Bejan

Bölüm 3

'Uzun bir yolculuk ve aradan sonra varmıştık Mardin'e. 1600 yıllık mabet,geceleri gerdanlığı andıran şehir.Çocukluğumun en güzel yıllarını geçirdiğim,dar sokaklarında koşturduğum şehir.Taşın insan yaşamındaki yerini,insan emeğinin taşı nasıl şekillendirdiğini gösteren şehir.Müze şehir.Özlediğim şehir..

'Bejan geldik' abimin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Roni çoktan inmiş kapıda babamlarla tokalaşan amcamları yanında yerini almıştı.Arabadan inip amcamlara doğru ilerledim bende.

'Xerhati (Hoş geldin) Bejan' diyen amcamın yanına giderek elini öptüm.

'Hoşbulduk amca' dedikten sonra yengelerim ve kuzenlerimle görüştük.Karşılama faslından sonra hep beraber içeri geçtik.Kadınlar ve erkekler ayrı odalara geçtiklerinde kendimi hasır minderlerden birinin üzerine attım.

'Ee anlat bakalım Bejan nasıl gidiyor hayat?' diyen Mervan yanıma oturdu.

'İyi. Asıl sen anlat özlemişim buraları'

'Gerçekten özleseydin beş yılda bir gelmezdin' diyen Benav'a cevap vermedim.

'Benav' dedi Mervan uyarı dolu bir sesle.

'Ne,haksız mıyım' dedi omuz silkerek.Benav'la çocukluğumuzdan beri yıldızlarımız barışmazdı ve anlaşılan hiç değişmemişti.

'Benav saçmalama kız daha yeni geldi hemen dikenlerini batırma' diyen Mervan' a gülümsedim.Bu kız ismini hakkıyla taşıyordu.Ondaki 'akraba sevgisi' hiçbirimizde yoktu.

'Okul nasıl gidiyor?' diye sordum ona.

'Çok yoğun.Sınava hazırlanıyorum' dedi yüzünden hiç eksik olmayan tebessümle.

'Hadi hayırlısı'

'Benav senin okulun nasıl gidiyor?' diye sorduğumda,

'Ben bıraktım' dedi umursamazca.

'Neden?'

'Canım öyle istedi' dedi omuz silkerek. Bu kızı anlamak güç.

'Kızlar yemek hazır gelip sofrayı kurmaya yardım edin' diyen Bedev yengemin konuşmasıyla kızlarla birlikte ayaklandım bende.

'Bejan sen otur biz yaparız' dedi Mervan.

'Aman o otursun hiçbir şey yapmasın' Benav ikinci kez dikenlerini batırdıktan sonra odadan çıktı.

'Sen ona bakma Bejan otur dinlenmene bak' dedikten sonra çıktı odadan. Bu kızın benimle ne alıp veremediği vardı niye böyle davranıyordu ki.

'Bejan' ellerime bakarak daldığım düşüncelerden duyduğum sesle sıyrıldım.

'Mazlum' dedim ayağa kalkarken.

'Hoş geldin' diyip bana doğru bir adım attı ama gerisini getirmedi.Sarılmak istediğini ama çekindiğini anladım ve attığı adımın gerisini tamamlayarak Mazlum'a sarıldım.

'Hoşbuldum Mazlum nasılsın' dedim kollarının arsından sıyrılırken.

'Seni gördüm daha iyi oldum' gülümsemesi gözlerinin içine ulaşmıştı. Benav'ın Mazlum'un kardeşi olduğuna inanamadım bir an. Kardeşler bu kadar zıt olabilir miydi.

'Geç otur şöyle ayakta kalma ' dedim odadaki hasırları işaret ederek.

'Sana hoş geldin demek için gelmiştim babamların yanına dönmem gerek' dedi tüm sevecenliğiyle.

'Sax bi(Sağol) Mazlum'

'Sonra görüşürüz' diyerek odadan ayrıldı.

Akşama kadar olan süre zarfında yemekler yiyilmiş, çaylar,kahveler gidip gelmişti.Yolun da vermiş olduğu yorgunlukla daha fazla dayanamamış olmalıyım ki uyuyakalmışım.Sabah uyandığımda amcamlarda olduğumu anladım. Yataktan kalkıp odada gözlerimi gezdirdim şükür ki çantam odaya bırakılmıştı. Banyoyu bulduktan sonra ellerimi ve yüzümü yıkadım. Çantamdan siyah yere kadar olan spor elbisemi çıkararak üzerime geçirdim.Saçlarımı yandan ördüm ve yüzüme nemlendiricimi sürdükten sonra odadan çıktım. Evin salonuna doğru ilerlediğimde amcamlar kahvaltı sofrasındaydı.

'Rojbaş (Günaydın)' diyerek yanlarına doğru ilerledim.Babamlar burada olmadığına göre akşam bizim buradaki eve geçmişlerdi.

'Rojbaş keçamın(kızım)' diyen amcalarıma gülümseyerek kadınların olduğu odaya doğru ilerledim.Mervan beni görünce gülümseyerek yanıma geldi.

'Günaydın Bejan iyi uyudun mu?'

'Günaydın canım evet uyudum ' dedim tebessümle.

'Hadi geç kahvaltıya' diyerek kurulan yer sofrasında yan tarafına oturttu beni.

Kahvaltıdan sonra Roni'yi arayarak beni almasını söyledim.Amcamlardan ayrılıp eve geldiğimde bizimkiler avluda oturmuş sessizce kahvelerini yudumluyorlardı.

'Merhaba' dedim yanlarına gittiğimde.Hepsinden gönülsüzce bir 'merhaba' yükseldi.

'Bir sorun mu var?' diye sorduğumda,

'Yok bir şey tatlım' diyen teyzemin yanına oturdum.

'Akşama Raber ağanın misafiriyiz' dedi babam.