The Revenge | Taekook

10I "Sadece Size Sahibim"

Keyifli okumalar...

***

Evimi terk etmiştim. Doğup büyüdüğüm, beni büyüten, bu günlerime gelmeme vesile olanlardan, annem ve babamdan uzaklaşıp çıkmıştım o evden. Annem olanları duyduğunda sinirden gözü dönmüştü. Hamile olmamı umursamadan beni çekiştirip durmuş ve birazcık da canımı yakmıştı.

 Böyle olsun istememiştim elbette. Annemin bizi öğrendiğinde sevgiyle yaklaşmayacağını biliyordum ama bu verdiği tepki beni korkutmuş ve çokça da üzmüştü. 

Ben ne sevdiğim alfadan ne de ailemden vaz geçmek istemiyordum. Ancak ikisini bir arada da tutamıyordum. Hayatım bir türlü yoluna girmiyordu. Tam düzeldi derken daha kötüsü oluyordu ve ben kendimi sürekli ağlarken buluyordum. Artık ağlamaktan da yorulmuştum. 

Eve geldiğimizde Jungkook elimi asla bırakmamıştı. Birbirimize karşı ilk defa bu kadar şeffaftık ve yeni kavuşmuş sayılırdık. Bu yüzden üzerime öyle bir titriyordu ki. Ailemin evinden çıktığımızda o da çok öfkeliydi. Ancak bana baktığında gözlerindeki öfke yerini derin bakışlara ve şefkate bırakmıştı. 

Ne çok beklemiştim Jungkook'la böyle olmak için. Onun güzel gözlerinde bana yansıyan nefreti görmemek için Tanrı'ya ne çok dualar etmiş, ne çok gözyaşı dökmüştüm. Annemi dinlemediğim için ve işleri bu noktaya getirdiğim için çok üzgündüm ama Jungkook'la her şeyi halletmiş sayılırdık. Bebeğimizi birlikte büyütebilirdik. Bir aile olabilirdik. Ve bunun düşüncesi bile kalbimi kelebeklendirip ellerimi titretiyorsa ona sırtımı dönmezdim. 

Üstelik Jungkook karşımda ağlaya ağlaya tüm gerçekliğiyle her şeyi anlatmışken, kendini bana ilk defa bu kadar açmışken ondan kopamazdım. Bu güne kadar bana çok kötü davranmıştı ve kötü şeyler yaşatmıştı ama ben yine de ona bir şans vermek istiyordum. Gözlerinde gördüğüm ve sözlerinde hissetmiştim o pişmanlığı. Jungkook pişmandı. Çok pişmandı. 

Kendine gelmesi ve gerçekleri anlatması hamile olduğumu öğrendikten sonra olmuştu. Bebeğimizi ve beni kaybetmekten korktuğu için annesine verdiği sözden caymış ve bize gelmişti. Zaten başından beri seviyordu ama bu güne kadar yaşadığı sevgisizlik yüzünden bana düşman olmuştu kendince. Babasından gördükleri ve annesinin anlattıklarıyla birlikte sevilmemesinin sebebi olarak beni görmüş ve intikam almak istemişti. 

Ancak onun intikamı da benim ondan vaz geçme çabalarım da suya düşmüştü. Biz birbirimize çekilmeden duramamıştık. Aramızdaki aşk ve tutku o kadar yoğundu ki buna biz bile karşı gelememiştik. Her şey gözümüzün önünde olup bitmiş gibiydi. 

Biz aşıktık. Ben Alfama aşıktım. 

Omegam alfasına kavuştuğu için mutlu ama bir yandan annemin verdiği tepki yüzünden de üzgündü. Eve geldiğimizde Jungkook yürümeme bile izin vermemiş ve beni kucağında taşımıştı. Alfamın kolları arasında odaya girdiğimizde Jungkook bir şeyler söylemem ve bir tepki vermem için dikkatle yüzüme bakmıştı. Ancak ben hiçbir şey söylememiş sadece duş almak istediğimi söylemiştim. 

Bir süre beni izlemiş ve başını sallayarak çıkmıştı odadan. Onun merdivenden aşağıya giden ayak seslerini dinlerken dolan gözlerimi silmiş ve Jungkook'un beni bıraktığı yataktan iç çekerek kalkmıştım. Elimle karnımı severken banyoya girdim ve saniyeler içinde üzerimdeki kıyafetlerden kurtulup kendimi duşa attım. 

Biraz rahatlamak ve kafamı toplamak istiyordum. Ayrıca iki buçuk aylık hamile olmama rağmen ayakta durmak beni yormaya başlamıştı. En ufak hareketler bile bedenimi yormaya başlamıştı. Sürekli oturmak, yatmak ya da uyumak istiyordum. Ayaklarım acıyordu. Bedenimde tuhaf bir sıcaklık vardı.