Our Summer (Completed)

Chapter 33: Midterm Examinations

Evelyn's POV

I went back to my office in the hospital. I forgot to bring my bag.
Hindi tuloy ako nakabili ng kape.

I lay my head on my swivel chair,  then I called my secretary. "Yes po?"

"Can you buy me espresso coffee? I feel like my stamina are gone. Inaantok na ako."

"Okay po."

"Thank you."

Dahan-dahang kong pinikit ang aking mata. Ramdam ko na ang pagod sa katawan mula kanina sa presinto hanggang sa makarating ako dito sa office. Kasing bilis ng kidlat ang mga pangyayari kanina. I didn't expect to see them. I was happy to see her, malaki na ang pinagbago niya mula sa pagiging iyakin at lampa.

Then this ideas came to my mind. I wasn't expect to remember it. She's seriously doing this.

Flashback

"Doc,"

"Come in." She carefully opened the glass door. "What is it?"

"Ah, doc, may parcel po kayo." Sabay abot ng isang maliit na box na karton. "I don't remember na may inorder ako." I said to her.

"Hindi ko po alam kung kanino galing, doc." She was looking at the box. "Sige po." lumabas na siya. Ibinalik ko ang tingin sa kahon.

Nauubusan ng pasensiya binuksan ang kahon. "What the hell is this?!"

I immediately get my phone and dial her number. "Sagutin mo please!!"

May sumagot sa kabilang linya. "H-hello?" I answered.

"Hello. Mukang natanggap mo na ang pinadala ko sayong pasalubong, Evelyn." madiin niyang sabi.

I smirked. "You're still blaming me for your miserable life, huh?" Hindi na ako nakapagpigil. Bumuntong hininga siya. "Are you still mad at me because your husband died because of me? How immature you are!" She's not responding.

Then I heard her sarcastic laugh.

"Wag mo silang sasaktan, please lang." pagmamakaawa ko.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig ng makita ko ang larawan ng anak ko na nagbakasyon sa Palawan kasama ng kanyang mga kaibigan. Hindi maganda ang kutob ko dito.

"Easy... hindi ko sika sasaktan." I took a deep breath. It was a relief. "But I will scare them, haha!"

"Don't you dare lay your hands into my daughter's skin, I will not forgive you! This is my warning." I blaze with anger.

"Simula pa lang ito." Then she hung up the call.

Hindi na ako mapakali matapos ang pag-uusap namin dalawa. Tinawagan ko ang Numero ni Ellaine pero siya sumasagot, mag text ay wala rin reply. Kinakabahan na ako.

Makalipas ang dalawang araw, sa kusina inihahanda na ang pagkain para sa tanghalian. Ngayong araw na darating si Ellaine mula sa trip sa Palawan. I was happy to see her again, yey! I literally miss my sweetheart, huhu.

Hindi ko hinayaang maapektuhan ng negative thought ko ang araw ngayon dahil maaliwalas ang panahon ngayon, hindi maganda kung hahaluan ng pag-aalala.

Umupo na muna ako sa single sopa at doon marahan na humiga. Then... suddenly my eyes slowly closed.

I fall asleep.

"I'm home!!!" Rinig ko ang boses ni Ellaine sa pintuan. Dahan-dahang kong inimulat ang aking mata at saktong pagdilat ko ay nakita ko siyang nakatayo sa pintuan.