Our Summer (Completed)

Chapter 34: Forgiveness

Love is when you forgive someone and lower your pride in order to get back the bond that they used to be.

NAPABUNTONG hininga na lang ako sa kawalan. Pinagmasdan ko siyang maglakad palabas ng campus mula rito sa second floor ng building. Dire-diretso lang siyang naglalakad animo'y nagmamadali ngunit naagaw ang atensyon ko ng makita sila Hannah na hinahabol si Louise.

Aish! Bakit hindi nila ako sinama? Samantalang hinintay ko sila na makalabas. Baba na lang din ako!

"Hey! Wait for me." I shouted to them. They looked at me. Nagtaka pa sila kung bakit na sa taas pa ako. Malamang! Hindi nila ako inantay. Kinausap kasi ni miss si Joan about sa sport fest raw na magaganap after exam. Matapos ang kanilang pag-uusap dali-dali kaming bumaba ni Joan. Sa baba hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanila na ngayon ay hawak-hawak ang bag ni Louise. Anong ginawa sa kanya? Tanong ko na lang ng makalapit kami.

"B-bakit niyo naman hinawakan ng ganyan?" natatawang singhal ni Joan.

Binitiwan nila ang bag ni Louise. Tumingin ako sa kanya kung na offend siya sa ginawa nina Hannah pero walang bakas na ganon ang nangyari marahil napilitan din talaga siyang mag-antay.

"Let go of him." I said. "H-hi," nag-iwas siya ng tingin. "let's go." Hinila ko ang kamay niya, wala naman siyang nagawa kundi magpahila na lang sa akin, malawak ang pagkakangiti ko habang hawak ang kamay niya. Nahinto kami sa paglalakad at tumingin sa likudan. Hindi ko maipaliwanag ang mga itsura nila.

"Uy, tara na. Bakit nakahinto pa kayo diyan?" Binitiwan ko ang pagkakahawak ko sa kamay ni Louise at bahagyang tumingin sa kanya. Tumingin din siya.

Nilipat ko ang tingin sa likod namin. Naalala ko ang nangyari sa amin. Oo nga pala. Hindi pa pala kami nagkakausap nila. Hinawakan ko ulit ang kamay niya at nakangiting lumapit sa kanila.

"What?" Umiling sina Hannah.

Katahimikan. Nahihiya ang bawat isa na magsalita.

"Ah--ah, Ellaine, a-ano kasi..." Hindi matapos ni Angel ang sasabihin niya.

"Sorry! Dahil hindi namin kayo pinapansin. Pero 'wag kayo mag-alala sa amin dahil ipinagtanggol namin kayo sa klase. Alam namin na wala kayong kinalaman doon at salamat dahil prinotektahan niyo kami." Diretsyang pahayag ni Angel.

Tumango naman at ngumiti si Karen na tumingin sa amin. May ngiti pa rin sa kanyang labi, tila anomang oras ay susunggab siya para yakapin ako.

Matipid na ngiti ang iginanti ko sa kanila dahil sa pagkapahiya. awkward.

Batid ko kung ano yung tinutukoy nila. Noong araw na nangyari sa amin sa labas ng campus sa may parking lot kung saan kami hinarang ng mga siraulong lalaki.

"Wala 'yon. Naintindihan naman namin kayo kung bakit ganon 'yung naging reaksyon niyo." Nakangiti kong sabi kay Hannah.

"S-Salamat...sorry din pala kasi hindi namin kayo nadamayan nung sinuspende kayo sa klase..." She sincerely said.

I nod and smiled to her.

I appreciated them, even though we been through the hard times still we were caring for each other. Sometimes friends can make you feel valuable, loved and appreciated.

"Let's go?" Aya ko sa kanila.

"Coffee shop? Gooo!" Karen asked.

Infairness, nabawasan ang pagkatahimik niya, parang nakaraan lang napaka seryuso niya, hindi mo mawawari kanya kung takot ba siya o hindi dahil blangko ang ekspresyon ng mukha. She's seem a little bit to me.