ကျောင်းစဖွင့်တဲ့နေ့ကရောက်လို့လာခဲ့ပီ..
မနက်စာကိုcanteen မှာစားမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ကာ..jeongwooကိုပြောပီး၂ယောက်အတူထွက်ခဲ့သည်..
သူတို့ရောက်ပီးမကြာဘူးJeongwooနဲ့Junkyuရောက်လာသည်..
စားပီးမှYedamကDoyoungနဲ့အတူတူရောက်လာသည်...
ရောက်လာပေမဲ့သူကိုတစ်ချက်မကြည့်..ခုတော့လုပ်နိုင်ပီပေါ့လေ...
"ပျော်ခဲ့ရဲ့လား"
ရွဲ့သလိုလိုဖဲ့သလိုလိုလေသံနဲ့မေးလာတဲ့Haruroကြောင့်Yedamကြောင်အစွာထိုလူသားကိုကြည့်မိသည်..
၃စက္ကန့်လောက်ကြာမှခေါင်းကိုခပ်လေးလေး လေးငြိမ့်ပြလိုက်သည်..
"အဟက်..စကားတောင်မပြောတော့ဘူးပဲ"
Harutoအပြောကြောင့်တစ်ဝိုင်းလုံးရဲ့အာရုံကသူတို့၂ယောက်စီရောက်လာသည်..
"Haruto..မင်းဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ?"
"Haruto? Haruတောင်မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့"
အပြုံးတစ်ဝက်နဲ့ပြောနေတဲ့သူကြောင့်Yedamတော်တော်လေးကြောင်နေပီ
"မင်းတကယ်ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"လိုက်ခဲ့"
သူ့အမိန်ဆန်ဆန်အပြောကြောင့်yedamမာနထကြွလာ၏..
"ဘာကိစ္စလဲ..ဒီမှာပြောလဲရတာကို"
Harutoကတစ်ချက်ပြုံးရင်း..သူ့လက်ကောက်ဝတ်တို့ကိုတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ကာဆွဲခေါ်သွားသည်...
"Harutoနာတယ်လို့..နာပါတယ်ဆို"
ပြောနေပေမဲ့အရေးမလုပ်ပါဘူး
လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်မှသူ့လက်ကောင်ဝတ်တို့ကိုလွှတ်ပေးပီး..မျက်နှာချင်းဆိုင်လာသည်
"မင်းမဖြေရသေးဘူးနော်.."
"ဘာကိုလဲ"
"ပျော်ခဲ့ရဲ့လားဆိုတာကို"
" ပျော်တာပေါ့"
Harutoစိတ်ထဲကဆုတောင်းတွေမပြည့်ခဲ့ဘူး..မပျော်ပါဘူးလို့ပြောရင်သူဘယ်လောက်ပျော်မိလိမ့်မလဲ...
"အဲ့တာဆိုကိုယ့်ခံစားချက်တွေဆော့ကစားရတာရောပျော်လား"
Yedamကစိတ်ရှုပ်ဟန်နဲ့
"ငါဘယ်မှာမင်းခံစားချက်တွေဆော့ကစားလို့လဲ"
"ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်ပြောပီး..အခြားတစ်ယောက်နဲ့တွဲနေတာကကိုယ့်ခံစားချက်ကိုတော့ကစားနေတာမဟုတ်တော့ဘာများလဲBang Yedam shi"
