PAYASLI |SadGül

[[YENİ BİR HAYAT]]

"Sadi, Sadi Payaslı yeni adın bu."

Sadi Payaslı. Kulağa hoş geliyordu

"Bu güzel isim için teşekkür ederim. Peki ben kimim, yeni hayatımda hangi mesleği yapacağım sayın savcım?" Çaldığı onca masum hayattan sonra nasıl hiçbir şey olmamış gibi yeni hayatı için heyecanlanabiliyor diye düşünmeden edemedi Songül.

"Bütün kurumlarla görüştük ellerinde boş bir memuriyet kadrosu yok sadece Milli Eğitimde boş bir yer var, Coğrafya öğretmenliği. Senin peşine düştüğümüz vakitlerde her seferinde farklı bir ülkede olmandan coğrafi bilginin olduğunu düşünüyorum, bilmediğin yerlerde çalışır öğrenirsin. Kişisel hayatına gelecek olursak 45 yaşında, 5 yıldır evli sıradan bir vatandaşsın. Yanında bizden seni denetleyecek bir polis memuru olacak, Songül. 7/24 hem can güvenliğinden hem de denetiminden sorumlu olacak. Aynı evde dikkat çekebileceğinizden evli rolü yapmanızı istiyoruz."

İki taraf da şok üstüne şok yaşıyordu. Mazlum müdür Songüle bu sahte evlilik işinden hiç bahsetmemişti.

"Ne" Aynı anda başka bir ses daha yükseldi.

"Bu kadınla mı aynı evde kalacağım müdürüm? Sanırım teslim olmayı tercih edeceğim. Ersin bey beni tutuklar mısınız"

"Neden öyle dediniz Sadi beyciğim bizzat ben ısrar ettim müdürüme sizinle evli rolü yapmak iç- aaa ne saçmalıyosun be ben çok mu meraklıyım seninle aynı evde kalmaya."

"Pardon buradan öyle gibi görünüyordu biraz da." Yüzündeki belli belirsiz gülümsemeyle cevap verdi artık Sadi Payaslı.

"Bana bak sen-" sözlerim Mazlum müdürün sesiyle bölünmüştü.

"Bakın şimdiden evli çiftler gibi didişmeye başladınız çok fazla zorluk çekeceğinizi düşünmüyorum. İstanbul'da bir ev tutun ve yerleşmeye başlayın. Şimdi gidiyorum siz de çok geç olmadan yola koyulun. Hala kabul etmeyecekseniz Songül sen İstanbulu unutabilirsin. Emin sen de ömrünün sonuna kadar bu parmaklıklar ardında çürüyebilirsin, buyrun savcım." Mazlum müdür oldukça kararlıydı ve maalasef karşısında kabul etmekten başka çaresi olmayan iki kişi vardı.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"Sadi bey, soğuk diyorum inatla klimayı açıyorsunuz sağ koluma felç indi. Coğrafya sizin için yanlış bir seçim oldu sanırım daha Ankara ve Antalya arasındaki ayrımı yapamıyorsunuz." Akşama doğru toparlanıp yeni hayatlarına doğru yola çıkmışlardı. Yeni hayatlarına ilk adımı yine didişerek atmayı tercih etmişlerdi."

"Yazık siz de yaz ve kış arasındaki ayrımı yapamayıp bu yaşa kadar gelmişsiniz sanırım komiserim. Zaten açtığınız şarkılar yüzünden diğer tarafa gidip gidip geldim bırakın da biraz nefes alayım."

"Ne varmış be benim şarkılarımda bir kere klasik müzik insanın ruhunu dinlendirir."

"Sorunda orada ya biraz daha dinlendirirseniz artık dinlendirmek için klasik müziğe ihtiyacımız kalmayacak. Buyurun uyuyun hatta temelli uyuyalım"

"Çok biliyosun sen ya, geç kullan o zaman. Özel şoförün gibi kullanıyorsun beni. Klimayı aç, müziği kapat aaa yeter be ruh emici." Songül üzerindeki gerginlikle birlikte sizli bizli konuşmaları bırakmış artık patlamıştı. Müsait bir yerde Sadiyle yerlerini değiştirmişler ve yolculuklarına biraz da bu şekilde didişerek devam etmişlerdi.

Tartışmadan geçen uzunca bir süre Sadinin garibine gitmiş sebini öğrenmek için yanına baktığında sessizce ağlayan bir Songülle karşılaşmıştı. Sadiyle göz göze geldiklerinde Songül başını yola çevirerek göz yaşlarını hızlıca saklamıştı.

Sadinin kafasında ise yeni hayatıyla ilgili soru işaretleri ve yanındaki kadın için endişeleri vardı. Biraz da sessiz ve duygusal geçen yoldan sonra nihayet İstanbul'a varmışlardı.

Yeni bir şehir, yeni bir hayat.