hhwang: ağlarken yüzün çok tapılası gözüküyor.
bunu sana söyleyen hiç oldu mu bilmiyorum ama umarım ilk kişi benimdir.
ve bir gün sadece benim için ağlaman dileğiyle yanıp tutuşuyorum.
|tw: yeme bozukluğu|
🔖131022, Perşembe'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lee Felix
Elimdeki son bavulu da evin girişine sürüklerken ayağımla kapıyı ittirdim. Hyunjin de elindeki poşetleri mutfağa götürüyordu. Bugün itibari ile tamamen yurda taşınmış bulunmaktaydık.
"Neyse ki merhamet ettiler bize de hala buradayız."
Abur cuburları poşetlerden çıkartıp çekmelere dizerken bana cevap verdi. "Asıl sorun zaten bu ya, açıklama yapma işini bize bıraktılar. İtiraf etsek sorun çıkartmazlar çünkü o fotoğraflardan sonra popülaritemiz sanki azmış gibi daha da arttı ve çoğu fan da arkamızda duruyor. Yine de kararsız kalıyorum, sessiz kalmak belki de daha iyi olabilir."
Dizlerimi kırarak yanına çömeldim ve ona yardım etmeye çalıştım. Hiçbir şey diyemiyordum çünkü söylediği şeylerde haklıydı, aynı şekilde ben de iki arada bir derede kalmıştım.
Kötü bir tepki almamış olmamız iyiydi lakin bu gelecekte de böyle sürecek değildi, zamanla bizi sevmeyen ve nefret eden insanların olacağı su götürmez bir gerçekti.
Şu zamana kadar döngü kırılmamıştı, sevilir ve unutulurdunuz. Elimizdense gelenler sınırlıydı, biz yalnızca süreci yavaşlatabilirdik.
"Annenlerle ne yaptın?"
"Vedalaştım galiba, başarılar dilediler. Ayrıca seni sordular."
Cips paketine giden elim havada kaldı, kalbimin atışları korkuyla sallandı. Ben hiçbir zaman ailemden kabul görmek gibi bir endişe taşımamıştım ancak Hyunjin'in ebeveynleri hesaba katmadığım bir etkendi.
"Sen ne dedin peki?" Düz çıkarmaya çalıştığım sesim isteklerimin çok dışındaydı.
"Sevgilim, dedim tabii ki de başka nasıl açıklayabilirim." Dudakları gülüyordu gülmesine ama bu gözlerine ulaşmıyordu, onun farkına varmaya başladığım ilk vakitlerdeki gibi.
