POV:STELLA SHY FOUNTES
This is it!ay wala pa pala.gabi palang ngayon bukas na yong party.actually kanina pa ako bukas sara ng cabinet ko.madami naman kasi akong gown e.hindi kolang alam kung alin susuutin ko.
Ngayon ko lang din napansin na ang bilis pala ng panahon.parang kaylan lang mahal niya ako.tapos ngayon wala.ugh!ang jologs ko.napasalampak nalang ako sa higaan.
Ano bang susuotin ko?"Tanong ko sa langit. nasa tabi kasi ng bintana itong kama ko kaya kitang kita ang mga bituin.napabaligwas ako ng biglang mag kumatok sa pintuan.bumungad naman sakin ang mukha ni kuya habang may dala dalang box.
Hey lilsis.alam kong hirap na hirap ka mag hanap nag susuutin mo."Sabi nito sabay upo sa tabi ko.inabot niya naman sakin ang box."Wear that!."He said.
napangiti naman ako ng malawak.
talagang nag effort si kuya ah.Thank you kuya."I hug him.
Your welcome.but!that's not mine"Sabi nito kaya napahiwalay ako ng yakap sa kanya.
Eh?kanino galing ito?"I ask him.tumawa naman ito sabay tayo.baliw,
Basta suutin mo yan bukas."Sabi nito sabay sara ng pintuan.napangiwi nalang ako.itinabi ko muna ito sa gilid.agad konaman kinuha ang kwentas na bigay niya sakin noon.
Isusuot na kita bukas."Ani ko sabay halik sa kwentas.agad namang kuminang ang singsing na bigay ni dwayne.nagseselos siguro."Syempre naman.isusuot din kita."Para na akong sira.nawala lang ang ngiti ko ng maalala ang nangyari kahapon.
Nasa waiting shield ako ngayon.umuulan kasi kaya hindi ako makaalis dito hindi din ako nakadala ng payong bigla nalang nagpaparamdam ang ulan.napatingin naman ako sa aking kamay na nandun parin ang singsing. every time kasi napapasok ako ng school tinatanggal ko itong singsing.binabalik kolang ito pag nasa labas na ako.
Naistatwa ako sa aking kinatatayuan ng biglang may nag saplot sakin na jucket.
amoy na amoy ko din ang pabango nito.alam ko kung kanino pabango iyon.Napaangat ako ng tingin nang maramdaman ang kanyang presensiya mula sa likuran ko.nakatanaw lang ito mula sa malayo habang nakapamulsa.
matangkad parin ito sakin.ganon parin ang kanyang ilong.ang kislap lang ng kanyang mata ang nagbago.hindi na ito tulad ng dati na puno ng saya.Kasalanan ko ang lahat ng ito.
Napaatras ako ng bigla itong seryosong humarap sakin.tiningnan niya naman ako Mula hanggang paa.napako ang kanyang atensyon sa kamay ko.
Hindi na pala yon mahalaga sayo."He said.sabay tingin sa malayo.
Yong singsing ba?subrang halaga non sakin.bigay mo kasi.
Napaayos naman ako ng tayu.wala ba siyang balak na umalis?baka kasi hindi ko mapigilan sarili kong yakapin siya.
Kumusta?"He ask me.mas lalo tuloy akong nanlumo ng marinig ang malalim niyang boses.kasabay naman ng
pagtingin ko sakanya ay ang pagtitig din nito."Masaya kana ba?"He ask me again.
hindi ko siya maintindihan.
YOU ARE READING
A THOUSAND YEARS (RED TULIPS)
RomanceThe greatest tragedy of life is not the we love and lose, but that we never love at all. Love was like a song that ended too soon, leaving harmonies of what could have been.