A/M:
Sorry kung ngayon lang ako naka update. May talangka tong utak ko eh.
Thank you for reading, kung sino ka man.
Hahaha
_xoxo
Isang linggo na ang nakalipas, pero pareho nagbago ang pakikitungo namin sa isa't-isa. Hindi niya na ako kinakausap ngayon. Ganun din naman ako. Wala kaming kibuan both in work and at his unit.
Namimis ko na si Mandz, hindi ko na rin siya nakakausap e pano busy rin ito lalo na't this coming Sunday na ang wedding nila. I also told her na hindi na ako tutuloy pa sa apartment namin since may iba na akong tinutuluyan.
She even asked me kung saan daw at sino ang kasama ko pero duh?! Syempre hindi ko sinabi kunguy saan. I just told her that I am living on my own at malapit ito sa pinagtatrabahuhan ko. Naintindihan niya naman, lalo na knowing her talagang understanding ito.
It's a great decision na lumayo na ako lalo na't ikakasal na ito. Soon, dun na rin ito titira sa mansyon nila ni Chris. Hayy, I miss them both. Hindi pa nga pala ako nakakapag paalam kay big boss tungkol sa wedding nila. I need to tell him already, payagan niya man ako o hindi pupunta pa rin ako.
"Miss Valenzuela." tawag sakin ni Judith, his secretary.
"Yes?"
"Pinapatawag po kayo ngayon ni Sir Greigher."
Nagulat naman ako sa sinabi neto. So, miss niya na ako ngayon kaya siya na mismo yung unang lumapit? I felt flattered.
"Ah, ganun ba? Sige."
Tumango na lamang ito.
Reconciliation? Asa naman na ako ang gagawa nun. Siya yung unang nangbastos di dapat siya yung unang bumaba ang pride. Pumunta na ako sa office niya.
"Sir?"
He is sitting while looking and typing on his laptop.
"We'll be going out for lunch. Then may pupuntahan din tayo afterwards. Kita na lang tayo sa parking lot."
Di niya man lamang ako titingnan? Bastos talaga. Tss.
"Okay po. I'll go ahead, Sir."
Hindi naman ito umimik.
Nang makalabas na ako ay parang gusto kong gibain ang opisina niya. Nambibwiset ba siya?! Pwede niya naman akong itext o tawagan naman lang, mas gusto niya talagang nahihirapan ako.
I went to the comfort room to compose myself.
"Timothy, naku nakakairita ka talaga! At ako pa yung dinedma mo ha?!"
Para akong timang dahil kinakausap ko ang salamin habang pinanggigilan ang hawak kong tissue paper. Ayaw ko pang bumalik dun baka mamaya maisipan na naman akong tawagan nun. Ayoko pang makita ang pagmumukha niya baka mamaya masagot ko na naman ng pabalang tapos mapaparusahan na nama ako niyan.
Buti na lang at may waiting room sa labas neto kaya naman naupo na muna ako. Nanatili muna ako doon ng ilang minuto. After hating and cursing, I mean thinking lumabas na rin ako.
I was walking in the hallway nang may biglang humawak sa magkabilang balikat. Tatalikod sana ako pero nilapit neto ang mukha sa pisngi ko.
"Don't move. You have a blood stain on the back of your skirt. "
"Ano?! Nang gogoodtime ka lang ba ha?" napasigaw ako dito then I shrugg his hands on both of my shoulders.
"Ayaw mong maniwala sa kain? Sige ka makikita ang tagos mo. Nakawhite skirt ka pa naman din."
I was just looking at him by the use of my peripheral view. And damn, ang bango niya. Sino naman kaya tong nilala na to?
Hinayaan ko na lang siya na hawakan ulit ang ang balikat ko. Since, ayoko rin naman na mapahiya.
We keep on walking why the hell did I forgot about my period? Wala pa naman akong dalang extra pad. But deep inside me I am glad that I am not pregnant. Wala pa naman din kaming ginagamit na kahit kung ano habang ginagawa namin iyon.
"Hey, where are going? Pwedeng ihatid mo na lang ako sa CR? Dun na lang ako magpapalit."
"Hmm. You're right but we need to get out from this public place, do you want to keep on walking with tagos of yours?"
Gusto kong mainis dahil ang tono niya ay puno ng sarkasmo. Para namang ginusto kong matagusan.
Bumuntong hininga na lamang ako at nagtitimpi. Ito siguro ang dahilan kung bakit grabe ang pag kairita ko ngayon.
Habang naglalakad kami ay pansin ko rin na maraming mata ang nakatingin sa amin, lalo na yung mga kababaihan na parang nagpapacute na ewan pero ipinagwalang bahala ko na lang iyon. Dumeresto kami sa parking lot.
Iginaya at pinagbuksan niya ako ng pinto sa isang Mercedes Benz na kotse. So, he got something under his sleeves eh?
Matapos kong ilagay ang seatbelt ko tiyaka lamang ako tumingin sa taong katabi ko.
And I was shocked when I saw a greek god. He has this smoldering olive like pair of eyes. His nose pointy and those thin and pinkish lips that can make a woman's heart flutters.
Hindi na ako nag taka pa kung bakit ganoon kalagkit ang mga tinngin nung mga babaeng nakasalubong namin kanina. Maski ako man ay nagwapuhan dito.
"Done checking me out?" He said with a big grin on his face.
"Yep, but I have seen better." Yeah, di hamak na mas hot si Timo-- . What? Him again? Pati ba namandito siya pa rin ang naiisip ko?
"Ouch, is that your way of saying thank you to the man who just saved you from humiliation?"
I rolled my eyes at him.
"Oh yeah, I totally forgot. Thank you so much for saving me. Gusto mong magpamisa pa ako sa lahat ng simbahan dahil sa gratitude ko sayo?"
I curve my lips into a sweet but fake smile.
"By the way, I'm Yrwan Witzkinson. You are?"
Sabay abot ng right hand niya.
Gusto kong sabihin na: I don't care dito pero ayoko naman maging rude.
"Mia Valenzuela." Then we shake hands.
"Well, nice to meet you Mia."
"Yeah, it's an honor meeting you. I felt lucky."
My tone is full of sarcasm.
Tumawa naman ito at nag drive na. Well, finally.
"San tayo pupunta?"
"Dun sa boutique ng friend, malapit lang naman, para makapagpalit ka na rin."
After a couple of minutes ay nagpark siya sa harap ng isang matayog na building na may nakalagay na Eden's Fashion and Couture
Bakit parang pamilyar yata ang pangalan nito? San ko nga na ito nabasa dati?
He went out then open to car's door for me. I must say, gentleman talaga ito.
We step in and my eyes twinkle because of the gorgeous clothes that are surrounding us. This id loke a girl's dream come true. Puros glass din ang mga bintana. There are furnitures and some fashion sketches and paintings Habang ang ibang mga muebles naman ay kulay silver. Kitang kita ang pagiging classy ng may-ari.
"Yrwan, what are you doing here?" Tanong ng babae mula sa likod ko.
Tumingin naman ako dito at nakita ko siya pala si Eden Marie Goyena, a well renowned fashion designer and entrepreneur.
"Oh Chiz! Great buti nandito ka pa. May problema kasi tong kaibigan ko. Can you help her?"
Kaibigan? Kelan pa? The last time I checked kakikilala pa lang namin kanina.
Nagkibit balikat na lamang ako at ginreet si Eden.
"Hi, I'm Mia and I definitely love your clothes."
Ngumiti naman ito at tinaggap ang kamay ko.
"Oh, thanks. Call me Chiz please."
She's cute, para siyang anghel sa suot nitong flowy white satin dress at nakalugay ang mahaba nitong buhok. Namumula rin ang mga pisngi nito kahit na walang suot na make up, mistisa. She's naturally beautiful.
"Sorry to cut your intro but she really needs you help."
"Ah, ganun ba? Bakit anong problema?"
"Woman thing, dun na muna ako sa kusina. See yah later."
Sabay kaway samin at alis.
"Sorry to bother you, but pwede bang makihiram ng skirt and uhm... underwear and ..... pad?"
Mukhang nahulaan niya rin naman ang sinabi ko kaya ngumiti ito at isinama ako malapit sa isang rack na may mga damit.
I look at the dress that I am currently wearing. It is chiffon and it's color is moose green with touches of black linings of the raffle sleeves on top of my shoulder blades. This is also match by pair of black pumps.
Tinanggal ko ang pagkakabun ng buhok ko at inilugay iyon.
Lumabas na ako at pumunta sa kanila. They are talking to each other at a thing strikes me, bagay pala sila.
I stood in front of them.
"So? What do you think?"
I asked with an unsure smile written on my face.
"You look amazing." Yrwan said.
"Yes, you sure are." Sang ayon naman ni Chiz.
"Thank you so much for you help. Ibabalik ko na lang din ito bukas na bukas din."
She shook her hands.
"No! Anu ka ba, sayo na yan. My gift."
Wala na akong masabi pa sa babaeng ito. Maganda na nga ang ang bait bait pa.
"Thank you talaga."
Tumayo naman si Yrwan at hinawakan ang siko ko.
"Thank you so much Chiz. Sige alis na kami."
Tumango naman ito.
Iginaya niya ako sa kanyang sasakyan at sumakay na kami.
"Chiz is a great person. I'm glad I met her."
Bumuntong hininga muna ako nag salita ulit.
"Nga pala, thank you din Yrwan. You truly are a life saver."
This time my hindi na ako nang iinsulto. I gave him my sincerest smile.
"You're always welcome, Mia. Let's now take our lunch. I am still starving kahit na kumain na ako dun kina Chiz." He chuckled which cause his dimples to appear. I, on the other hand nodded to agreement with him.
After that we drove off.
