my love, bro

"Sen beni terk ettin."

"Tete, aşağı gel!"

Taehyung yatağının kenarında oturmuş aşağıdan seslenen Jimin'i duymazdan gelmeye çalışıyordu.

Az da olsa bir süre sessiz sakin bir ortamda tek kalmak istemişti. Jimin'in normalde hayvan gibi hareketleri olmasına rağmen nazik ve düşünceli biri olduğunu biliyordu ama bazen de düşüncesizce davranıp Taehyung'u üzüyordu.

"Tete! Sen gelmezsen ben gelirim."

Duyduğu şeyle göz devirip yatağına yattı ve oyuncak ayısına sarıldı. 5 yaşına girdiğinde doğum günü hediyesi olarak Jimin almıştı ayıcığı. O günden beri ona sarılıyordu, Jimin aldığı için değerli olduğunu düşünmüyordu sadece ayıcığa karşı küçüklüğünden gelen çok derin bir sevgisi vardı. O olmadan yapamazdı.

Kapı sesini duyduğunda duvara doğru dönerek yattı ve bacaklarını kendine çekti. Konuşarak sinirlenmek istemiyordu.

Jimin odaya girdiğinde gördüğü görüntüye üzgün bir şekilde baktı. Bilmeden ne söylediğini ve söylediği şey neyse neden bunun için bu kadar üzüldüğünü bir türlü bulamamıştı.

Yatağa doğru ilerleyip Taehyung'un yanına yattıktan sonra kollarını beline sarıp kendine çekti.

"Neden böylesin?"

Taehyung cevap vermeden duvara doğru kaydığında Jimin yatmayı bırakıp Taehyung'a doğru eğildi ve kolundan tuttu.

"Sadece ne yaptığımı söyle. Bilmek istiyorum."

Ayıcığa sarılarak yüzünü kapattığında Jimin elini çekti ve önüne döndü. Bu ağladığını gösteriyordu. Taehyung yüzünü kapatıyorsa ağlıyor demekti.

"Neden hep benim yüzümden ağlıyorsun? Seni başka üzen bir şey yok mu? Neden hiçbir şey yapmasam bile sürekli seni ağlatıyorum?"

Taehyung sinirle yatmayı bırakıp Jimin'e dönerek oturduğunda "Bir şey yapmadım demeyi kes!" diye bağırdı. Hem ağlıyordu hem de sinirliydi, bu Jimin için zor ve alışılmış bir süreçti.

Yatağın kenarında üzgün bir şekilde otururken umursamazca "O zaman ne yaptığımı söyle." dedi.

Söylediği şey Taehyung'u daha da sinirlendirirken ona bakmasa bile nasıl tepkiler verdiğini tahmin edebiliyordu. Derin nefes alırken gözyaşlarını siliyor, belki de boşta kalan eliyle oyuncak ayısını boğuyordu.

Kendi aralarında ayıcık Taehyung olsa da Jimin'in kaderi o ayıcıktı.

"Taehyung, söyle."

Ayıcığı bıraktı ve bakışlarını Jimin'e çevirdi. "Sen asla akıllanmazsın." dedi sessizce.

"Ne konuda?"

"Yine olsa yine aynısını yapacaksın, değil mi? Yanımda bile değildin bir de kalkıp babamın bizi umursamadığını söylemeye çalıştın."

Jimin yavaşça arkaya dönüp Taehyung'a baktığında gözlerinden yaşların durmadan aktığını gördü. O kadar kötü hissediyordu ki o an yapmak istediği tek şey Taehyung'a sarılıp gözyaşlarını silerken onu güvende hissettirmekti.

"Ben öyle bir şey demek istemedim."

Sinirli bakışlarını bozmadan Jimin'i izlerken "Dediğin şeyin açıklaması yok." dedi, ardından aklındaki olay yüzünden sırıtıp "4. sınıfa giden bir çocuk ne isterdi?" diye sordu aniden. Sadece ona yaptığı şeyleri hatırlatıp rencide etmek istiyordu.