နေ့လည်၁၂နာရီထိုးဖို့၁၀မိနစ်ပဲလိုတော့တယ်..ဘာလို့အဲ့၁၀မိနစ်က၁၀ကမ္ဘာလောက်ကြာနေတာတုန်းမသိဘူးDoyoung ဗိုက်ဆာလို့အူတွေပါေခေါက်နေပီ..
၅မိနစ်ပဲလိုတော့တယ်..မြန်မြန်ကုန်ပါဟ..
Yedam ကDoyoung ရဲ့ပျက်ယွင်းနေတဲ့မျက်နှာကိုသတိပြုမိပုံရတယ်..
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"ဗိုက်ဆာလို့"
Yedam ကကြိတ်ရယ်ရင်း..သူ့ဘက်ကိုတို့ပီးစကားပြောလာသည်..
"မနက်ဖြန်Hyungပြန်ရောက်မှာသိလား.."
ဗိုက်ဆာပါတယ်ဆိုမှစကားလာများနေတဲ့သူငယ်ချင်းကြီးကိုမျက်စောင်းထိုးရင်း..
"သွားကြိုမှာမလား.."
"ကြိုမှာပေါ့..လိုက်ခဲ့ပေးအုံး"
"အေးပါလိုက်ခဲ့မယ်လေ"
"ကဲ..၁၂နာရီလဲထိုးပီဆိုတော့ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပဲပေါ့"
လောလောဆယ်Doyoung ကမ္ဘာကြီးမှာအကြားချင်ဆုံးအသံကိုကြားလိုက်ရသည်..
အတန်းဆင်းတာနဲ့လွယ်အိတ်ထဲကိုစာအုပ်တွေထိုးထည့်ရင်း..canteen စီသို့ဦးတည်ပြေးတော့မည်..
Doyoungပထမဆုံးအနေနဲ့Musicမေဂျာရွေးမိတာနောင်တအကြီးအကျယ်ရမိသည်..
ဘာလို့ဆိုMusic မေဂျာအဆောက်အအုံက..canteen နဲ့ဝေးလွန်းနေတာကို...
အရေးထဲမှYedamကစာအုပ်သိမ်းတာကြာနေသေးတယ်..
Doyoung လဲကြာနေတဲ့Yedamလက်ကိုဆွဲပီးကန်တင်းစီသို့တစ်ချိုးထဲပြေးပါတောတယ်..
"Ya!Kim Do youngဖြေးပြေးဟ..နေပူကြီးထဲ"
"ဗိုက်ဆာလို့သေတော့မယ်မင်းအဖေက"
"မင်းမနက်စာမစားခဲ့ဘူးလား"
"အေး"
သူတို့ဘယ်လောက်ပဲမြန်မြန်သွားသွား..နေရာအလွတ်ကျန်မနေပါဘူးလေ..
သူတို့စားချင်တာယူပီးနေရာရှာကြည့်တော့Jeongwoo တို့ဝိုင်းမှာ၃ခုံလွတ်နေတာမြင်လိုက်ရသည်..
"Doyoungaဟိုမှာခုံလွတ်နေတာအဲ့မှာခွင့်တောင်းပီးထိုင်ရအောင်"
"O~k"
"Jeongwoo shi..ကျွန်တော်တို့လဲဒီမှာလို့ရမလားဗျ"
Jeongwoo ကသူတို့ကိုလှည့်ကြည့်ရင်းအံသြသွားသည့်ပုံပင်..သူ့တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပီးတစ်ခုခုကိုရှာနေသယောင်..ပီးမှမတွေ့သလိုစိတ်ပျက်မှုအချို့ကဖြတ်ပြေးသွားသည်..
