Okul Arkadaşım-JayWon

bölüm 24:Hafıza Kaybı

-Jake'ten-

Doktor ameliyattan çıkmıştı.Jungwon'a sakinleştirici serum takıp uyutup bir odaya almışlardı.Heeseung doktoru görünce yanına koştu.

"Doktor bey iyi mi?Pa-Park Jongseong iyi mi, yaşıyor mu?"dedi Heeseung endişeli bir şekilde bende o sırada Sunghoon ve Sunoo'yu aramıştım onlarda hastaneye gelmişlerdi.Sunoo Niki'ye haber verdi.Niki geldiğinde Jungwon'un yanına gitti.Sunoo'da canından çok sevdiği Jungwon'un yanına gitti saçlarını okşadı ve elini tutup öptü.Doktor Jay'in hafıza kaybı yaşayabileceğini söyledi belkide aşık olduğu çocuğu(Jungwon'u) artık asla hatırlamayabilirdi.Jay'i odaya aldıklarında Jay yaklaşık yarım saat sonra uyandı ve tek tek isimlerimizi söyleyip neden burda olduğunu sordu."Sevdiğin kişiyi kurtarırken bıçaklandın!" dedi Sunghoon.Jay anlamsız bakışlar attı Sunghoon'a."Hadi ama şaka yapma Hoon benim sevgilim bile yok."dedi sırıtarak.Sunghoon'a Hoon demezdi hiç gerçekten bir anda nasıl değişti anlam veremiyorum.
-Sunoo'dan-
Jungwon uyanmıştı ve uyandığı gibi Jay'i sormuştu.Niki ve ben ne diyeceğimizi düşünürken Jungwon kolundaki serumun bandajını sökerek Jay'in odasını hemşirelere sorarak Jay'in odasına koştu.Niki ile hemen peşinden koşuyorduk ama onu durduramadık.
-Heeseung'dan-
Jungwon kapıyı açtı ve Jay'e doğru koşup ona kocaman sarıldı.Jay bu kim der gibi bana bakarken gözlerim dolmuştu.Jake, Sunghoon ve ben odadan çıktık eğer yanlız kalırlarsa Jay belki Jungwon ile ilgili herşeyi geri hatırlardı hafızası sadece Jungwon'u hatırlamıyordu.
-Jay'den-
Odaya koşarak biri girip bana sarılmıştı Hee,Hoon ve Jake odadan dışarı çıkmıştı.
Bana sarılan bedene bakıp"Pardon sizi tanıyamadım ama önceden tanışmışmıydık acaba?"diyip bir soru sorduğumda gülmüş ve gözlerimin içine bakarak"Şaka yapma Jay hiç hoş değil."demişti oysa onun kim olduğunu gerçekten bilmiyordum."Gerçekten siz kimsiniz?"dediğimde "Se-sen gerçekten beni hatırlamıyor musun?"biraz düşünüp karşımda üzgün duran bedene dönüp "Özür dilerim ama gerçekten sizi hatırlamıyorum" bunu söylediğimde karşımdaki kişi dayanamayıp ağzını kapatarak dökülen göz yaşlarına hakim olamadı ve ağlamaya başladı.Açıkçası üzülmüştüm.Eğer bu kişinin hayatımda özel bir yeri olsaydı hatırlardım belkide diye düşünüyorum ama bu kişi ağlayınca sanki kalbime bıçak saplandı.Göz yaşlarının arasından bana bakarken"İyi misin doktor çağırıp geliyorum bekle"deyince"Gerek yok Jungwon sadece sana ve senin kokuna ihtiyacım var"dedim.Bekle ne dedim ben Jungwon mu?Adı bu olmalıydı.Sanki o ve ben en yakın iki kişiymiş gibi hissettim.Sanki o ve ben sevgiliymişiz gibi hissediyordum.Gerçekten bunu düşünmeme ne sebep olmuştu.Odaya doktorlar gelirken o bana yaklaşıp"Beni hatırladın mı?"diyerek bana yaklaştı."Sanırım yavaş yavaş hatırlıyorum ama hafızamı çok zorlamamam gerekiyor bana biraz zaman verebilir misin Jungwon"hızlıca kafasını sallamıştı.Odadan çıkıp giderken onun kokusu odaya yayılmıştı.Onun çiçeksi kokusu beni sarhoş ederken doktorların beni kontrol etmesine ve uyumam için iğne yapmalarına izin veriyordum.Küçüklüğümden beri sürekli iğne ve ilaçlardan nefret ederdim ama Jungwon kokusuyla beni sarhoş edip iğneleri ve ilaçları sevmeme sebep olmuştu.
-Jungwon'dan-
Jay'in beni hatırlaması beni mutlu ederken üstümü değiştirip hastaneden taburcu olduğum için eve doğru gidiyordum.Kulağımda kulaklığım takılıyken dinlediğim şarkı ile sokağın ortasında dönüp yürümeye devam ediyordum.Normalde sokakta dans etmeye utanırdım ama sevdiğim adam(Jay) beni hatırladığı için (mutluluktan) yapıyordum bunları.Eve geldiğimde hemen pijamalarımı giydim ve uyumak için yatağıma uzandım.Sabah okul vardı ve erken kalkıcaktım bu yüzden telefonu şarja taktım ve uyudum.

-Bölüm Sonu-