Matapos ang narinig ko mula sa bibig ni Kienzel kagabi ay hindi nako maka-usap ng maayos ngayon. Ewan ko ba. I know both of us ay nahirapan. Namatayan ako ng panganay habang siya naman ay nagdudusa ng palihim. He suffered a lot, but that's not enough. Mas matimbang ang pagdudusa ko nuon. Buntis ako ngayon at kailangan ko siya. Gustuhin ko mang gumanti pero wala naman akong mapapala.
“Where are you going?” Salubong sa 'kin ni Kienzel nang makababa ako ng hagdan.
“Condo.” Maikling kong sagot. I want to talk Shenv kung anong nangyari after ng interview niya about sa 'kin. And also para magchikahan.
“A-alis ka na naman..” Bulong niya na hindi ko naman masiyadong marinig. Sinundan ko siya ng tingin nang maglakad siya palayo.
“Ano?” Paulit ko.
“Nothing. Anong oras uwi mo, para masundo kita.” Sambit niya habang nakatalikod parin. I wonder bakit nakatingin siya sa wall glass na puro halaman ang nasa labas. Nag-iisip kaya siya? Or ayaw niya lang tumingin sa 'kin?
“You can fetch me at 1 pm.” Siguro ay iniisip niya na aalis na naman ako at hindi na babalik. Well, mali siya dahil guguluhin ko pa ang buhay niya. Bleh!
Dahil sa sinabi ko ay agad siyang napatingin muli sa 'kin. “For real??”
Tumango ako. “Yup. Why?”
He grinned like an idiot. “Akala ko iiwan mo na naman ako, e. Hindi na ako papayag nan. You leave me twice, enough na 'yon. Hindi na mauulit.”
“Psh! Paano ako aalis kung bun..”
“Hm?”
Agad akong umiling. This is not the right time para sabihin. I wanted to surprise him sa birthday niya mismo.
When he raised his hand agad akong napapikit at mabilis na kinabahan. Napahawak ako sa dibdib at unti-unting nagmulat.
“Gush...” I whispered. Akala ko sasampalin niya 'ko. And that makes me scared.
“I-im sorry. Do I scare you? I'm sorry, baby.” I gasped nang yakapin niya ako at paulit-ulit na hinalikan sa noo.
I feel relieve. Akala ko talaga...gush I even covered my tummy.
“Shhh.” He said while robbing my back. Umiiyak na pala ako.
Dahil sa nangyari ay Kienzel rested me here at his room. Hindi niya ako hinayaang lumabas ng mansion dahil kailangan ko daw magpahinga.
As usual, he was not here. Inutusan ko siyang gumawa ng avocado shake at nasa kusina siya ngayon.
Naka sandal lang ako sa headboard ng kama at nakatitig sa blanket na nakabalot sa 'kin.
Why I feel so scared lately? Natakot ako bigla sa kaniya. I know maliit na bagay lang iyon. But even so! It was scared me. I'm not that stupid para hindi malaman ang kalagayan.
Trauma.
“Baby?” He knocked the door three times.
“Come in.”
May dala siyang isang basong avocado shake na nakalagay sa mamahaling tray.
“Here.” Inabot niya sa akin ang baso matapos siyang umupo sa gilid ko.
“Thank you.” I said as I take a one simp. It's not that bad. But..I hate the lasa na. Hindi niya siguro nilagyan ng gatas 'to.
“I'm really sorry, Cess.”
“About?” I said. Ibinaba ko ang baso sa tray na inilapag niya sa kama.
“Kanina...”
“Its not the matter.”
“It is. I saw how you...p-protected your self.” Malamyos niyang saad. Iniwas niya ang tingin sa mga mata ko.
I reached his hand. “It's fine.”
Kaniumagahan pagbaba ko ng hagdan ay narinig ko agad ang boses ni Kienzel. May kausap siya sa phone at tila ba'y nagtitimping sumigaw dahil habang nagsasalita siya ay tumataas baba ang kaniyang dibdib.
“Fine.” Tanging sambit niya bago ibaba ang cellphone. Nang humarap siya sa likod ay nag-iba ang expression niya sa mukha.
Sinalubong niya ako nang tuluyang makababa.
“Hey..good morning baby. How's your sleep?” Hinawakan niya ang magkabilaang tagiliran ko at iginayak papalapit sa kaniya.
I smiled. “Ok lang.”
“Eat breakfast? Ako mismo nagluto.”
Tahimik akong kumain. Hindi ko man tingnan ang nasa harap ko pero alam kong nakatingin siya sa akin at pinapanood ang bawat kilos ko.
Luckily, hindi niya hinaluan ng bawang or something itong sinangag.
“Ahm. Mawawala ako ng isang buwan.”
Natigilan ako at napatingin sa mga mata niyang nakikiusap. “Saan ka pupunta?”
Nagbaba ang tingin niya sa plato. “Singapore. Mom, wants me there para mamahala muna sa company nila. Busy si mom and dad dahil anniversary nila bukas. Bukas na din ang flight ko...”
“No. Paano kami kung aalis ka?” Puwede naman siyang umalis kung hindi ako buntis. At saka ramdam kong lumalaki na ang tsan ko.
“Kami? What do you mean?” Kunot noo niyang tanong sabay lapag ng hawak niyang tinidor.
“B-buntis ako...”
Kinabahan ako nang tumahimik siya. Anong gagawin ko? Sa tingin ko ay hindi niya ito matatanggap.
“Kienzel...magsalita ka naman oh.” Pakiusap ko, ngunit nanatili lang siyang nakatingin sa akin. Hindi ko mabasa ang itsura niya dahil kalmado ito at parang hindi nadinig ang sinabi ko.
Bagsak balikat ko siyang tinapunan ng tingin nang umalis siya sa harap ko.
Isa lang ibig sabihin nito...
Hindi niya tanggap ang anak ko.
Kung sa birthday niya ko pala sinabi baka napahiya pa 'ko sa harap ng maraming tao.
Natawa ako ng mahina nang unti-unting bumagsak ang luha ko.
“Cess. Fix your self...fuck!” Nagmamadali siyang lumapit sa akin at pinunasan ang pisngi ko. “Damn, baby. I'm sorry. I did not mean it! Please, stop crying, hm?”
I was in his chess pero bigla akong nainis at naitulak siya palayo. Hindi naman ganon kalakas pero parang ganon na nga.
“Baby?”
“I hate you!”
“Huh? Baby, let's talk, Ahm?”
“No! You don't love me! Ayoko na sa 'yo! A-alis na 'ko!”
“Baby, tinawagan ko lang si dad and sinabi kong hindi ako tutuloy dahil..”
I face him. “Dahil ano? Dahil ba na aawa ka sa 'kin!? Hindi ko kailangan ng awa mo!”
Sa 'di malamang dahilan kumukulo ang dugo ko sa kaniya at naiinis akong nakikita ang pagmumukha niya.
I was about to step up pero may yumakap sa bewang ko.
“Let me go, Kienzel.”
“Hindi ako tutuloy dahil buntis ang asawa ko.”
BINABASA MO ANG
Damaged Marriage (HTTBAYS) Book2
RomansDahil sa kasalanang hindi naman ginagawa ay paghihiwalayin sila ng tadhana at tila ba'y nais silang pagtagpuin muli.
