Remember 0.1

İşler Sarpa Sarıyor -Kısım 3- Final

Yazım Tarihi: 25/10/2022

Yayımlanma Tarihi: 16/03/2023

Heyyo!

1. Sezonun 12. Bölümünün son kısmına hoş geldiniz!

Hadi çok beklemeyin dedim. Ehehehe bu da size kıyağım olsun. Yorum isterim ama!

Sonunda final bölümünü yazıyorum! Gerçekten buraya kadar gelebildik ha...

Bu final bölümü şovun son 18 dakikasını (jenerik kısmı dahil bu sayılara) kapsıyor. Biraz uzun olabilir.

Bütün sezonu yazmam toplam 34 bölüm sürdü. Giriş kısmı, açıklamalar ve cast sayfaları ile birlikte 40 bölüm olabilir. (Düzenleme notu: olmadı. Bir ekle beraber toplam 38 bölüm oldu)

Bölümler düzenlenecek, gifler eklenecek, kapak ve açıklama düzenlenecek daha... Ondan sonra yayınlanmaya başlayacağım. Ayrıca siz bu hikayeyi okurken ben ikinci kitabı yazmaya başlıyor olacağım. (Bu bölüme kadar yayınladığım düşünülürse, belki üçüncü kitabı yazmaya bile geçmiş olabilirim) (Düzenleme Notu: Hayır, hâlâ ikinci kitabı yazıyorsun)

Bu arada Derek'in evine sürekli 'Hale Malikanesi' dediğimi biliyorum fdnfdsnfj. Ev tam olarak malikane için uygun değil ama bütün ihtişamına bakarak bu kelimeyi uygun buldum.

Yazar Notu: Şovun orijinal karakterleri hariç, geriye kalan tüm gifler temsilidir.

-------------------------------

Hazel'ın bakış açısından:

"Yer burası mı?" Joseph gözlerini yoldan ayırmadan sordu. Gözlerimi güneşlikteki aynadan ayırıp etrafa bakarken yanıt verdim, "Evet, sağa döndüğünde oradayız."

Arabaya binip, yolu ona tarif ederken bir yandan da bütün bu koşuşturmacadan dolayı bozulmuş yüzümü temizliyordum. Evet, temizlik dediğim sadece ıslak mendille makyajımı silmekten ve saçımı toplamamdan ibaretti ama yine de kendimi rahatlamış hissediyordum.

Üstelik hastanedeyken daha önce annemin odasına bıraktığım spor ayakkabılarımı bulmuştum. Bu elbisenin altına giyilecek bir şey değildi ama şu an bu en son önemsediğim şeydi.

Sonunda işim bittiğinde, çantamdaki telefonumu alarak Stiles'dan bir haber gelip gelmediğine kısa bir göz attım. Ekranda hiçbir bildirim yoktu. Sıkıntıyla başımı kaldırdığımda arabanın farları yürüyen iki kişiyi aydınlattı.

"Aman Tanrım." araba durur durmaz hızla inerek Scott'a doğru koşmaya başlıyorum. O da beni gördüğünde kafası karışmış bir şekilde donakalıyor.

"Hazel? Siz nereden-" koşarak yanına gelip ona sarıldığımda hafifçe geriye doğru sendelerken sözü yarıda kesildi, "Çıktınız?" sarılmama karşılık verirken devam etti. Beni hafifçe geriye çekiyor, "Kan kokuyorsun... Neden kan kokuyorsun? Bir şey mi oldu? Biri mi yaralandı? İyi misin?" üstünkörü kontrol ederken gözleri bileklerimdeki sargılara takıldı. Onları nazikçe tutuyor, "Bunlar nasıl oldu? Siz gerçekten nereden çıktınız hem?"

"Nereden mi çıktık?" Joseph'in sesini duyuyorum. "Sizin gerçekten de bütün olanlardan haberiniz yok mu?"

"Hayır."

"Hayır." aynı anda konuştular. Yutkundum, "Lydia, Peter tarafından saldırıya uğradı."

"Ne?" gözleri şaşkınlıkla büyüyor, "O iyi mi?"

"Bilmiyoruz, doktorlar vücudunun alerjik reaksiyon gösterdiğini söylüyor." Joseph yanıt verdi. Derek'in ona baktığını fark ettiğinde ellerini savunma pozisyonunda kaldırıyor, "Onun Lydia'ya saldırdığını gördüklerinde yanındaydım, bütün olanları bana anlatmak zorunda kaldılar."