Koçyiğitler | Asker Grubu Texting

25

Aşklarımm biz geldik🥲🥲💘💘

Melikşah
Black81 > Furkan
Sıfırkmbiaraba > Güney
Kürşadülküsü > Kürşad
BatarınaBörü > Barlas
CerigBey > Tayfun

"Yanınızda kim var?"

Buğra beklemediği soru ile şaşkınlıkla abisine döndü. Yuh nasıl anlamıştı? Ne söyleyeceğini bilemeyerek abisine bakarken adam kendisine fırsat vermeden konuşmuştu.

"Merhaba Beliz Elay," dedi tok sesiyle. "Ben özel kuvvetlerde olduğunu bildiğin abin Kurtuluş."

Adamın sesi kalp ritmini bozarken yutkundu. Siktir bu nasıl bir ses tonuydu böyle? Kafayı yiyecekti daha abisini görmeden onunla tanışmadan ses tonundan bile kendisini etkisi altına alacağına emin olmuştu. Bu adam bu ses tonuyla konuşursa eğer kendini ikna edemeyeceği konu yoktu.

"Ve sen de Özel harekatçı kız kardeşim olmalısın."

"İsmim Beliz Elay," dedi kendinden emin ses tonuyla. Adamın sesine düşmüş olabilirdi evet ama bunu belli edecek değildi. Sınırlarını koruyacak, gardını indirmeyecekti. Nereye kadar böyle sürerdi bilmiyordu ama deneyecekti.

O ses tonuyla "Evet biliyorum," dedikten sonra özellikle vurgulayarak ekledi. "Beliz Elay."

Bir sesin kendisinde birden fazla anlam uyandırması hiç hoşuna gitmemişti. Tanıdık bir şeyler vardı o tonda. Güven gibi, saf sevgi, merhamet, bağlılık gibi hisler vardı. Bir sese bunlar nasıl sığardı bilmiyordu. Kendini görüyormuş gibi hissetmesiyle yerinde huzursuzca kıpırdandı.

Ne diyeceğini bilemediğinde sessizliğini korumayı seçti. Madem aramışlardı konuşacak olanlar da onlardı.

"Yanına gelebilir miyim?"

Kurtuluş'un sorusuyla yutkundu. Görüşmek isteyeceğini biliyordu ama buna hazır mıydı emin değildi. Hem daha halletmesi gereken birkaç küçük pürüz vardı. Balca ve Barlas gibi...

"Şu an şehir dışındayım."

"Nerede olduğunun önemi yok Beliz," dedi net bir şekilde. "Önemli olan senin isteyip istememen."

Önemli olan senin isteyip istememen

"Şimdi değil."

"Peki," dedi Kurtuluş uzatmayarak. "Nasıl istersen öyle olsun bekleriz, beklerim."

Beliz Elay gülümsedi. Beklemek onun için başka bir anlam ifade ederdi. Şimdiye kadar ne çok şey beklemişti. Balca'nın iyileşmesi için beklediği günlerin sayıca fazlaydı. Onun canının yandığını gördüğü her an kendi canı bin yanmış hastalığı yenmesi için kaç gecelerce dua etmişti. Göz pınarlarında yaş kalmayana dek ağladığı günleri acısını bana pay et Allah'ım diye yalvardığı günleri o bilirdi. Beklemenin her şekli zordu.

"Teşekkür ederim." Öyle sakin öyle tatlı bir tonda söylemişti ki telefonun ucundaki iki adam da tebessüm etti. İnanıyorlardı, çok güzel bir abi kardeş ilişkileri olacaktı.

"Kapatayım ben o zaman, dikkat et kendine olur mu? Allah'a emanet ol."

"Ederim," dedi anlamlandıramadığı hislerle. İçine bir titreme gelmiş kıpır kıpır olmuştu.

"Siz de Allah'a emanet olun."

Telefonu kapattıklarında elini yüzüne kapatarak fısıldadı.

"Allah'ım sen pişman etme."

-

"Beliz Hanım?"

"Komutan bey?"

Bakışları saniyelik kadının üzerinde dolaştığında geride duran aracını işaret etti.