"Sen anladın onu."

"Hayır anlamadım." Bir süre ikimizde sustuğumuzda aklıma gelen şeyle küfretmiştim.

"Siktir git Berke."

"Ne dedik sank-" daha fazla konuşmasına müsaade etmeden telefonu kapattım.

Ne bok vardı da ona kendimi açıkladım bilmiyorum. Nasıl bir kafadaydım acaba o zaman?

Sanki başıma bu yüzden hiçbir şey gelmemiş gibi...

Evet size de açıklayayım. Kadınlardan hoşlanıyorum. Bu zamana kadar kime söylediysem hepsi beni bıraktı gitti.

Başta ailem.. sonrasında arkadaşlarım.. ve Berke'ye söylemekle belki de işim de elimden kayıp gidecek.

Çünkü bunun şirkette duyulması demek benim işe devam edememem demek. Tabiki de bundan utandığım için değil sadece ağır geliyor artık nefret bakışları altında ezilmek.

Hiçbiri babamınkiler kadar olamaz gerçi.

O kadar net hatırlıyorum ki öğrendiğindeki tepkisini. Yanağımda oluşan acının 3 gün geçmeyişini..

Annemin hayal kırıklığı dolu bakışlarını..

Benim hasta olduğumu ileri sürüp psikoloğa götürme çabalarını ve ben karşı çıkınca hocaya götürüp okutma isteklerini falan..

Ama en kötüsü de neydi biliyor musunuz? Bana en çok koyan.. babamın 'Tecavüzcüler bile senden daha ahlaklıdır. Defol git gözüm görmesin seni. Benim senin gibi bir kızım yok artık.' demesi.