"Haru"
Yedam..Harutoကိုခေါ်လိုက်၏...
သူဘယ်လောက်ပဲလိုက်ကပ်နေပါစေ..
ထိုကောင်လေးကတော့ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး...
၁လကြာတာတောင်မှပေါ့
ဒီနေ့စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့..ဒီနေ့ပီးရင်First Semester ပီးသွားပီ..
၂လကြာကျောင်းပိတ်မှာမို့..HarutoကJapan ပြန်မှာသေချာသလောက်ဖြစ်သည်..
ဒီနေ့သူHarutoကိုဖွင့်ပြောတော့မည်..harutoသိပီးသားဖြစ်ပေမဲ့တစ်ခါမှသူဖွင့်ပြောဖူးတယ်ဟူ၍မရှိခဲ့ဘူး..
ဒီနေ့တော့ဖွင့်ပြောတော့မယ်...
သူခေါ်လိုက်ပေမဲ့ထိုကောင်လေးကတော့တုံ့ပြန်အဖြေမရှိခဲ့ဘူး..
"Haru"
သူထပ်မံခေါ်လိုက်တော့မှထိုကောင်လေးကလှည့်ကြည့်လာသည်..
"ငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်"
Harutoကမျက်ခုံးပင့်ရင်း..
"ဘာလဲ"
ဘေးနားမှာJeongwooနဲ့Asahiပါရှိနေတာမို့ပြောရခက်နေသည်..
"သီးသန့်ပြောလို့ရမလား"
"အဲ့တာဆိုငါတို့ရှောင်ပေးမယ်လေ"
Jeongwoo နဲ့asahiကအလိုက်တသိပြောပေမဲ့သူချစ်ရတဲ့သူကတော့သူ့ကိုတမင်နှိပ်စက်မယ်ကြံထားတာများလား
"နေပါစေ..ပြောစရာရှိတာပြော..မပြောရင်ငါတို့သွားတော့မယ်"
"မင်း..မင်းသီပီးသားဖြစ်ပေမဲ့..ငါတရားဝင်ဝန်ခံချင်လို့ပါ..ငါမင်းကိုချစ်တယ်..ငါ့စိတ်နဲ့ထပ်တူကျရင်..မင်းနှလုံးသားကိုဖွင့်ပေးနိုင်မလား"
မျက်ဝန်း၃စုံရဲ့အကြည့်တို့ကြောင်yedamမျက်နှာပူလာတာမို့ခေါင်းငုံလိုက်သည်..
မသိမသာHarutoကိုအကဲခတ်ကြည့်မိတော့..သူမျက်နှာမှာအမူအရာမရှိ...မသိမသာချိတ်ဆွဲထားတဲ့အပြုံးတစ်ခု..အဲ့တာလှောင်ပြုံး...
တစ်ချက်ခေါင်းခါပီး..ဘာမှမပြောဘဲလှည့်ထွက်သွားသည်...
နာကျင်မှူကရင်ထဲပြည့်နှက်လို့သွားသည်..
လှောင်ပြုံး...သူအချစ်တွေကလှောင်စရာဖြစ်နေတာလား..မထိုက်တန်လို့လျစ်လျူရှုသွားခဲ့တာလား...
ဘာဖြစ်လို့များအဲ့ဒီလူသားကသူ့အပေါ်ဒီလောက်ရက်စက်နိုင်ရတာလဲ
