Şehrin Çocukları

10.BÖLÜM "ACI"

ŞEHRİN ÇOCUKLARI
10.BÖLÜM "ACI"

Utanç. Pişmanlık. Öfke.

Birbirine karışmış tonlarca duygunun üzerimde baskı kurmasına müsaade veriyordum. Yüzüne bakmaya dahi cesaretim yoktu oturduğum koltukta başım eğik mahçup bir halde duruyordum öylece.

"Çocuk gibisin," dedi sessizliği bozarak. "Bir söylediğin bir söylediğini, bir yaptığın bir yaptığını tutmuyor." Derin bir nefes aldı.

"Pervasızca hareketlerin var, sonrasını düşünmüyorsun başına gelebileceklere karşı korkun yok."

"Ben hiçbir şeyden korkmam."

"Karanlık dışında," dedi tek kaşını kaldırırken. Başımı iyice eğerken saçlarını karıştırdığını gördüm.

"Niye böylesin sen? Neden böylesin.. arada abin olmasaydı eğer bir saniye olsun katlanmazdım Elisa." Seni kimse sevmeyecek. Canımı acıtmak istermiş gibi dilinin kemiği yokmuşçasına sözlerini akıtıyordu. Hiçbir şey söyleyemedim hızla kalktığım koltuktan koşar adımlarla çıktığım salon olurken merdivenleri birer birer çıkarak odama vardığımda kapıyı sertçe kapattım.

"Kimse sevmeyecek!"

Dudaklarımdan tiz bir çığlık döküleceği sırada ellerimle bastırırken dizlerimin üzerine düştüm. Çok mu istemiştim bir şey? Mutlu olmayı, sevilmeyi istemek haram mıydı bana.. hayat hep mi gösterirdi acımasızlığını. Hep mi vurmayı tercih ederdi sert tokatını suratıma.

Düştüğüm yerden kalkarken banyoya ilerleyerek kapıyı kilitlendiğimde yere çökerek sırtımı kapıya yasladım.

Gözlerim küvetin üzerinde dolaşırken dudaklarımda buruk bir tebessüm, dolu gözlerimden akan tanelerce damlanın eşliğinde sadece baktım öylece.

Abin. Abim.

Çok mu düşünmüştü beni? Ben onun uğruna yaşamak için çırpınırken o ise beni bırakıp gitmemiş miydi! Çok mu düşünmüştü beni. Yavaşça kalkarak küvete doğru ilerlediğimde suyun sıcak tarafını açarak içerisini doldurmasına izin verirken üzerimdekileri tek tek çıkarmaya başladım.

"Kimse sevmeyecek.."

Öylesine kötülüğe bürünmüştü ki benim ruhum, babamın da dediği gibi kimse sevmeyecekti beni. Abimin hatırları uğruna katlandıkları baş belasından ibarettim. Barbaros.. belki Barbaros gerçek olsaydı oda sevmezdi beni. O planı uğruna beni kendine aşık etmeye çalışırken düşmüştü kendi tuzağına..

Kim severdi ki beni?

Arada abin olmasaydı eğer bir saniye olsun katlanmazdım Elisa.

Gözlerimi yumarken geçmişimin bugünümü ele geçirmesine izin verdim.

"Ko-korkuyorum."

Titreyen bedenimin hiddeti arttı. Ne zamandandı bu? Kaçıncı yaşım, 9 olmalıydı..

Titreyen bedeni küvetin içine akan sıcak suyun buharıyla şiddeti artarken korku dolu bakışları, evin çalışanlarından biri olan Aylin'e çevrildi. Üzgündü ama kimse Özer Hanzera'ya itiraz edemezdi.

"Çok sıcak olmayacak söz veriyorum."

Üzerindeki bornoza sıkı sıkı sarıldı korkuyla tenini yakan buhar bile canını acıtırken o suyun içerisine girmek istemiyordu.