2 MORE

E.P. 8 'TAM HiSSETMEK'

Alışmak, bulunulan duruma, kişiye(lere), ortama yöre sürecinin hızını değiştirebileceğimiz bir eylemdir. Kimi zaman hızına dahi yetişemeyeceğiniz bir durumken kimi zaman asla oraya ait olamayacağınız düşüncesi içinizi kemirir durur. Gelişen spontane olaylara karşı ruhsal açıdan tam olarak nasıl tepki vereceğimi hala kestiremiyorum. Yavaştan içime işleyen aitlik duygusu beni hem rahatsız ediyor hem de heyecanlandırıyordu.

Alışmak ise çok ayrı bir muammaydı. Burada başlayan hayatım diğer evimdeki sıradan hayatımdan çok farklı ilerliyordu. Orada küçük sıcak yuvamızda az kişiyken burası kocaman ve çok kişinin bir arada bulunduğu bir aile ortamıydı. Fakat buna rağmen sabah kahvaltı masasınana adım attığım anda aile ortamı  / sıcaklığı hissini tamamen hissedebildiğim bir yerdi.

Hızlı adımlar ile masayı terk ederken diğer yandan telefonumun aydınlanması açısından güç tuşuna baskı uyguladım. Ekran açıldığı sırada bahçedeki oturma takımını es geçerek biraz daha ortalara ilerleyebilmiştim. Telefon ekranında parmağım ilk olarak mesaj uygulamasına gitse dahi daha sonra babamın sesine ihtiyacım olduğunu farkettim. Hemen ekranın sol alt kısmındaki yeşil telefon simgesine tıklayarak ,ekranda açılan rehberde en üstte bulunan - Love Adam Yani Babam olarak kayıtlı numarayı sola kandıraralı arama başlattım. Her zamanki gibi aramamı üçüncü çalışa bekletmeden cevabladı:

"Canım Kızım iyi misin?"

"İyiyim canım adam. Sen neredesin? Ne yapıyorsun?"

"Evdeyiz biz canım , Mete ile yemek yiyorduk. Tamda senin hakkında konuşuyorduk . Nasıl geçiyor. "

" İyi... Yani iyi, sakin geçiyor. Bana çok nazik davranıyorlar... "

" Sesin sakin ve mutlu geliyor. Ama... (?)"

"Şey babacım..."

" Esma ? Ne bu çekingen ses? Ne söylemek istiyorsan söyle lütfen. "

"Baba beni bu gece onlarda kalmaya ve yarın ailecek yapmak istedikleri pikniğe davet ediyorlar... Ben olabilir dedim.."

" Esma... Bu... Çok iyi bir haber onları tanıman, onlara alışman adına."

"Kalayım o zaman."

"Bence de kalmalısın. Hem... istekli olduğunu sezebiliyorum."

" Teşekkür ederim baba. Seni çok seviyorum. "

"Teşekkürlük bir olay yok ortada canım kızım, bu senin hayatın senin kararların. Sen ne yapmak istersen ben doğru yolda olduğun her kararını destekleyeceğim. Ben de seni çok seviyorum. Mertte seni çok seviyormuş bak... "

"Sizi çok seviyorum. kocaman öpüyorum sizi. iyi geceler..."

"Sana da iyi geceler canım kızım."

Arama sonlandığında kocaman bir nefes aldım. Biraz daha rahatlamıştım. Geldiğimden daha sakin adımlarla yeni döndüm. Camdan gördüğüm kadarıyla herkes gerginlikle yemeği ile oynuyordu . Ortama adım attığım andan itibaren hızla bana yönelen gözler ile neşeli olduğunu düşündüğüm ses ile:

"Sanırım nerede kalacağımı kararlaştırmalıyız..."

Bunu demem ile yüzlerinde peydah olan gülümseme görülmeye değerdi...

____________________

Şuan evdeki sıradan beyaz, classic döşemeli bir misafir odasında odanın kapı karşısındaki pencere bulunan duvarının sol köşesine dayanmış yatakta kıvrılmış öylesine odayı inceliyordum. Uyuyamayacığımı biliyordum ama ne yapacağımı bilmiyordum.