Beauty and the Beast

Beast 11: Saved

Enjoy reading!!  ◑﹏◐

Beast 11: Saved

♚Princess's point of view

Bigla nalang akong bumagsak sa lupa ng mapatid ako sa naka usling ugat ng puno. I winced dahil sa sakit na nararamdaman ko sa aking tuhod. I got a scratch on my precious knees! Pero wala akong oras ngayon para mag drama. I stand up and started to run again. 

Napahinto ako nang may tatlong anino akong nakita sa likod ng fog. They're grinning while looking at me. Their eyes turned pitch black!

Napa atras ako ngunit bumagsak ulit ako sa lupa ng mapatid nanaman ako sa naka usling ugat ng puno. Bakit pa ang daming naka usling ugat ng puno dito? 'Pag ako naka uwi, ipapasemento ko ang forest na 'to! Masyado kasing delikado!

I heared them laugh while still slowly walking towards me. I crawl backward para maiwasan sila. May nahawakan akong isang medyo malaking bato. I took a deep breath and shouted at them. 

"Get away from me, you beasts!" then I throw the stone at natamaan naman 'yung isang lalaki sa kanyang noo. But what I do was wrong. Hindi ko dapat ginawa 'yun! Nagalit ko ata sila and they started to growl like dogs! Oh my gosh! May rabis ata sila! Nagsisitulo na rin ang mga laway nila! 

Nanlaki ang mga mata ko when they turned from men to werewolves! Is this true? Or am I dreaming?! This is fucking terrifying me! I want to wake! Please wake me na! 

They are bigger than me and they have sharp teeth that can tear me to pieces! They are growling while heading slowly to me. I crawl backward but I felt the cold and hard tree  sa aking likod. This is my fucking end!

I just closed my eyes and tears started to flow from my eyes. Wala na akong magawa kundi ang hintayin silang lapain ako. Hindi ko akalain na totoo pala ang mga katulad nina Jacob ng twilight. Si Edward rin kaya, totoo?

Napamulat ako ng maka rinig ako ng isang ingay. Isang lalaki ang naka tayo sa harapan ko. Nakatalikod siya sa aking kaya naman hindi ko makita ang mukha niya. But I know, lalaki siya.

The werewolves attacked him pero nahablot ng lalaki ang paa ng isa at ibinalibag sa isang puno. Naglalaban sila sa harap ko. Nagulat ako ng makita ko ang mukha ng lalaking kumakalaban sa mga werewolves. May pangil siya at kulay pula ang kanyang mga mata. Werewolves and a vampire. Naglalaban sila sa harapan ko ngayon!

"Tumakbo ka na!" the man shout at me. Hindi ako maka galaw sa kinalalagyan ko. Hindi parin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Parang isang fairytale lang ang lahat ng nangyayari. Everything seems so untrue, but for all I know ay totoo ang lahat ng mga nangyayari. 

Si Ace, tao rin ba siya kagaya ko? Or isa siya sa kanila?

Hindi ako maka tayo sa kinalalagyan ko. My legs started to shake---no. My whole body started to shake! I don't know what to do. Am I going to run? or tutunganga nalang ako dito? If I'm going to runh, hindi ko rin naman alam kung saan ako pupunta. Malay mo may makasalubong ulit akong mga werewolves sa daan. You know how I can't protect myself from them.

"Go now!" galit na sigaw nang lalaki sakin. Bigla nalang tumulo ang mga luha ko. Hindi ko mapigilan ang pagtulo nito. Sunod sunod lang ang pagpatak nito. Humagulgol na rin ako at niyakap ang aking tuhod. Para akong bata na umiiyak. Parang batang takot sa mga monsters na pwedeng lumabas mula sa ilalim ng kanilang kama. Ayoko nito! Hindi ako ito!

"I'm sorry. I'm sorry." Dalawang kamay ang pumulupot sakin at yinakap ako.  Pilit niya akong pinapatahan pero maging ako ay hindi ko magawang mapatahan ang sarili ko. I can't restrain myself from crying. 

"Dominique!!" Someone called me. I raised my head at wala na yung vampire na yumakap at nagligtas sakin. Agad na lumapit si Ace at pinunasan ang basa kong mga pisnge. "Are you okay?"

Isang tango na lamang ang naisagot ko sa kanya. Wala na rin yung mga wolves kanina na binalak akong lapain. Bigla na lamang silang naglaho kasabay ng paglaho ng lalaking nagligtas sa akin. Sino kaya siya?

Ace decided to drive me home even though I don't like. Nagtatampo parin ako kay Lolo. At isa pa, sampid lang naman ako sa bahay na 'yun. I just want to clear things up. Gusto kong malaman ang lahat. 

Tahimik lang ako sa loob ng sasakyan niya. Nakatingin lamang ako sa labas ng window. Puro puno ang nakikita ko. Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala sa mga nakita ko. Vampires, Werewolves. Ano pa bang creatures ang meron? 

"Dominique, are you sure your alright?" he asked. I just nodded at muling binalik ang tingin sa labas ng bintana. Muli akong tumingin sa direksyon niya nang maalala ko ang gulong nangyari kanina. 

"Ace" I bit my bottom lips. How can I say this?

"hmm?"

"Are you one of them?" He froze because of my question. 

"D-Dominique"

"Just answer my question. Are you one of them?"

He breathed heavily t'saka tumingin sa akin. "I was. I'm a werewolf."

~*~   

Lumabas ako ng sasakyan niya at parang patay na naglakad papasok ng bahay. Hindi ko na siya nilingon pa o nagpaalam manlang. Pagkapasok ng mansion ay narinig ko agad ang mga bulong bulongan ng mga maid. Siguro ay nagtataka sila kung bakit napaka dungis ko. 

Hindi ko na lamang sila pinansin. Wala na akong lakas para magtaray. All I wanted is to rest and forget everything that happened. 

"Princess, apo!" Dalawang kamay ang yumakap sa akin ng mahigpit. Mahigpit na yakap na para bang ayaw na niya akong mawala pa.