A THOUSAND YEARS (RED TULIPS)

Chapter 18

Hey ate tella.what do you think na masarap?"Tanong sakin ni moshie na ngayon subrang dami nang pagkain na nakalatag.jusme masasabak na naman tau sa taglish.

Yang ice cream subrang sarap niyan."
Sagot ko na para bang takam na takam.napangoso na lang ito.

As lagi.wala nang another?"Sabi pa nito.umiiling nalang ako.wala na talagang sasarap sa ice cream.

Huwahhhhh!mas masarap yong pagkain."Hiyaw ni rose.malamang pag kain ei.

Yeah yeah.I know.but I ask kong where's masarap."Sabi nito sabay lawak nang ngiti. habang itong si rose naman nakahawak na sa baba niya na para bang iniisip talaga.

Siguro!ahmmm,ahuh!yong carbonara.
masarap yan.lasang pansin."Napasapo na lang ako noo.jusko naman.

Really?pansit?.you mean pansit canton."
Nakangiwing tanong nito.mahabaging emre.jusko!

Hindi.lasang pansit bato."Sabi nito habang naka thumbs up.

Bato?so rock?how did you kain that?"Maaarting sabi nito.

Malamang kinakain.alangan naman inumin ko."Sagot naman ni rose.

Wahhhhhhhh.jusko patinuin niyo sila.napailing iling nalang si gumi habang si viv nagpipigil sa tawa.

Ganyan talaga pag nagkakasama si rose at moshie.yong isa isap bata habang ang isa naman conya.

Dagdag problema na naman toh!

And besides madaming araw na din ang lumipas kaya ayan nag kasundo sundo na.

Maayos din naman pag papanggap namin.tulad nga nang sabi niya.
inihahatid at sinusundo ako nito.

Napapansin ko din na lagi nang nakangiti si magumi.at lalong napapansin ko na malapit na ang kanyang loob kay cloud.wala namang problema sakin yon.ang akin lang wag niyang kakalimutan na deal lang ang lahat.

Ayukong masaktan ang kaibigan ko.

Sila rose at c renz na siyang magkatabi.
okey na din ata.not sure.napapansin ko kasing naguusap sila kahit na nonsense.habang ito namang renz mukhang nasasanay na sa kakulitan ni rose

And I'm happy for that.why?dahil sa lahat nang nakakatabi ni rose umaatras or lumilipat nang section.hindi ata nila kaya ang kakulitan nito.

Congrats for renz.

Tella.pwede pasama."Sabi sakin ni viv na napakamot pa sa ulo niya.tumango na lang ako.

Samahan ko lang siya."Paalam ko sakanila.tumango naman sila.nasa loob kasi kami nang room.actually hindi namin classmate si moshie she's already 16years old sa kabilang building siya.

Wala ang tatlong lalaki.ewan lang kung saan sumulpot ang mga iyon.

Tahimik lang kaming naglalakad.
gustong gusto kong mag daldal pero mukhang busy kasama ko kanina pa hinahalungkat ang bawat band paper.

Need help?"Tanong ko.naghihirap na kasi.umiling naman ito kaya tumango na lang ako.

Sa lumang faculty tayo.fourth floor sa dulo."Sabi nito nito.nagtataka man ay tumango at ngumiti nalang ako.ang pagkakaalam ko ay bawal pumasok ron.

Sa dulong bahagi nang linalakad namin subrang dilim.

I'm scared in the dark.

Napakapit na lang ako sa balikat ni viv.
subrang natatakot ako.sa twing nakakakita ako nang dilim.pakiramdam ko ay bumabalik ako sa masakit na nakaraan.

kadiliman din ang dahilan kung bakit namatay mga magulang ko.

Oh dear.don't be scared.im here"
malambing na sabi nito.tumango na lang ako.mga pasado alas 5 palang nang madaling araw.nagyaya kasi sila na maaga pumasok.

Buong lakad namin nakakapit lang ako sa kamay ni viv ayukong bumitaw.

baka mawala siya.At sa wakas nakarating na din.ang creepy nang pinto.aakalain mong nasa horror movie ka.

Let's go."Aya nito sakin.nanginginig man ay sumunod na lang ako sa kanya.

Tella.pwede palagay toh sa dulo."sabi nito sakin sabay abut nang documents.

Dont worry dito lang ako."Pahabul nito.napabuntong hininga na lang ako.

Hindi dapat ako matakot.ang sabi nga ni kuya.move forward.kaylangan na alisin ang takot.

But I was wrong.Sa bawat hakbang ko.bumabalik ang lahat.mga sigawan sa gitna nang dilim.

Nanginginig na inilalagay ko ang papel sa lamesa.

Viv?"Pakiramdam ko kasing walang presensiya nang tao mula sakin.at tama nga ako.

Wala si vivian.

Agad nanlaki ang mata ko nang mapagtanto na nakasira ang pinto.kahit na nanginginig pinilit kong makatakbo patungong pintuan.pilit ko din itong binubuksan.pero mukhang malabo
ayaw mabuksan.isang luhang patak ang aking naramdaman.

Natatakot ako!

Ayuko sa dilim!

Habang pinipilit na buksan.walang tigil ang pag agos nang aking luha.

Wala na bang ibang makakatulong sakin?

Naramdaman ko na lang ang pagod.
kaya sa huli napa upo nalang ako sa gilid nang pintuan kung saan may munting liwanag na nang gagaling sa maliit na bintana.tanging hagulhul kona lang ang aking naririnig.

Ayuko sa ganto!

Ayuko nang ganito!

Si dwayne kaya.hahanapin niya ba ako?maililigtas niya ba ako?

Ang isang yon?,hahanapin ako?huh asa.

Napabalikwas ako nang marinig ang ingay na mula sa pintuan.halatang pilit nitong binubuksan ang pintuan at halatang mag isa ito.Napatayo naman ako at kaagad na sumigaw.

Please.b-buksan m-mo.n-natatakot.n-na a-ako."Walang tigil ang pagpatak nang aking luha.habang ang taong pilit binubuksan ang pinto ay palakas na palakas ang kanyang pag tulak.

Naramdaman kona lang na may biglang yumakap sakin.subrang init nang katawan niya.tumutulo din pawis nito papuntang balikat ko.

Totoo ba Ito?

Ang isang dwayne na ubod nang lamig niligtas ako at yinakap.

Nandito sa harapan ko.at kitang kita ang pag aalala sa mukha.

I-im s-sorry.sorry im late."Malambing na saad nito.mas lalo taloy akong napaiyak.
buti na lang nagkatotoo. na mahanap ako nang isang babaero,
lasingero,sira ulo.

Unti unti akong nakaramdam nang antok.sunusuklay kasi nito ang aking buhok gamit ang kanyang kamay.at dahil din nakaramdam ako nang antok.

Laking gulat ko nang buhatin ako nito,na para bang bagong kasal.

Sleep now mine."Bulong nito.

Ipinikit kona lang ang aking mata.

I'm safe now.

At isang Dwayne cly Alvares ang nag ligtas sakin.