Korku Günlüğü

Alaçam cinleri

Merhaba arkadaşlar öncelikle 750 olmuşuz tesekkur ederiz. Bu yazacaklarım benim başımdan geçen bi olaydır. Emreyle beraber düzenleyip yazmaya karar verdik. Yorum ve vote yaparsaniz seviniriz -Furkan

Bundan 3 yıl önceydi. Ozamanlar kamp yapmayi cok severdim. Anadolunun köylerini gezerek tanınmamıs yerler keşfetmek hosumuza gidiyordu. Birgün yine grubumuzla beraber yeni yerler kesfetmek cikmistik yola. Sabahin erken saatlerinde bir köye rastladik. Köy kahvesine ugradık. Köylulerle sohbet edip kamp yapilacak guzel yerleri sorduk. Birkac yer ismi soyledikten sonra Alaçam adli bir yerden bahsettiler. Oraya asla gitmememizi soylediler. Soylediklerine gore orada cinler yasiyordu. Biz pek inanmadik tabi. Anlattiklari hikayeden sonra burasi bize cok cekici geliyordu. Yani dusunsenize cinlerle bir kamp en kotu ne olabilirdiki. Gidip cadirlarimizi kurduk. Ates yaktik ve gecemizi burda gecirdik. Burasi fazla sessizdi. Orman cok durgundu. Burada gercekten garip birseyler vardi. Ertesi sabah cadirlarimizi birakip gezmek icin toplandik. Birkac saat dolastiktan sonra kamp alanina geri donduk. Gordugumuz manzara karsisinda dona kalmistik. Cadirlarimiz darmadagindi ve heryerde olu kurbaga vardi. Bunun hayvan tarafindan yapilmis oldugunu dusunduk. Cadirlarimiz kullanilmaz haldeydi ama geri donmek istemiyorduk. Toplanirken bir kurbaganin yasadigini gorduk. Hamile gibi duruyordu. Eda kurbaga ile ugrasmaya basladi. Delirmis gibi davraniyordu. Kurbagaya seni ben dogurtucam, hadi dogur bakalim, eben benim gibi sozler soyledi. Biz onu durdurmaya calistik o ise kurbagaya tekme atti ve yanimiza geldi. Sonra kamp alanindan ayrildik. Koy merkezine dondugumuzde hava kararmisti. Kahveye gidip kalabilecegimiz yerin olup olmadigini sorduk. Iclerinden bir tanesi uygun bir fiyat karsiliginda kalabilrcegimiz bir ev oldugunu soyledi. Kabul edip eve gittik. Hava birden sogudu. Sobayi yakmaya karar verdik. Sobanin yaydigi sicaklikla mayistik. Bikacimiz sobanin etrafinda muhabbet ediyordu. Ben uyuya kalmistim. Ciglik sesiyle uyandim. Kalktigimda Eda yoktu. Herkes saskin ifadelerle birbirine bakiyordu. Kimse sorularima cevap vermiyordu, daha dogrusu veremiyordu. Disari cikip Edayi aradim ama bulamadim. Eve geri dondugumde arkadaslarim olaylari anlatabilecek kadar kendilerine gelmislerdi. Hep bir agizdan anlatmaya basladilar. Anladigim kadarini anlatayim.

Eda otururken "su kapiyi acsaniza duymuyomusunuz deli gibi kapi caliyor" demis ama kapi sesini Edadan baska kimse duymamis. En sonunda dayanamayip kapiyi kendisi acmis. Konusma sesleri iceriye gelmis. "Ebesi olmak istedigin kurbaga doguruyor gel bakalim". Ciglik sesi duymuslar ve kapiya kosmuslar. Kapiya geldiklerinde Eda yokmus. O geceden sonra Edadan haber alamadik.