hhwang: ağlarken yüzün çok tapılası gözüküyor.
bunu sana söyleyen hiç oldu mu bilmiyorum ama umarım ilk kişi benimdir.
ve bir gün sadece benim için ağlaman dileğiyle yanıp tutuşuyorum.
|tw: yeme bozukluğu|
🔖131022, Perşembe'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lee Felix
Yaklaşık bir yıldır sosyal medya kullanmadığım, yakınlarım tarafından bilinen bir gerçekti.
Oysa şimdi kendime verdiğim önceki yeminleri sırasıyla bozduğum gibi bunu da çiğniyordum, yükün altında kalma ihtimalimin olduğunu bile bile hem de. Bir insan neden kendine bu şekilde işkence çektirmeyi görev bellerdi cidden hiçbir fikrim yoktu.
Tek bildiğim tabularımın yavaş yavaş sarsılıp yıkıldığı ve içimdeki ilkel duyguların tetiklenmeye başladığıydı. Kıskanma dürtüsü ise bu listenin başını çekiyordu, hemen ardındansa merak geliyordu.
Yoksa şu anda sırf onun hakkında fazladan iki üç bilgi sahibi olabilmek için yeni bir hesap açıyor oluşumun mantıklı bir açıklaması kesinlikle olamazdı. Şayet, saf merak insana günahı bile tatlı gösterebilir ve bir yılanı kelebeğe benzetebilirdi.
Bana yaptığı da bu değil miydi zaten?
Öncelikle adını arattığımda onunla aynı isimde olan birden fazla kişi karşıma çıktı. Kesinlikle stalk yeteneklerim körelmişti, eskiden olsa onu anında bulacağımdan emindim ancak maalesef ki ben eski ben değildim ve tek çarem herkese tek tek bakmaktı. Neyse ki profil fotoğraflarından eleyebiliyordum çoğu kişiyi.
On dakika sonra hesabını bulmuş ve gizlide olmasıyla küçük çaplı bir kriz geçirmiştim. Ona istek atmak isteyeceğim en son şeydi, üstelik hesabım yeniydi. Sıfır takip ve sıfır takipçi, kullanıcı adımsa sadece basit bir kelime.
Mokita; herkesin bildiği fakat kimsenin konuşmaya cesaret edemediği gerçek. Karşıdan bakıldığında profil fotoğrafım bile olmadığından fake bir hesap gibi durduğuma emindim.
Sinirlerim bozulmuştu, o kadar uğraşmam boşunaymış gibi geliyordu. Uygulamayı kapatıp telefonu kilitledim. Can sıkıntımı gidermek için yapabileceğim sayılı seçeceğim vardı.
Bunlardan biri de Chris ile uğraşmaktı. Bu yüzden odamdan çıkıp yanına gittim. Evin alt katının tamamını onun stüdyosu ve müzik aletleri kaplıyordu. Üst katta ise odalarımız, mutfak, banyo ve salon vardı.
Merdivenlerden acele etmeden inerken yanına gittiğimde beni kovmaması için dua ettim.
Sağ tarafımda kalan cam kapıdan sırtı bana dönük bir şekilde bilgisayarın önünde otururken telefonuyla uğraşan Chris'i görünce içeri girdim.
Benim geldiğimi duyduğunda telefonu ve bilgisayarı kapatmış ve döner sandalyesiyle yarım bir tur atarak bana dönmüştü.
