violetta | texting

on beş

Günümüz
Oya

Yeni okulum ya da eski okuluma bugün ilk ya da tekrar gidişimdi. Geçen sene mezun olduğum ve bir daha dönmeyeceğime inandığım okula mecburen tekrar dönmüştüm.

Kaydım bir hafta önce alınmıştı fakat ben daha yeni gelebilmiştim. Hem cesaretimi toplamak için beklemiş hem de planımı biraz daha geliştirmiştim.

Binanın içinde yürürken benden küçük olan sınıflar bana merkla bakıyorlardı. On ikilerin dövmek için sabırsızlandığı bu kız kim diye. Haklılardı da.

simoon_S:
Hey,
Bizim okula mı geldin sen?

violetta_:
Evet.
Sorun mu var?

simoon_S:
Evet var.
Seni döverlerse bu sefer yardım etmemize imkan yok.
On ikiler bir şey yapamaz belki ama on birlerin elinden kurtulamazsın.

On ikiler buraya giremiyordu ama bu on birlerin beni dövemeyeceği anlamına gelmezdi.

violetta_:
Sen dionisos'u tut.
Yanıma gelmek için uğraşmasın.

simoon_S:
Böyle bir şey yapabileceğimi düşünmüyorum.
Çünkü şu an sizin sınıfın camına çıkmış durumda.

Kapalı olan sınıf kapısının önünde durmuş son attığı mesajı okuyordum. Elimi kapı koluna uzatmadan önce kapının camından içeriye baktım. Bir oğlan açık olan pencereden içeri giriyordu. Yüzünü göremesem bile kim olduğunu tahmin ediyordum.

Koşarak tuvaletlere gittim ve ders zili çalana kadar bekledim. Zil çaldığında etrafı kontrol ederek koridora çıktım.

Sınıfın kapısına geldiğimde tekrar içeriye baktım. Cam kapalıyıdı ve aradığım yüz hiçbir yerde yoktu. Birisi sırtıma dokunduğunda resmen dondum kaldım. Oydu sanırım.

Yavaşça arkamda dikilen kişiye baktığımda düşündüğüm kişi olmadığını fark ettim.

"Selam Oya."

Fizik öğretmenimizi görünce hızla atan kalbimin ritmi biraz olsun azaldı.

"Seni tekrar burada görmek bana iyi geldi. En iyi öğrencilerimden birisiydin."

"Teşekkürler."

Sınıfın kapısını açtı ve içeri girdi. Ardından bende içeri girdim.

---

musluktan su içen hamsi

dionisos:
Sen,
Bizim okula mı geldin?

violetta_:
A-a-a-a
Nasıl da bildin?
Zeki çocuk.

dionisos:
Sen bir şeyler planlıyorsun.
Kimsin bilmiyorum fakat seni tanıdığıma eminim.

violetta_:
Az önce ne dedim?
Zeki çocuk.

Kobee4:
Abime katılıyorum.
Ve bu işin içinde Arif'in olduğuna eminim.

simoon_S:
Melek,
Hayatım.
Saçmaladın sende iyice.

Kobee4:
Ya yürü git Arif.
Tüm gün için içini yiyordu.
Bir şey var demek ki.

dionisos:
Melek sen bir dur.
Önce Oya Hanım'ı anlamalıyız.

violetta_:
Hayır anlamadım.
Benim ne suçum var?

dionisos_:
Çok suçun var.
Açma o yüzden ağzını.

Gülerek telefonumu kapattım ve çantama koydum. Eve doğru yürüyor aynı anda da batmakta olan güneşi seyrediyordum.

"Her şey tamam da..." Diye mırıldandım. "...Peki devamı nasıl gelecek?"

Aklımda olan plan bir şekilde onlara süpriz yapmaktı. Nasıl olduğunu bilmiyordum fakat bir şeyler yapmak zorundaydım.

---

Tenefüste uyumak için başımı sıraya koydum ve gözlerimi kapattım. Sınıftakiler kendi arasında konuşuyor, açık olan camdan gelen hafif rüzgar ise yüzüme vuruyordu.

Bir anda sınıftaki sesler azaldı ve birisi konuşmaya başladı. "...bu akşam olacak. Hepiniz davetlisiniz. Burada broşür de var."

Başımı hızla kaldırdım ve masanın üzerine bıraktığı kağıtlara baktım. Ayağa kalktım ve kağıtlardan birisini aldım. Üzerinde saat, tarih ve mekan yazılıydı. Kağıdın diğer tarafında ise büyük harfler ile tek bir şey yazılıydı. "Doğum günü partime beklerim. -Atlas."

Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu. Aradığım fırsat resmen ayağıma gelmişti.

---

dionisos

"Elbise seçemedim, gelde bir yardım et." Melek odama girdi ve yatakta yatan beni sürükleyerek ayağa kaldırdı.

"Arif gelmedi mi? O seçsin."

"Onun seçtiğini ben beğenmedim."

"E o zaman neden bir de ben seçiyorum. Benim seçtiğimi de beğenmeyeceksin."

"Sen gel bir bak."

Odasına girdiğimde "Bak seçenekler bunlar." Dedi.

Melek yatağın üzerinde duran üç tane elbiseyi gösterdi. Neredeyse birbirine benzeyen üç farklı renkte elbise vardı. Kırmızı, mor ve beyaz.

"Bak ben şunu seçtim." Dedi Arif ve beyazı gösterdi.

"Sen ne diyorsun?"

"Akıllıca davrandık diyorum." Aklım akşamki partideydi. Olacakları düşünüyordum ve kendimi hazırlamaya çalışıyordum.

"Evet orası öyle."

"Bence siz salaksınız." Dedi camdan dışarıyı izleyen Arif. "Sana fikrini sormadım balım." Diye homurdandı Melek. "Aynı zamanda daha iyi bir fikrin var mıydı beyfendi?"

"Yoktu fakat bundan daha iyisini de bulabilirdim."

"Iy götüm." Melek kendi kendine söylenerek kendini sandalyeye bıraktı.

Göz devirdim ve mor elbiseyi gösterdim. "Bence bunu giy."

Melek ayağa kalktı ve mor elbiseyi alıp üzerine tuttu. Ardından başını iki yana salladı ve "Kırmızıyı giyeceğim." Dedi.

---

Bölüm içime hiç sinmedi. Ara bölüm gibiydi biraz. O yüzden çok üzerinde durmayacağım.

Kendinize iyi bakın. Görüşürüz:)