ရစ်ဘီးလေး
အပိုင်း (၁၈)
"ဒေါက်တာ ကျွန်တော့ ကလေး အခြေအနေ ဘာလို့ခုထိသတိမရသေးတာလည်း ဗျာ ကျွန်တော် ရင်တွေပူနေပီ"
ကလေးငယ်က ခုချိန်ထိကိုသတိမရသေးပေ သူconpanyက ခေါ်လာကတည်းက တခါလေးမှ သတိမရသေးပေ ခုဆို ညတောင်မှောင်လာပီ
"အွန်း မကြာခင်သတိရလာမှာပါ"
"ဘယ်တော့လည်း ဒေါက်တာရယ် အချိန်ဘလောက်ကြာနေပီလည်း ကလေးခုချိန်ထိ သတိမရသေးဘူးလေ"
"လူနာက အကြောက်လွန်တာရော အားနည်းတာရောပေါင်းသွားတာပါ ပီးတော့ ကျွန်တော်တခုမှပြောချင်တာက လူနာခနခနခုလိုအကြောက်လွန်ပီး သတိလစ်နေရင်ရင် ရောဂါတစ်ခုစွဲကပ်နိုင်လို့ ဂရုစိုက် ပေးပါလို့ ကျွန်တော် ပြောချင်ပါတယ် မကြာခင်လူနာသတိရလာမှာပါ ခုတော့ကျွန်တော့ကို ခွင့်ပြုပါဦး ကြည့်စရာလူနာလေးတွေရှိနေလို့"
ဂျောင်ဂု ထွက်သွားတဲ့ ဒေါက်တာကျောပြင်ကို ကြည့်ပီး သက်ပြင်းချကာ ကလေးငယ်လဲလှောင်းနေတဲ့ကုတင်ဘေးက ခုံလေးမှာ ထိုင်ကာ ကလေးငယ်လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားပီး လက်ဖမိုးလေးကို သူနူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ထိကပ်ထားလိုက်သည်
"ကလေးငယ်ရယ် ကိုကြီးတောင်ပန်းပါတယ်နော် ကလေးငယ်ကိုကြီးသေချာ ဂရုမစိုက်နိုင်တဲ့အတွက် ကိုကြီးအနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်"
" ဝုန်းးးးးးးမင်လေး ဘာဖစ်တာလည်း ဂျောင်ဂု"
အခန်းတံခါကိုဝုန်းခနဲ ဆွဲဖွင့်ပီး ဝင်လာတဲ့အကိုဂျင်ရယ်ပါ
အကိုဂျင့်မျက်နှာမှာလည်း ကလေးငယ်ကို စိတ်ပူတဲ့စိတ်တွေ လွှမ်းခြုံနေသည်
"company က စတိုခန်းထဲမှာ မေ့လဲကျနေတာပဲ ကျွန်တော်တွေ့ခဲ့တယ် ကျွန်တော်လည်း သေချာမသိဘူးhyung "
"ဂျောင်ဂုရာ မင်းကိုယုံခဲ့လို့ ငါမင်လေးကို မင်းဆီအပ်ထားတာလေကွာ ခုတော့ကွာ"
ဂျင့်ရဲ့မချိတင်ကဲစကားကြောင့် ဂျောင်ဂုစိတ်မလုံစွာကောင်းကိုသာငုံ့ထားမိလေသည် အမှန်လည်းသူ့ကြောင့်ပဲမလား
"ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် hyung ကျွန်တော် လည်း အရေးကြီးတဲ့ ကိစ်စလေးတွေ ပြောဆိုနေရလို့ ခနလေး ကလေးငယ်ကို အပြင်ထွက်ခိုင်းမိတာပါ"
YOU ARE READING
ရစ်ဘီးလေး
Fanfictionမင်းရဲ့အချစ်ကကြိုးစနဲ့တူတယ်သိလား ငါကတော့အဲ့ကြိုးလေးတွေနဲ့အရစ်ခံရမဲ့ရစ်ဘီးလေးပေါ့ ငါ့ဘက်ကဘယ်လောက်ပဲမုန်းနေနေမင်းလေးကတော့ ချစ်ကြိုးစလေးတွေနဲ့ရစ်နှောင်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့သူပေါ့.. jeon jung kook.... ကိုကြီးသိလား မင်ကလေ ကြိုးစလေးမဖြစ်ချင်ဘူး ကိုကြီးဆီမှာရ...
