Gumising ako ng maaga para maka pag imapake for the wedding of Mandz and Chris.
Naglagay ako ng iilang mga damit, pantulog at syempre bikini, just in case of unexpected skinny dipping. Damn. Ang dumi ko mag isip, scrap that.
Matapos iyon ay lumabas na ako sa kwarto ko. Nakita ko si Timothy nagluluto na.
"Good morning!"
Masiglang bati ko dito.
Binalingan rin naman ako nito ng tingin sabay ngiti.
Ano ba yan, umagang umaga ganito kaagad ang epekto niya sa akin.
Naupo ako sa isa sa mga kitchen stool. Habang tinitingnan siyang mag luto.
"Bat ang aga mo naman nagising? Wala namang pasok sa opisina diba?"
Marahan itong tumango. He get a plate and put the hash brown on it.
"Yeah but I have some urgent meeting with the board. After that, wala na rin naman."
Ipinatong ko ang siko ko sa may kitchen bar.
"Pagkatapos nun.. Anong plano mo?"
Syempre nag aalala ako kasi hindi ko siya makakasama dahil sa aalis ako. Malayo pa naman ang Boracay.
"I dunno yet. It depends on my mood I guess. Pag tinamad ako baka maisipan kong uminom. Matagal tagal na rin kasi akong hindi nakaka inom 'cause I am very busy with my work lately. Bakit mo natanong?"
I nodded my head. Pero ang totoo gusto kong mag dadabog kasi ayaw ko siyang umalis dito. I am worried that he might..... you know.
"Mmmm, wala naman..."
I took a deep breath at ikiniskis ko yung mga daliri ko sa isa't-isa. I felt tense and uncomfortable.
"Are you okay, baby?"
Bigla naman akong nagising dahil sa tawag niya.
"Yeah."
Tipid na sagot ko naman dito.
"Come, let's eat."
Lumipat naman ako sa may dining area. There are strips of bacons, hash browns and fritatas. Gustong ganahan ng tiyan ko dahil sa dami at sarap ng pagkain sa harapan ko. Subalit wala talaga ako sa mood. Para akong constipated na ewan. Iba na ang epekto sakin ni Timothy.
Am I in danger?
"What is bothering you? You seem lost. Hindi mo pa rin ginagalaw yung pagkain. Ayaw mo ba? I'll cook different dish. Ano ba gusto mo?"
Nakatutok ang tingin ko sa kanya. Nitong mga nakaraang araw ang sweet niya sakin parati. Hanggang halikan at yakapan na nga lang kami eh. Hindi naman sa gusto kong mag sex kami, pero sobrang nakakapanibago lang.
Tapos nasanay na ako na lagi siyang ganoon sa akin. Gusto kong lagi ko siyang kasama at kausap. Ang saya ko na kapag ganun. Masyado niya na akong iniispoil.
"Sumama ka na lang kasi sa akin."
Hindi ko na napigilan ang hinanakit sa boses ko.
Gusto ko siyang sumama dahil alam kong mamimiss ko siya. Ilang araw na akong nangungulit na sumama siya simula noong Lunes, kung kelan siya nagkasakit pero sabi niya ayaw niya naman daw sa mga social gatherings na ganoon.
Oo, alam ko naman na ayaw niya sa publiko at ilap din siya sa mga tao.
Pero kasi... Hay! Ayoko na, sumasakit na ang ulo ko.
"Sorry baby, but I really can't. Kung gusto mo ipahatid na lang kita kay Lucas, dun sa chopper ko."
Umismid naman ako.
"Wag na. Thank you na lang. Nakakahiya naman sayo."
Puno ng sarkasmo na tugon ko dito.
Pinuntahan ako nito at inilapit ang noo niya sa akin.
"Hey, 'wag ka ng magtampo. Ayaw ko lang talaga sa mga ganoong okasyon. Sorry."
Tiningan ko na lang lamang ito at huminga ng malalim.
"Okay, naiintindihan ako. Pero please lang, wag ka namang mag bar hopping."
He chuckled while caressing my cheek.
"I was just kidding baby. I will not go anywhere."
"Good."
Pilit akong ngumiti.
After having our lunch ay nag ayos na rin naman ako. 9AM ang waiting time sa Airport. Nauna na roon sa isla yung soon to be Mr. and Mrs. Rodriguez. Kaming mga abay at ibang kamag anak na lamang na natitira.
Hinatid ako ni Timothy hanggang sa airport. Gusto nga sana niya na ipahatid pa ako kay Lucas gamit ang chopper niya pero tumanggi ako.
"Hey, are you sure na hindi ka na talaga magpapahatid pa kay Lucas?"
I will surely miss this sweet voice of him.
Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa kaliwang pisngi ko.
"Yes, okay lang talaga. Sige na una na ako."
Humiwalay na ako dito.
I walked slowly, hoping for him to say that he have change his mind and that he will come with me, or maybe he will pull my hand to give a hug and kiss, like the way he used to do, pero ni isa doon ay wala siyang ginawa.
Aaminin ko, sumama ang loob ko. For once, hindi ba siya pwedeng mag adjust? Gusto ko pa naman sanang ako yung makasalo nung bouquet tapos siya naman yung sa garter. Pero pano naman yun matutuloy kung wala naman siya?
Hanggang ngayon ay hinahanap ko pa rin ang sagot sa mga tanong ko.
I mean, lagi na lang siya sumasagi sa isip ko ever since that night nung una ko siyang makita sa bar. Tapos ngayon na nag iiba na ang trato niya sa akin ay parang mas lumalaki ang pwesto niya sa akin.
I feel special.
It's like I am already attracted to him. No, but... I may be falling for him, hard.
"Penny for your thoughts?"
Napagitla ako ng marinig ang pamilyar na boses na iyon.
"Oh, Yrwan ikaw pala."
Umisod ako at naupo sa may malapit sa bintana.
"Yep, so you're going to Boracay? For what? Vacation? Advance honeymoon perhaps?"
"What?! No, ikakasal kasi yung best friend ko. Eh ikaw?"
"Eden, she asked me if I could bring some of her kikay stuffs in there for a certain wedding gown that she had made."
"Talaga? Wow, kilala mo ba kung sino yung bride? What a coincedence, right?"
Wika ko dito.
"Nope, I don't care about the bride and by the way, it's not a coincedence sweetheart, it's called destiny."
Bulong nito sa tainga ko.
His minty breath give me creeps. Lalo na yung mga salita niya.
Kaya bigla kong inilayo ang mukha ko dito.
"What the hell?! Stop fooling around will you? Kilabutan ka nga sa mga simasani mo. You are creepy dude. Tyaka lumayo ka nga, an laki laki ng space sumisiksik ka pa."
He just chuckled in return.
Great, this is going to be a long ride.
