အရှေ့အရပ်ကနေ နေမင်းကထွက်ပေါ်လာလိုက်...အနောက်အရပ်သို့တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားလိုက်..တစ်ဖန်လမင်းကြီးအရှေ့အရပ်ကနေထွက်ပေါ်လာပီးအနောက်အရပ်သို့ဝင်ရောက်သွားလိုက်နဲ့နေ့ရက်တို့ပြောင်းလဲလာသည်...
Harutoနဲ့သူတွဲနေတာ၁လပြည့်လို့လာပီ...
အရင်ကDoyoung,Junkyuဒါမှမဟုတ်တစ်ယောက်တည်းသွားလေ့ရှိတဲ့လမ်းတွေကသူနဲ့တူတူသွားတဲ့လမ်းတွေဖြစ်လာခဲ့ပီ...
သူ့ကိုချေခဲ့တဲ့အချေလေးကခုတော့အချွဲလေးဖြစ်လို့နေပီ...
မနက်လာကြိုတာကနေပီးညနေပြန်ပို့တဲ့အချိန်အထိကလေးလိုကပ်ချွဲလို့နေတုန်း...
သဝန်ကလဲတိုသေးတယ်..
Harutoကသဝန်တိုတော်တော်ကြမ်းသည်..မနေ့ကဟို၂ယောက်မဟုတ်တဲ့သူငယ်ချင်းလက်ကိုကိုင်မိတာပြဿနာတော်တော်လေးကြီးသွားသည်လေ...
ရန်ဖြစ်ထားတာမို့စိတ်ထဲနေလို့မကောင်း..
ညနေစောင်းသူနဲ့ရန်ဖြစ်ပီးတော့ညကျဖုန်းမသုံးဘဲအိပ်လိုက်တာမို့သူနဲ့စကားမပြောရသေးဘူး..
အတွေးထဲနစ်နေတုန်းဟွန်းသံကြားတာမို့သူလွယ်အိတ်ယူကာထွပ်လာလိုက်သည်...
လာမကြိုဘူးတောင်ထင်နေတာ...
သူဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ထိုကောင်လေးကအရင်စကားစလာသည်..
"Dam..ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
Yedamပြန်မပြောနားမထောင်ပုံစံသာနေလိုက်သည်...
"စာတွေပို့ထားတာလဲတစ်ခုမှseenမပြဘူး"
"ညကအိပ်ပျော်သွားလို့"
"မနက်ကျရော.."
"မအားဘူးလေ"
Harutoကတစ်ခုခုကိုcomplain တက်ချင်သလိုဖြစ်နေပေမဲ့ဘာမှမပြောဘူး..
Yedamနောက်ကိုမှီချရင်းဘေးကကောင်လေးကိုစောင်းကြည့်မိသည်..ညှိုးနွမ်းနေတဲ့ထိုကောင်လေးမျက်နှာကြောင့်မနေနိုင်စွာပဲအကြောင်းပြချက်တို့ပေးမိသည်..
"မနေ့ညကစိတ်ထဲနေမကောင်းတာနဲ့အိပ်လိုက်တာ..မနက်ငါအိပ်ရာထနောက်ကျနေတာလေ..အဲ့တာကြောင့်မကြည့်ဖြစ်တာ"
"ကိုယ်ကမင်းကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးသွားပီထင်နေတာ..ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
