The day I met you //\\ იმ დღეს, როცა შეგხვდი (დასრულებული)

8

როზეს POV
- აი ყველაფერი ზუსტად ეგრე მოხდა როგორც მოგიყევი. - ვთქვი და ფეხების ფრატუნით გავაგრძელე გზა.

- ნეტავ რა დაემართა..? - მეკითხება ადალინი და თან მამშვიდებს, ძალიან გამანერვიულმა დღევანდელმა ჯიმინის საქციელმა.

- არ ვიცი, რამე დავაშავე? იქნებ ბოდიში მაქვს მოსახდელი ან რამე მსგავსი.

- რა ბოდიში გოგო, შენ არაფერი არ დაგიშავებია.

- ხო მაგრამ...

- არანაირი მაგრამ, შენ არ ინერვიულო, ეტყობა რაღაცაზე გაბრაზდა და ვეღარ გააკონტროლა ემოციები.

- ხო... ალბათ.

ჯიმინის POV
რატომღაც მგონია რომ თეჰიონმა მომატყუა, არ შეიძლება ეს მართალი იყო...

- მამა, მალე მოვალ.

- სად მიდიხარ?

- სადღაც ვარ გასასვლელი, მალე დავბრუნდები.

- კარგი. - გამიღიმა და გაზეთის კითხვა განაგრძო.

გიჟივით გამოვვარდი სახლიდან და როზეს სახლისკენ დავიწყე სვლა. გზაში ბევრ რამეზე ვფიქრობდი, როგორ უნდა დავლაპარაკებოდი ამის მერე მას... როგორმე მოვახერხებ... ალბათ.

როზეს POV
ჩემთვის ვიჯექი და კომპიუტერში მოწყენილი ფილმს ვუყურებდი, როცა კარებზე ზარმა დარეკა. გასაღებას წავედი და როცა კარები გავაღე კარში ჯიმინი იდგა.

- გამარჯობა. - ჯიმინმა მითხრა და ხელები უკან წაიღო.

- გ-გამარჯობა.

- ცოტა ხანი გცალია?

- კი, რატომ?

- გავისეირნოთ?

- კ-კი, ჩავიცმევ და გამოვალ.

ტანსაცმელი ავარჩიე და ჩავიცვი. ნეტავ რატომ სურს ჩემთან ერთად გასეირნება? ალბათ უნდა ამიხსნას მიდი იმ დღეინდელი საქციელი. ვნახოთ ვნახოთ...

- წავედით. - ვთქვი და სახლიდან გამოვედი.

იქვე პატარა პარკში დავსხედით და არც ერთი ხმას არ ვიღებდით. ბოლოს გაუსაძლისი სიჩუმე ჯიმინმა დაარღვია.