𝑺𝒊𝒍𝒍𝒂𝒈𝒆 | yoonmin|

26~[Hasret kalmak]

Flashback

İstediğim tek şey saate bakmaktı...

Zar zor cebimden telefonumu çıkartıp ekranı açtığımda gördüğüm şey ile nefesim kesildi. Başımdan kaynar sular dökülmüş gibiydi;

Park Jimin...

×

Yoongi, gördüğü aramanın rüya olduğunu düşünüyordu. Jimin onu arayamazdı.

Jimin onu aramazdı, çünkü çoktan bir kere sırtını ona dönmüştü. Diğer herkes gibi.

Derin bir nefes alarak beşinci çalışta telefonu açtı. Sojudan dolayı hayal gördüğüne o kadar emindi ki Jimin'in sesini bile duymayacaktı şimdi.

"AgustD..."

Kalbi sızladı...

Zaman mekan algısını yitirdi Jimin'in sesini duyar duymaz. İnanamıyordu şu an yaşadığı şeye. Rüya deyip geçiyordu. Aklına gelen anlarla kaşları çatıldı birden. Demek ki şimdi öfke aşaması Yoongi'ye geçmişti.

"AgustD kim bilmiyorum. Ben Min Yoongi..."

Jimin alt dudağını ısırdı. Biliyordu işte. Karşısındaki kırılgan kişiyi fazlasıyla hırpalamıştı. Onu hayal kırıklığına uğratmıştı.

"Yoongi... Yapma böyle lütfen, konuşalım."

Yoongi'nin dudaklarından bir kahkaha çıktı. Jimin'in kendisiyle dalga geçtiğini düşünüyordu. Şimdi inkar sırası Yoongi'deydi.

"Bizim seninle konuşacak hiçbir şeyimiz kalmadı Park Jimin."

Başını konteynıra yasladı Jimin. Fazla mı geç kalmıştı AgustD'yi geri kazanabilmek için?

"Bak... Ben özür dilerim Yoongi. Seni o şekilde bırakmamalıydım. Arkama bile bakmadan koşup kaçmamalıydım."

Kanına karışan alkolle söylenenleri pek idrak edemiyordu Yoongi. Yine dudaklarından bir kahkaha kaçtı. Şaka yapıyordu Jimin. Yoongi'ye göre Jimin kesinlikle şaka yapıyordu.

"Ne bekliyordum ki Park Jimin? Sen de herkes gibi sırtını döndün işte bana. Sana kalbimi açmıştım halbuki. Sana hayatımı açtım. Sana kendi kabullenemediğim kişiliğimi göz ardı ederek yepyeni bir insan olarak yazdım. Sen ise sadece arkanı döndün bana. Ben ise arkandan sadece bakakaldım."

Jimin dolan gözleriyle alt dudağını ısırdı. O kadar pişmandı ki o gece yaptığı şeyden dolayı. Sadece AgustD'yi geri istiyordu.

"Özür dilerim Yoongi. Yemin ederim ki pişmanım. O kadar şoka uğradım ki ne yapacağımı bilemedim. Biliyorsun ben asla bunu yapacak bir insan değilimdir."

Yoongi dudaklarını yaladı usulca. Birkaç saniye yanında duran sigara paketini arayıp bulduktan sonra içinden bir sigara alıp yaktı. Usulca sigarayı üflerken başını duvara yasladı.

"Ben artık Park Jimin'i tanımıyorum. Benim tanıdığım Park Jimin, AgustD'nin yaralarını sarardı. Ama o gece karşılaştığım Jimin bambaşkaydı. Ben onu tanımıyorum."

Kalbi sızladı Jimin'in. Yoongi'yi ne kadar çok kırdığını daha yeni idrak ediyordu. Sadece onu geri istiyordu.

"Biliyor musun Jimin... Ben ilk defa birisine annemi anlatmıştım. İlk defa babamdan yediğim dayaklardan utanmadım ve bunu birisine söyleyebildim. İlk defa birisinin beni korumasını istedim. İlk defa babamdan birilerinin beni kurtarabileceğine, hayatımın düzeleceğine inandım. Ama hepsi boş hayallermiş. Min Yoongi'yi yine kimse sevmedi..."