Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her görüşe saygı duymak,bir noktada saygısızlığı getirir
Sonbahar.
Kimisine depresyonun kapısı,kimisine huzurun açılışı olurken benim için ne olduğunu hâlâ karar verememiştim.
Her mevsimde aynı şeyleri yaşıyor gibiydim.
Renkleri severdim,sonbaharın rengini severdim.Yaz'ı sevmezdim haddinden fazla taşıyamayacak hâlde fazla rengi vardı.
" ilkbahar hepsinden daha narin" cümleleri dökülen sunghoon'a zihnimi okuyup okumadığını anlamaya çalıştım o an.
Elleri cebinde olduğu yerde iler geri sallanarak,yapraklarla oynadığım yığına bakıyordu.
Belki de aynı düşüncelerdeydik.
" sanırım,ilkbahar insanları anlıyor"
Ilıktı.
" hadi gidelim ceza puanı almak istemiyorum"iç çekerek kol saatini kontrol ederken yerimden doğrulup son kez baktım yığınlığa.
" bugün yarım gün değil mi?" Yanında yürümeye başladım.
" Hm hm..bu arada çıkışta çocuklarla bizim evde toplanacağız.Seul teyze seninde orda olmanı ve söz verdiğin plak temizleme görevini yerine getirmen gerektiğini söyledi"
" bu kadın beni delirtecek" iki parmağımla anlımın iki yanına masaj yaptım
" Hayır neden bugün? Sizin sesiniz dağı deliyor" tek kaşım havada sunghoona bakarken dudağını büzdü çocuk gibi
"akşam sana söyleyecektim ama erken uyumuştun" dediğinde peki işareti yapıp omuzlarımı saldım.
" hadi çocuklar hızlı olun" nöbetçi öğretmen varıyla elindeki sopayı sağa sola sallayarak bağırırken adımlarımız hızlandı.Okula girdiğimizde Sunghoon kafasını telefondan kaldırmamış,yanındaki beni bile unutup sınıfına girdiğinde bende hızlıca çantamı sınıfa bıraktım.Chohee'de henüz gelmemişti.
Başını bilgisayardan kaldıran jeon hoca birkaç gün öncesine göre daha yıpranmış,yorgun görünüyordu ancak bunu saklamaya çalışarak beni gördüğünde tebessüm edip yanına varmamı bekliyordu.
